HELALLİK BU KADAR KOLAY MI?

“O iyi insan beni affeder, sonra helallik alırım” cümlesi…

Ne kadar da rahatlatıcı görünüyor değil mi?

Hatta insanı kendi yanlışını yaparken bile teselli eden bir düşünce.

Cehennem ateşinin harareti

×

Ama bu düşüncenin ardında gizli bir tehlike var.

Helalliği bir bahaneye, bir psikolojik kandırmacaya dönüştürmek.

Çünkü artık helallik, çoğu insanın gözünde bir “kolay yol” haline geldi.

Yanlış yap, kır, incit, yarala, sonra bir gün karşısına çıkıp “helal et” de.

Ve işte, bütün günah silinmiş gibi davran.

Oysa gerçek helallik bu kadar ucuz değil.

Helallik.

Bir muska, bir temizlik bezi, bir sihirli kelime değildir.

Helallik, gönlün en derin yerinden çıkan, içtenlikle verilen bir bağıştır.

Birini incittikten sonra ondan helallik istemek, aslında o acının karşılığını ödemek demektir.

Ama çoğu insan “helallik alırım” diyerek vicdanını uyuşturuyor, karşısındaki de çoğu zaman “helal olsun” diyerek kendi yüreğini kandırıyor.

Gerçekten düşündün mü?

Bir insanın kalbini kırıp, hayatından çalıp, vaktini, emeğini, sevgisini hoyratça harcadıktan sonra,
sadece iki kelimeyle borcunu silebilir misin?

“Helal et” deyince, gerçekten helal olur mu?

Helallik, bir hesaplaşmadır.

Bir vicdan muhasebesidir.

Ve bazen, bir ömür boyu süren bir yükü taşımaktır.

O yüzden kolaylığına kaçma.

Kimse için de, kendin için de.

Unutma.

Helallik, kolay alınmaz.

Gerçek helallik, gönülden verildiğinde bile, her zaman yarım kalır.

Not: Helalleşme sadece sözle olmaz. Hakkın ne olduğu söylenir, borç varsa ve ödenirse karşı taraf hakkını helal etmese de helalleşme meydana gelir.
Zarar giderilmeden “hadi hakkını helal et” denilirse muhatap, ya susmak zorunda kalır ya da içten helal etmek istemediği halde “helal olsun” diyebilir. Muhatabı bu şekilde zor durumda bırakarak yapılan helalleşme, helalleşme değildir.