Başıma gelenler için başkalarını suçlamayı bıraktığım anda hayatım değişmeye başladı.
O bana bunu neden yaptı? Yerine;
Benim hangi davranışımdan dolayı o bana bunu yaptı? Sorusunun cevabını aramaya başladım.
Başkaları beni sevsin diye yaptığım şeyler sonuçta sömürülmeme yol açıyordu.
Sevdiğim insanlar için aşırı fedakarlığım, kendi değerimden harcamama yol açıyordu.
Tabii bir süre sonra verdiğim her şey onların hakkıymış gibi teşekkür etme gereği bile duymuyorlardı.
Peki onları nasıl suçlayabilirim ki?
Onlara bu hakları ben veriyordum.
Kendine haksızlık yapana herkes haksızlık yapar.

Kendimi sevmeye, değerimi bilmeye odaklandıktan sonra çevremdeki insanları da farklı sevmeye başladım.
Ve hiçbir şey yapmadan da sevildiğimi farkettim.
Yolculuğumuzda çıkarsız, samimi, gerçek sevgilerle ilerlemek dileğiyle…

Konu açılalı bayağı zaman geçmiş ama yorum yapma ihtiyacı hissettim, Ne güzel düşünce ne güzel bir bakış açısı olmuş, Umarım bende böyle bakış açısına sahip olabilirim.