İnsan, Melek ile Hayvan Arasında Bir Terkip Üzere Yaratıldığı İçin Yeme, İçme ve Üreme Gibi Bedensel İhtiyaçları Bakımından Hayvana, Hikmet, Adâlet ve Cömertlik Gibi Rûhânî Güçleri Bakımından da Meleğe Benzetilmiştir. Bu Yüzdendir ki O, Biri Değerli Diğeri Bayağı İki Cevher Arasında Bir Yerdedir. Yüce Allah, Bu Manâda Şöyle Buyurmuştur; Ona İki Yolu da Gösterdik [Beled 10.].

Âyet-i Kerîmede Geçen “Necdeyn” Kelimesi Bir Yandan Akıl ve Hevâyı, Bir Yandan Âhiret ile Dünyâyı, Bir Yandan Îmân ve İnkârı, Bir Yandan Hidâyet ve Dalâleti, Bir Yandan da Allah’ın Dostluğu ile Şeytânın Dostluğunu İfâde Etmektedir. Yüce Allah Buyurdu ki; Muhakkak ki Allah, Îmân Edenlerin Dostudur. Onları Karanlıklardan Aydınlığa Çıkarır. İnkâr Edenlere Gelince, Onların Dostları da Tağutlardır. Kendilerini Aydınlıktan Karanlığa Taşırlar [Bakara 257.].

Üstteki Âyet-i Kerîmede Zikredilen Aydınlık ve Karanlık Kavramlarını Bir Açıdan Erdem ve Çirkinlik Olarak Görebileceğimiz Gibi, Aşağıdaki Âyet-i Kerîmede Belirtildiği Gibi Hayat ve Ölüm Olarak da Anlayabiliriz; Ölü iken Kendisini Dirilttiğimiz [En’âm 122.].

Yüce Allah’ın Hidâyete Muvaffak Kıldığı ve Sahip Olduğu Güçleri Yerinde Kullanarak Nefsini Gözetip Arındıran Kimse Kurtuluşa Ermiş Demektir. Tevfik-i İlâhîden Mahrûm Edildiği İçin Nefsini İhmâl Edip Kirleten Kimse de Kaybedip Ziyâna Uğramış Demektir. Yüce Allah Buyurdu ki; Onu Arındıran Felâha Erdi, Onu Kirleten de Kaybetti [Şems 9, 10.].

[ez-Zerî’a ilâ Mekârimi’ş-Şerî’a]