Kısa bir hatırlatma....
Ledun ilmi bir özel ilim olup ismet sıfatına sahip ( yani %100 günahsız ) kişilere Allahın bir ikramı bir hediyesidir.İslami kitaplarda İlmi Leduna sahip 2 kişiden bahsedilir biri Hızır A.s. diğeri de Hz.Süleyman a.s. ın veziri Asaftır. İlmi Ledun mucizeye yakın kerametten üstün bir durumdur ve eğitim öğretim ile elde edilemez. Kim ki ben ilmi ledun biliyorum derse İslam Akidesine göre kafir olur. Ki akideye göre kerameti olmayan şeyh kerametim var derse kafir olur bırakın Ledun ilmini. Bunu diyen kişi aslında şunu demeye çalışıyordur " ben özel ve seçilmiş bir insanım, günahsızım, kursağımdan haram lokma, kulağıma kötü söz, dilimden kötü laf girmemiştir çıkmamıştır ve ben seçilmiş olduğum için Allah cc bana bu özel ilmi vermiştir." yani işin temeline inersek ki bunu diyen bir kaç yalancıyı tanıyorum hem yalan diyorlar hem de imanlarından ki varsa ondan da mahrum oluyorlar. Bir söz insanı mümin bir söz de kafir eder. Bu ilmi ledun biliyorum sözü de küfre götüren sözlerdendir. 124 bin peygamber gelmiştir ve K.Kerim de Hz.Yakub a.selama ilmi Ledun verildiği beyan edilmiş ( Yusuf suresi 68-69 ) ve Hz.Hızır a.selama ve tabi Asaf hazretlerine başka da bir kimseden bahsedilmemiştir. ilmi Ledun sahibiyim diyen kişi ye sormak lazım gelen sorular var ki onu çıktığı yere gömmek için ama soruyu soracak kişinin de o bilgilere yabancı olmaması lazım. Herif arapça küfretse insanlar ayet okuyor sanıyorlar. O kadar islamdan ve ilimden uzak bir nesil bir topluluk ile karşı karşıyayız.
İnsanlar bilgiden yoksun olunca ortaya bu tür münafıkların sahtekarların çıkması kaçınılmazdır.Gündüz sözde dua ile iş yapıp gece bunu içki masasına vereni mi diyeceksiniz... Namaz kılmayan oruç tutmayan ve fotokopi kağıtları ile halkı kandıranları mı diyeceksiniz... dini isimlerle sözde tarikat kurup insanları sapık emellerine alet edenleri mi diyeceksiniz ... bütün bunların gerçek sebebi bilgi eksikliğimizdir. Lütfen bilgilenin ve bilinçlenin.

Vehbi bir ilim olan Ledün ilmi Kur’an’daki ayetten adını almış ve Hz. Hızır’a ait olan özel bir gayb ve sır bilgisidir.
Ledün ilmi veya İlm-i Ledün konusunda net bir tanım yapmak mümkün gözükmemektedir. Sadece insanların bilmediği ve sadece Allah’ın seçtiği kullarına bahşettiği bir sır ve gayb bilgisi ile yöntemidir. Kur’an’da Hz. Musa’nın Hz. Hızır ile yolculuklarının anlatıldığı ayetlerde Hızır’a verilen ilimden ‘ledün’ olarak bahsedilmiştir. Ayet şu şekildedir;
Derken kullarımızdan bir kul buldular ki, biz ona katımızdan bir rahmet vermiş, kendisine tarafımızdan bir ilim (ledün ilmi) öğretmiştik. (Kehf suresi, 65)
Ledün ilmi Kur’an’ı Kerim’de Hz. Musa ile Hz. Hızır’ın karşılaşmalarında tarif edilmiştir. Hz. Hızır’ın insanlar için yanlış ve günah sayılacak çocuk öldürmek, gemiyi delmek gibi bir takım eylemleri olur. Hz. Musa insani bir refleskle Hızır’ın yanlış gibi görünen bu davranışlarına itiraz eder. Hz. Hızır daha sonradan yapmış olduğu eylemlerin hikmetlerini sebepleri ile birlikte açıklayınca gerçek ortaya çıkmış olur. Kur’an’da ledün ilmi bu şekilde anlatılmaktadır. Peygamberimiz bu konuyla ilgili bir hadisinde şöyle buyurmuştur;
‘’Şayet bildiklerimi bilseydiniz; az güler, çok ağlardınız.” (Buhari, Küsuf, 2; Müslim, Salat, 112)
Tasavvufi gelenekte ledün ilmi önemli görülür. Hassas olan kalp zikir ve feyizle yumuşar Allah’ın zikriyle letaifler açılır ve diğer insanların algılayamadığı bir takım hakikatler insanın kalbine doğar bazen de zuhur eder.
Ledün ilmi özel bir bilgidir ve herkes tarafından bilinmez, olayların iç yüzlerine vakıf olmayı sağlar. Bu ilim insanların anlayışının üzerinde olduğu için insanlara açıklanmamıştır. Bu ilme sahip olan kişilerin başkalarına anlatmaları yasaklanmıştır. Ledün ilmi Hz. Hızır’a ait olan bir ilim olmakla beraber bazı Peygamberlere ve Allah dostlarına da verilmiştir. Hadislerden anlaşılacağı üzere ahir zamanda gelecek olan Hz. Mehdi’nin de Hızır as ile bir bağlantısı olacak ve ledün ilmini bilecek ve kullanacaktır. Bu ilim kişiyle Allah arasında olan gizli bir bilgidir. Kur’an’da bazı surelerin başlarında bulunun ve huruf-u mukatta denilen harfler bu kabildendir.

