Bu dünyaya, bu âleme sevmeye gelmişiz. Bu nedenle Resulullah (s.a.v.) Efendimiz; “sevmeyen ve sevilmeyende hayır yoktur. Kişi güzel ahlakıyla gece sabaha kadar ibadet, gündüz oruçlu sevabı alır. Sizin Allah’a en sevgili olanınız ahlakça en güzel olanınızdır, ben güzel ahlakı tamamlamak için gönderildim” buyurmuştur.

Aslında herkes güzelliğin ne olduğunu, nasıl olduğunu bilir. Bunu bilmeyen hiç kimse yoktur. Ölçü basittir; “sana nasıl muamele edilmesini istiyorsan etrafına da öyle muamele et.” Sevgi ve saygı görmek istiyorsan senin de öyle yapman lazım. Kişi sevgiyi de, saygıyı da kendisi kazanır. Yoksa hiçbir şey yapmadan oturup “beni böyle sevin” demekle kimse kimseyi sevmez. Ne kadar sevgi gösterdiysen sevilmeye o kadar layık olur, ne kadar saygı gösterdiysen, o kadar da saygı görmeye layık olursun. Bunu yapan Allah’tır. Allah’tan göreceğin muamele de senin insanlara, mahlûkata yaptığın muameledir. İnsanlara, mahlûkata rahmet ettiysen Allah’ın rahmetine layık olursun, ikram ettiysen ikramına, affettiysen affına, mağfiretine, sevdiysen Allah’ın sevgisine layık olursun. Yani herkes neyi yapmışsa onu hak eder, ona layıktır; çünkü ona layık olmasa öyle yapamazdı, öyle yapıyorsa o davranışını seviyor, dolayısıyla ona layıktır ve Allah’tan öyle de muamele görür.