Yeryüzünde çok az kalacaksınız ve giderken öteki tarafa arabalarınızı, evlerinizi götürmeyeceksiniz. Her şey burada kalacak, yalnızca içsel edinimlerinizi yanınıza alacaksınız; yalnızca onlar sizi terk etmeyecek. İşte hâlâ gerçekten anlamadığınız şey bu, bu yüzden sürekli olarak maddi etkinliklere dalmış durumdasınız. İyi de bundan ne gibi bir kazancınız olacak? Dünyayı ve herşeyi bırakmanız gerektiğinde çıplak, fakir ve sefil gideceksiniz.
Yapabileceğiniz bütün spiritüel çalışmaları en azından yemek yerken yapın. Görünmese bile, bu şeyleri kimse takdir etmese bile devam edin, zenginlikleri toplamaya, sizdeki en iyi özellikleri geliştirmeye başlayın. Bir sonraki enkarnasyonda geldiğinizde Yukarısı gelişiminiz için en iyi koşulları size sağlayacak, çünkü siz bugünden gerçek çalışmalara başlamış olacaksınız. İşte bilmeniz gereken bir tanrısal Bilim sayfası. Çünkü henüz kabul edilmiş olmasa bile galip gelecek olan, sizi aydınlatıp kurtaracak olan odur.

Pir Sultan, bir deyisinde şöyle seslenlyor: "Uyuridik, uyardılar
Diriye saydılar bizi
Köyün olduk ses anladık
Suriye saydilar bizi."
Bu dortlugun gerçek anlamı şudur:
Uyur idik, yani gaflet uykusunda idik, hiçbir şeyin farkında değildik. O, Alemlerin Rabbi Zat ki, bir nur zerresinden , ibaret olan aslimızı, "kun" yani "ol" emriyle, "ete kemiğe buruyerek", bize hayat verdi, bizi farka getirdi, görünmez alandan görünür alana çıkardı. Böylece diriye sayildik. Tüm bunlar, "Elestu- Bezmi ve Kaalu Beli" denen zamanda meydana gelmişti. Bu defa Zat, yani HU, halk ettiği bizlere, "elestu-bi Rabbikum" diye hitap etti, yani "ben sizin Rabbimiz değil miyim?" dedi. O vakit farka gelen ve şuur bilincine ulaşan bizler, "beli" dedik. Yani evet sen bizim Rabbimizsin, yani bizi kendi varindan var eden sensin" dedik. İşte duydugumuz bu ses, "Elestu bi Rabbikum" sesidir, mursidin aşkıdır. Bu sesin nereden geldiğini istidadimizla anladık. Bu ses ise ezel sesidir.

Açıkcası bunu yapsamda bilincim de bir daha buraya gelmek istemiyorum. Yani bedenlenmek istemiyorum. Burası beni çok yordu. Rabbimmiz üstesinden gelemeyeceğimiz yük vermezmiş kuluna ama dünyanın gerçeği de yordu savaşmakta yordu. Yılmadım ama artık bu kargaşayı yaşamak istemiyorum.