Ledün İlminin Dereceleri / İlmi Ledün'ün Dereceleri
(Bahşedikdikten sonra kullanmaktan imtina edeceğin ilim.)
...
"Emîr Sultân, ledünnî ilmine sahipti. Bu ilim, 72 derecedir. İlk derecesinden olan, bir ağaca bakınca yapraklarının sayısını, bir denize bakmakla damlalarının adedini, bir çöle bakınca (da) kumların sayısını bilir." Seyyid Abdulhakîm.
...
Bu ilim Allah c.c'nun tarafından, kullarına bir lütfudur, bunu bende istiyorum demekle olmaz, bir öğrenim yolu yoktur, ancak bu ilme uygun bir şahsiyet olma yolunda şahsiyetimizi inanç tefekkür ve takva sahibi olma yolunda besleriz, günahlardan sakınan göz ve diline sahip olan, ihtiyaç sahiplerinin ihtiyaçlarına, imkanların dahilinde bile olmasa, cevap verme çabasında olmaktır, bu yolda, dervişlere ilk öğretilen yolda yürümesidir, sebebi lütfu ise karıncayı incitmemesidir, kıssadan hisse Biznillah Allah layık olan kullarından eylesin bizleri inşallah Allah c.c Emanetsiniz.

Allah razı olsun hocam sürekli kafama takılan bir konuyu sanki sizinle paylaşmışım gibi cvp vermişsin.

Desene bu ilme hic sahip olamıycaz

Ledün ilmi ile gayb alemine geçiş yapılır.

