Mezarda ne var? Kemikler ve saç, hepsi bu. Orada hiçbir şey yok. O ruhla ilgili hiçbir şey yok. O kıyafet artık onun değil, ondan uzun zaman önce kurtuldu. Öyleyse neden soğuk bir mezar için ağlıyorsunuz? Neden? Niye? Bu sizin için hangi ürkütücü eyleme yol açmak için yaratıldı? O öldü, fiziksel beden öldü. Beden toprak oldu, geriye kalan sadece kalan kemikleri. Artık o beden terk edildi, o bedende yaşayan Ruh artık orda değil; orda artık bir kemik yığını var. Ruh kemiklere yapışmaz. Ruh o kıyafetten kurtuldu. Bu, aertık eskimiş ve işlevini kaybetmiş bir kıyafetin sonudur. Öyleyse neden ağlayarak bir mezarın tepesinde sürelli olarak duruyorsunuz?

Düşünün kardeşlerim. Size söylenen yalanların miktarını düşünün. Orada hiçbir şey yok. Size kesin olarak söylüyorum ki, birçok ruh oraya mezara gidip ağlamaya bile tenezzül etmez, çünkü onlar Ruhlar Aleminin çok yükseklerindeler, onlar o kadar gelişmiştir ki, orada onlar için ağlıyor olsanız bile umurlarında olmaz. Çünkü mezarda hiçbir şey öğrenilmediğini anlıyorlar. Bu inançlara, hiçbir şeye yol açmayan bu ürkütücü ritüellere takılıp kalırsınız. Bugün bir zananlar Dünya'da beraber yaşadığınız Ruhlar tarafından hatırlanmak istiyorsanız, onlara minnettar olun. Onlarla yaşamış olmanın sevincini gösterin. Ah, bu duygu onlara ulaşacak; bu dualarınız onlara mutlaka ulaşır. Sizinle bu Dünya'da güzel bir yürüyüş yaptıklarını ve onları özlediğinizi, acı çekmediğinizi bilmekten çok mutlu olacaklar. Öyleyse neye ibadet ettiğinizi düşünün. Şunu anlamanız önemlidir, sizlerin mezarlıklarda yaptığınız şeyler ölülere tapınmaktır.

Beşinci Boyuta olan bu tekamül düzeyinde burada bulunan sizler artık böyle davranamazsınız. Bitti. Sanırım size bu inançları bırakmanız için yeterince şey öğrettim, hiçbir sonuca varmayan bu ürkütücü ritüeller; ışık için hiçbir şeye yol açmaz; çünkü ruh artık diğer tarafa çoktan götürülmüştür. Oraya gidip ağlarsınız, sürekli ağlarsınız, ağlarsınız. Titreşiminize ne olur? Tüm ölülere tapınıldığı yerde, acının egemen olduğu, kötülüğün egemen olduğu bir yer vardır, çünkü mezarlıklarda pek çok düşük ışıklı ruh vardır. Yani oraya gidiyorsunuz, ağla, ağla, ağla ..., o düşük ışıklı ruhlar seni ağlarken görmekten hoşlanıyorlar ve onların yakınlarında duruyorsunuz; ve sonunda eve bir sürü küçük arkadaş alırsınız. O zaman neden oraya gittikten sonra kendinizi daha kötü hissettiğinizi bilmiyorsunuz. Tabii ki artık etrafınızda küçük arkadaşlarla dolusunuzdur.

Öyleyse düşünün. Kendin için istediğin bu mu? Titreşiminizi düşürmek ister misiniz? Bu yüzden oraya gitmeden önce iki kez düşünün. Ölülerinize tapınmak istiyorsunuz, bunun yerine onlarla bir zamanlar birlikte yaşadığınıza şükredin; yapmanız gereken budur. Sevdiğiniz o kişi gitti diye acı çekerek ağlamayın. Onlarla birlikte hayatı, bir süre, olduğu kadarıyla uzun süre yaşadıkları için onlara teşekkür edin. Yapmanız gereken budur. Beşinci Boyuta kim hazırlanıyorsa, yapması gereken odur; Egregor'un(Birçok varlığın birlikte odaklanarak oluşturdukları maddi olmayan manevi ideal bütünlüğü) kötü olduğu yere gitmeyin, çünkü onlar orada buluşurlar; çünkü orada kalıp ruhların bedenden ayrılmasını beklerler ve ruh nereye gittiğini tam olarak bilmediğinde ruhu yakalarlar. Bu ortamda mı kalmak istiyorsunuz? Titreşimlerinizi bu ortamda mı düşürmek istiyorsunuz?

İyi düşünün. Titreşimlerinle ne yapıyorsunuz? Ruh sonsuzdur. O ruhla olan bağlantı da sonsuzdur ama bağlılıktan, sevgiden değil. Gerçekten seven bir insan, bedensel olarak ölse bile sevdiğini iyi görmek ister. Öyleyse sevdiklerinizin ruhlarını serbest bırakın ve şükredin. Bugün sahip olmanız gereken duygu budur: Sevdiğinizi söylediğiniz kişilerle birlikte geçirdiğiniz zamanı yaşadığınız için minnettar olmak.