Uyurken odanıza birinin girdiğini nasıl fark ettiğinizi hiç merak ettiniz mi? Beynimizin neredeyse merkezinde bulunan ve sadece bezelye tanesi büyüklüğünde olan epifiz bezi sayesinde zifiri karanlıkta, hatta uyurken bile dış dünyayı algılayabiliyoruz.

Kendinizi karanlık bir odada, ikinci bir odaya açılan kapının yanında durduğunuzu hayal edin. Çok çok karanlık olan ikinci odaya girmeye hazırsınız. Odaya açılan kapıyı bile zorlukla görüyorsunuz. İkinci odaya giriyorsunuz, arkanızdan kapıyı kapatıyorsunuz ve içerisi simsiyah, kapkaranlık.Böyle bir durumla karşılaştığınızda, üçüncü göz bölgenizden bir algılama huzmesi gönderebileceğiniz gibi ellerinizle de hissedebilirsiniz. Belli bir mesafe için o karanlık odaya bir bilinç huzmesi yansıtabilirsiniz. Bir cm kadar gidebilir, ya da bir kaç metre dışarısını hissedebilirsiniz ve böylece o alanda hiç bir şey olup olmadığını algılayabilirsiniz.

Bilinciniz bu kadar bir mesafe gider ve durur. Bilme haliniz durur ve o noktadan sonra ne olduğunu bilemezsiniz. Neden bahsettiğimi herhalde hepiniz biliyorsunuzdur, ancak bir çoğumuz, gözlerimize çok güvendiğimizden, bu hissimizin geri çekilmesine izin vermişizdir.Ancak bazı insanlar, özellikle de kadim Mısırlınlar, bu konuda çok iyiydiler. Karanlık bir odaya girerler, etrafı hissederler ve her yer simsiyah olduğu için gözleriyle hiç bir şey görememelerine rağmen orada ne olduğunu algılarlardı. Bu yeteneği gösteren kör insanlar vardır.

Eski zamanlarda inisiye kişiler Epifiz bezini etkin bir şekilde, uzmanlık derecesinde kullanabildikleri için farklı boyutlarla ilişki kurabildikleri gibi, evreni de çok doğru bir şekilde anlayabiliyor ve algılayabiliyordu. Bugüne gelindiğinde insanlık bir psişik düşüş dönemi yaşamakta, tamamen maddesel bilimlere odaklandığı ve mistisizmi bilim dışı kabul ettiği için, geçmişteki insanların sahip olduğu bu özellikleri benimseyerek Epifiz bezini tam kullanamıyorlar.

Dr. Swami Karmananda Saraswati, epifiz hakkında şunları söylemektedir:

“Epifiz yaklaşık 6,35 mm genişliğinde, yaklaşık 10 gram ağırlığında, çam kozalağına benzeyen minik gri beyaz yapıdadır. 1886’da iki mikro anatomi uzmanı, H.W. De Graff ve E. Baldwin Spencer, birbirlerinden bağımsız olarak epifizin, küresel bir lens ile dolu içsel bir odayı çevreleyen pigmentli retina hücreleri olan dışsal gözlerin tüm önemli özelliklerine sahip olan dumura uğramış bir göz6 olduğunu keşfetti. Daha sonraki araştırma bezin aslında hem direkt olarak hem de dışsal gözden gelen sinir yolları vasıtasıyla çevresel ışığa tepkiler verdiğini kanıtladı. Hindistan’ın yoga metinlerinin ve çağlar boyunca mistik geleneklerin epifize değinirken ‘sezginin gözü’ ve ‘üçüncü göz’ olarak bahsetmeleri tesadüfün ötesindedir.”

Okültizm araştırmacısı Manly P. Hall, epifiz bezi hakkında şöyle yazmaktadır:

“İnsan beyninde kozalaksı beden denilen küçük bir bez vardır, bu bez kadimlerin kutsal gözüdür ve Cyclopların üçüncü gözüne karşılık gelir.”

Epifiz bezi deniz seviyesinde aktif değildir. Daha ziyade yüksek rakımlı yerlerde ve uykuda, karanlıkta aktiftir. Bu nedenle pek çok dini mabetler ve tapınaklar çoğunlukla yüksek rakımlı yerlerde inşa edilmişlerdir. Epifiz bezi enerjisini iki gözün retinasına ve alnın ortasındaki 6. çakramıza bağlı sinir uçları vasıtasıyla ışıktan alır ve ışığı direk görmemesine rağmen ışığa karşı fazla duyarlıdır. Hatta bu bezin kapasitesini artırmak için, güneşin doğuşu ve batışı esnasında, güneşe bakılabilir hale gelindiğinde 15 dakika süreyle güneşe bakılması tavsiye edilir. En yoğun salgılama zamanı doğum anı, ölüm anı ve gece saat 03:00 sıralarıdır. Çünkü bu hormonlar uyku ile paralel çalışır. Bu da benden size bir ipucu olsun.