Bir gün Sivas’a giden Abdullah Baba Hz.lerinin sohbetine, Sivas merkez vaizi Mustafa Hoca Efendi de misafir olarak gelir. Orada her zaman ki gibi güzel bir gece ve gönüllere ışık olan maneviyat sohbetlerinden bir sohbet ikram olunur. Yaşanan olayı Ziya Bey şöyle anlatıyor:
─ Abdullah Baba Hazretleri, yine bir keresinde şehrimize geldi ve bir yerde ihvana sohbette bulundular. Bir müddet sohbet yaptıktan sonra: “Sorusu olan var mı kardeşlerim?” diyerek, sorusu olan kardeşlerimizin sorularını beklerken, bu esnada merkez vaizi olan misafir Hoca Efendi söz isteyerek:
─ Efendim, benim bir sualim var, dedi.
Abdullah Baba, bu kişinin bir âlim ve vaiz olduğunu öğrenince, ilime ve ilim adamına olan sevgi ve saygısından dolayı:
“Aman hocam, siz bir âlimsiniz, Ben ise ümmi bir kişiyim. Siz bizim sohbetimizi dinlediniz. Biz de sizin sohbetinizi dinleyelim” diyerek tevazu gösterdiler. Bunun üzerine vaiz Efendi:
─ Efendim, bana sık sık sorular soruyorlar. Biz de elimizden geldiğince cevaplamaya çalışıyoruz. Fakat öyle bir soru sordular ki ben bu sorunun cevabını vermekten aciz kaldım. Benim asıl niyetim bu sorunun cevabını sizin gibi ledünn-i ilme sahip olan bir zattan alabilmek içindir; diyerek sorusunu Abdullah Baba (ks) Hazretlerine tevdi etmek istedi. Efendim de soruyu sormasını istedi. Bunun üzerine Vaiz Hoca Efendi sorusunu sordu:
─ Kur’an-ı Kerim’de durumu anlatılan Hızır (as)’a, Allah-ü Teâlâ Hazretleri kıyamete kadar ömür verdiği halde, Peygamber (sav) Efendimizin yaşadığı Asrı Saadet döneminde niçin hiç ortaya çıkmamıştır? O kadar savaş olduğu halde hiçbir kıssada neden ismi geçmiyor?
Bu ilginç soru ve sorunun cevabı hakkında, orada bulunan herkes dikkatini büyük ölçüde, Abdullah Baba Hazretlerinin mübarek ağzından çıkacak cümlelere yöneltti. Abdullah Baba, bir müddet sükût ettikten sonra mübarek ağzından şu cümleler döküldü:
─ Muhterem kardeşlerim, Hızır (as), Kur’an-ı Kerim’de durumu anlatılan ve ilmi ledün sahibi olarak vasfedilen mübarek bir zattır. Musa (as) ile olan münasebetleri dolayısıyla, Peygamber olarak da değerlendirilir. Kendisi Asr-ı Saadet döneminin sahibi olan Fahr-i Kâinat Efendimizin doğumundan önce Allah-ü Teâlâ Hazretlerine şöyle niyaz etmiştir:
“Ya Rabbi! Sen yüceler yücesisin. Evet. Ben, Senin ledünni ilim lütfettiğin bir kulunum. Lakin yakında ledünni ilim sultanı olan, Âlemlerin Efendisi Hz. Muhammed (sav) dünyaya teşrif edecek. Ben, O’nun döneminde ilm-i ledün sahibi olmaktan hayâ ederim. Ne olur Ya Rabbi, O’nun sağlığında benden bu ilmi al” diye dua edince, Cenab-ı Zülcelâl Hazretleri, Hızır (as)’ın bu duasını kabul buyurdu.
Bunun üzerine Hızır (as), Mekke ve Medine çevresinde bulunan bölgelere yakın yerlerde, sakin ve uzlet haline uygun bir yaşayış sürdürdü. Nihayet Allah Resulü (sav) Efendimizin mübarek ömürleri tamamlanıp, o mübarek ruhu şerifleri Yüce Mevla’mızın, yüce katına kavuştuğu zaman, Hz. Ömer (ra) Efendimiz, kılıcını çekip:
“Kim Muhammed (sav) öldü derse, onun kafasını uçururum;” diyerek müdahale edince, orada bulunan sahabeyi kiram arasında bir tedirginlik oluştu. İşte bu sırada Mescid-i Saâdet’in kapısında görünen bir kişi ayeti kerimeyi okuyarak:
“ Her nefis ölümü tadıcıdır!” Diyerek üç defa orada bulunanları uyardı. (Hikmete bakınız ki, bu ayet Kur’an-ı Kerim’de üç yerde mevcuttur. Kur’an-ı Kerim Al-i İmran suresi ayet 185, Enbiya suresi ayet 35 ve Ankebut suresi ayet 57)
Bunun üzerine Hz. Ebubekir-i Sıddık (ra):
“Ya Ömer! Allah-ü Teâlâ Hazretleri bakidir. Muhammed (sav) ise fanidir. O Rabbine kavuşmuştur. Kılıcını kınına sok;” diyerek, Hz. Ömer (ra) Efendimizi teselli ederek, büyük bir kargaşayı önlemiştir.
İşte burada devreye giren Hz. Hızır (as)’dır. Bundan sonra da Ümmet-i Muhammed’i zaman zaman irşat etmektedir ve etmeye de devam edecektir, buyurdular.

cok güzel bir paylaşım olmuş bence bu ilmi öğrenicem demek vakit kaybı olur

Kalbi selim olana verilir diye bilgiler mevcuttur.Temiz kalpli insan bulmak yada günahsız insan bulmakta zor olsa gerek.

Dil çok önemli dile hakim olur isek ilerleme başlar dil belası diye kitap var okur isek faydası olur