Tekamül Ruhun insani kamil seviyesine ulaşması için geçirdiği aşamalar ve olgunlaşma süreci olduğunu ve bir insanın mümkün olan en yüksek şuur seviyesine ulaşması olduğunu söyleyebiliriz. Kemalate erme hakikatı bilme ve içselleştirme arayışıdır.
Tekamül yolunun düşüp kalkmaların, deneme yanılmaların, hataların olumluluk ve olumsuzlukların, iniş çıkışların birbirini izlediği esaslı bir serüven olduğunu söyleyebiliriz.

Yaşamını beden zihin ve ruh olarak bir bütün yaşayanlar, ruhsal yolculuğu önemseyenler , şifacılar ve görevli olanlar, ruhsal tekamülü önemserler. Yaşam boyunca hem beden , hem zihin hem de ruh gelişir, değişir , tekamül eder. Bu zaten olur. Doğarız, bebek oluruz, çocuk oluruz, ergen oluruz, genç oluruz, yetişkin oluruz, ihtiyar oluruz ve ölürüz. Yaşamımızın her bir aşamasında, bedenimiz değişirken, düşünme ve hissetme şekillerimiz de değişir, bu zaten böyledir ve herkes için geçerlidir. Ancak asıl ilerleme, tekamül, bu doğal sürecin ötesinde bir sıçrama olduğunda gelir.

Kısacası, ruhsal tekamül, bildiğimiz öğrendiğimiz her şeyi bilinçli çabayla hayata geçirmek, farklı düşünme ve hareket etme yolları deneyimlerken, sevgiye, saygıya, kabule, hoşgörüye meyletmekle olur. Tekamül için acı çekmek gerekmez. Ayrıca acı çekmek de bizi tekamül ettirmez. Acı bizi çizdiğimiz yoldan, yazdığımız ve onayladığımız senaryodan uzaklaştığımızda bizi tekrar yolumuza döndürmek için tekamülün kullandığı bir araçtır.