ŞUURUN MADDEYİ ETKİLEDİĞİ KANITLANDI

Şuurumuzun insanların düşünceleri ve davranışları üzerinde, bitkisel yaşam, DNA, kuantum nesneleri, suyun molekül yapısı ve hatta elektrik akımlarının akışı üzerinde çeşitli etkileri olduğu kanıtlandı. 40’tan fazla çalışmada elde edilen bulgular oldukça çok sayıda ve birbirinden ayrı olarak dua ve meditasyon uygulamaları yapan insanların çok uzak mesafelerden bile diğer bazı kişilerin üzerinde sağlık ve yararlı davranışlar oluşturmak bakımından önemli bir rol oynadıklarını ortaya çıkardı. Uzaktan odaklanmanın biyolojik olduğu kadar elektronik sistemler üzerindeki etkisi 500’den fazla çalışmada etkili oldu. Birbirinden izole edilmiş ve biyolojik kontrol altındaki bu insanlar daha sonra düşüncelerini ve deneyimlerini paylaştılar. 39 benzer çalışmanın meta analizi bu sonuçların tesadüfen olma ihtimalinin trilyonda bir olduğunu ortaya çıkardı. Aynı zamanda, Charles Honorton tarafından Princeton-New Jersey’deki Psikofizik Araştırma Laboratuvarlarında yayınlanan buna benzer onbir çalışmada da sürekli ortaya çıkan şu oldu ki, insanlar mekânsal olarak ayrıyken, korunmuş bir ortamda düşünce ve imajlarını paylaşabiliyorlar. Ünlü ve şüpheci bazı bilimadamları da, Honorton’un çalışmalarının ve yirmisekiz diğer benzer çalışmanın ancak trilyonda bir ihtimalle tesadüf olabilecek sonuçları ortaya koyduğunu kabul ettiler.
Acaba hangi noktada yaratılışla olan reddedilemez bağlantımızı şüpheciliğe teslim ediyoruz? Bizler Batı toplumlarının verdiği ve kalplerimizde nefret ve kızgınlıkla dolaşsak da bunun dünyayı etkilemeyeceğini öğreten bir eğitimi aldık. Şu anda ise bunun doğru olmadığının bilimsel kanıtına sahibiz. Bizler birbirimizden ayrı değiliz. Her ne kadar farklı düşüncelere, hırslara ve isteklere sahip olsak da; her ne kadar farklı birer kimlik, ego ve bedene sahip olarak görünsek de bizler enerjetik, ruhsal, kuantum anlamlarında gerçek bir bütün halinde bulunuyoruz. Bu, insanlığın ilk aydınlanmaya başladığı zamandan beri sezgisel olarak bilinen birşeydi. Bu içsel bilgeliğe, daha evrensel birşeyin yansıması olduğumuz, daha büyük bir bütünün bir parçası olduğumuz bilgisine zaten sahiptik gibi görünüyor. Peki,bunu entelektüel olarak anlayan ama uygulamayan insan ne derece iyi biri olabilir? Kanıtlandığı halde gerçeği ve sezgilerini kasti olarak görmezden gelmeyi seçen ve kişisel rahatı için evrensel bir sevgiyi ihmal eden biri ne kadar iyi olabilir?
Siz kendi kimliğinizi tanıdıkça, o kimlik parmaklarınızın arasından kayar gider. Duyarsızlık kendini yükümlülüğe dönüştürür. Başkasını sevmek kendinizi sevmek demektir. Başkasına hizmet etmek, kendinize hizmet etmektir. Sadece kendinize değil, herşey olana hizmet etmektir…