Taklidî Îmâna İtibâr Edilmez:

Necmeddin Kübra’dan; Taklidî Îmâna İtibâr Edilmez. Zirâ Taklit Edilenin Yokluğunda Taklit Eden Îmânını Değiştirebilir (Îmânından Vazgeçebilir).

Meselâ Bir Kimsenin Îmânı Babasını, Hocasını ya da Beldesinden Birisini Taklit Suretiyle Olmuş Olsa ve Îmân Kalbine Girmemiş, Göğsü de İslâm’ın Nûruna Açılmamış ise Ölüm ile Taklit Edilenlerden Ayrıldığında Münker ve Nekîr’in, “Rabbim Kimdir!” Sualine Cevap Vermekten Âciz Olur, “Âh... Bilmiyorum!” Der. Sual Melekleri, “Şu Zât (Peygamber) Hakkında Ne Dersin?” Dedikleri Zaman, “Âh... Bilmiyorum! Ben Onun Hakkında İnsanlar Ne Diyorsa Onu Söylüyordum.” Der. Melekler de Ona Derler ki, “Anlamadın! Okumadın!”

Îmâm-ı A’zam Ebû Hânîfe Hazretlerine Îmânın Gitmesinden En Çok Korkulan Günâh Hangisidir Diye Soruldu. Cevaben Buyurdu ki; Allahû Teâlâ Hakkında Şüphe Etmek, Son Nefeste Îmânsız Gitmekten Korkmamak, Kullara Zulüm Etmektir.