Ruhsal gözümüzün, idrak kapılarırnızın açılması, bir şeyi idrak etmek, kavramak, bir şeyin şuurlu bir şekilde farkına varmak demektir. İdrak, bir şeyin şuurlu bir şekilde algılanması demektir. Yahut algılamanın şuurunda olmak idrak halimizi meydana getirir. Birçok şeyi algılıyoruz; rehberlerimizden, ruhsal dünyadan gelen görünmeyen tesirleri de algılıyoruz ama bunun farkında değiliz, idrak edemiyoruz.
Niçin farkında değiliz?
Niçin bunları şuurlu olarak elde edemiyoruz?
Tabi burada çok büyük korunma mekanizmaları veya Cehit Kanunu sebebiyle yapılan engellemeler vardır ve bu bizim menfaatimizedir. Bir kişinin sürekli bir şekilde ruhsal dünyadan mesajlar aldığım kabul edelim. Bunları tefrik edemiyorsa yani gelen tesirlerin kendi düşünceleri mi, başkasının düşünceleri mi olduğunu ayırt edemiyorsa, kaotik bir duruma düşecektir. En azından yaşam dengesini yitirecektir, hayatı altüst olacaktır. Bazen bunların farkına vardığını, bazı ufak tefek haberler aldığını kabul etsek ve bunları da kendisine göre yorumlayıp deşifre edebildiğini düşünsek dahi, bu durumda da Cehit Kanunu'na uygun olmayan davranışlar içerisine girme ihtimali yüksektir. Nasıl olsa sürekli olarak yardım alacağını düşünmek varlığın çabasını adeta hiçe indirir. Ayrıca aldatılma, illüzyon içerisinde kalma ihtimali yani yanlış bilgiler verilme ihtimali de oldukça fazladır.
Esasında algılama gücümüzün, 'algıladığınız şeylerin farkında olabilmek, hadiselerin ve hislerimizin manasını kavramak demektir. Hem dış dünyadan bize gelen tesirlerin manasını kavramak lazım hem de onların bizde meydana getirdiği hislerin manasını anlamak lazım. "Bu his de nereden çıktı, niçin şöyle hissederken birdenbire böyle hissetmeye başladım, hissimde ki bu değişiklik bana neyi anlatmak istiyor?" tarzındaki sorularımız, idrakimizin, şuurlu bir şekilde kavrama ve tefrik etme gücümüzün artması manasına gelir.
Bu da bir bakıma sizin ruhsal gözünüzün açılması manasına geliyor çünkü gerçekleri daha iyi bilen bir pozisyona girmiş oluyorsunuz. Bu uygulamanın artması için sürekli bir şekilde kendi üzerinizde gözlem yapmanız, kendini tanıma sürecini uygulamanız gerekir. Mesele budur ve bu da duygularınızı kontrol altına almaya çalışmakla olur; düşünce mekanizmanızı, düşüncenizin yaratıcı tarafını harekete geçirmenizle, duygularınızı kontrol etmenizle olur. Ancak bunları yerli yerinde yapabilirseniz, kendinizi bir atölye haline getirip o atölyede birtakım yeni işlemler yaratabilirseniz, idraklenmenizin daha da hızlanmasına sebep olabilirsiniz. Eğer her zaman kendi varlığımız üzerindeki oluşumlara, değişimlere dikkat edebilirsek, bilhassa hislerimiz üzerindeki dikkatimizi artırabilirsek, idrakimizin artması da mümkün olur. Bu zaten böyle oluyor; algılamalarımızda şuurlanmalar yaşamasak. biz hayatı yaşayamayız, her an kaza yapabiliriz, her an yanlış yaparız, heran her şeyi yeniden öğrenmek zorunda kalırız. Bu, zaten kendiliğinden devam eden bir süreçtir.