Allah Kendisinden Râzı Olsun. Hazreti Ali (r.a.), Savaş Sırasında Bir Kâfirin Üzerine Saldırdı, Onu Yakalayıp Öldürmek İstediği Sırada Kâfir, Hazreti Ali’nin Yüzüne Tükürdü, Hem Öyle Tükürdü ki, Mübârek Yüzünü Kapladı. Bunun Üzerine Ali (r.a.) Hemen Kılıcını Elinden Bıraktı ve Öldürmekten Vazgeçti. Etrâftan Sesler Yükseliyordu:

▬ “Ey Mü’minlerin Hâlîfesi! Bu Kılıç Allah’ın Kılıcı Değil mi? Bu Kılıç Allah’ın Zülfikâr’ı Değil mi? Bu Düşman Allah’ın Düşmanı Değil mi? Neden Öldürmeyip Bıraktın? O Sana Saldırsa idi, Onun Saldırmasına Karşı Durmasaydın Seni Öldürmek İçin Hiç Düşünüp Çekinir miydi? Senin Yaptığın Gibi Yapar mıydı? Sen Niçin Öldürmekten Vazgeçtin? Sen Ne Diye Hakk’ın Kılıcını Elinden Bıraktın?” Diyorlardı.

Hazreti Ali (r.a.) ise:

▬ “Evet, Doğru Söylüyorsunuz, Bu Kılıç Hakk’ın Kılıcıdır. Hakk’ın Zülfikâr’ıdır, Düşmanla Savaş Yapmak ise Allah’ın Emridir Fakat O Benim Yüzüme Tükürünce Bu Hareket Nefsime Ağır Geldi, Allah İçin Çektiğim Kılıç, Nefsim ve Öfkemle Bulandı. Allah İçin Öldürecekken, Tükürmesinden Dolayı Nefsim İçin, Öfkemi Dindirip Nefsimi Tatmin Etmek İçin Öldürecektim. Böyle Yapmamak İçin Kılıcımı Elimden Attım ve Öldürmekten Vazgeçtim…”

Bu Sözleri İşiten Kâfir, Hemen Şahâdet Parmağını Kaldırarak:

▬ “Bana Îmân Bilgisini Anlat?” Dedi ve Bu Vesileyle, Kendisi ile Beraber Kabilesinden On Sekiz Kişi Daha Müslüman Oldu.

[Maârif (Seyyîd Burhaneddîn)]