(71)
İsa dedi:
Bu evi alt üst edeceğim, ve kimse onu yeniden kuramayacak..

(72)
Bir adam İsa’ya:
Kardeşlerime söyle Baba’mın mallarını benimle paylaşsınlar dedi.
İsa ona:
Ey adam, kim beni kassam (bölüştüren) yaptı, dedi. Şakirtlerine döndü, onlara:
Ben kassam mıyım? dedi.

(73)
İsa dedi:
Gerçi hasat bereketli, ama işçiler nadir. İmdi Rabbe niyâz ediniz hasada işçiler yollasın.

(74)
O dedi:
Muallim, kuyunun etrafında olan çok, ama kuyuda kimse yok!.

(75)
İsa dedi:
Kapının yanında dikilip duran çok var. Ama, düğün yerine girecekler münzevilerdir. (Monakhos)

(76)
İsa dedi:
Baba’nın Melekûtu, bir inci bulduğu zaman ağır bir dengi olan tacire benzer. Bu tacir bilgeydi; Dengi sattı, ve tek inciyi satın aldı. Siz de, ziyan olmayan, yemek için güve’nin yaklaşamadığı, ve kurdun yiyip bozmadığı yerde duran hazineyi arayınız.

(77)
İsa dedi:
Hepsinin üzerinde olan ışık benim.Bütün Ben’im!. . Bütün, Ben’den çıktı ve Bütün Bana erişti.Ağacı yarın!. Ben oradayım ; Taşı kaldırın! Beni orada bulursunuz.

(78)
İsa dedi:
Neden kırda dolaşıyorsunuz?Rüzgârın salladığı kamışı mı, yumuşak esvapları olan bir adamı mı görmek için?Kırallarınız ve büyükleriniz orada; onların yumuşak elbiseleri var ve onlar hakikâti bilmeyecekler.

(79)
Cemaatten bir kadın O’na dedi:
Seni taşıyan rahme (karına) ve seni besleyen memelere ne mutlu!
İsa ona dedi:
Baba’nın Kelâmı’nı işiten, ve hakikâti koruyanlara ne mutlu !Zira şöyle diyeceğiniz günleriniz olacaktır:Gebe kalmayan rahme (karına) ve süt vermeyen memelere ne mutlu.!

(80)
İsa dedi:
Dünyayı bilen bedeni buldu, fakat bedeni bulana, dünya ona lâyık değildir.

(81)
İsa dedi:
Zenginleşen kral olsun!. Ve kudreti olan (kudretinden) vazgeçsin!