Mürşidi Kamil hasta kalbe şifa olacak ilacı bilir. Onun ilmini almıştır. Bunun içinde müridine bu ilmi telkin eder. Her müridin hastalığı bellidir, şifası vardır. Ruh yaradılışındaki kemalata varamazsa nefsin esiri olur. Nefis vücuda hâkim ise ruhun muhabbetini dünya sevgisine çevirir. İnsan da mal biriktirme sevgisi, makam, rütbe sevgisi olur.
Eğer insan Kamil bir Mürşidin sayesinde nefsin esaretinden kurtulursa kendisinde Allah’ın muhabbeti çok olur. Ruh asıl vazifesine başlayınca arifler meclisi insana tatlı gelir. O zaman insanın mürşidini göresi gelir, ellerine sarılıp öpesi gelir, evlerine girip durası gelir, gönüllerine girip yatası gelir. Mürşid müridi kötülük ve kirlerden temizlemek üzere terbiye eder. Böylelikle kulun kalbi nurlanır. Tevhit anlayışının güzelliği ortaya çıkar. Bunun ardından basiret gözü açılır. Allahu Teala’nın - Celal- nurları ona görünür. İlahi huzura gitmek için can atar. Kul böylece Rabbini sevmiş olur. Bu sevme Mürşidi Kâmilin verdiği terbiye sonucudur.
Bu ilimle kalp aynası parladığı için müride dünyanın çirkinliği görünür, ahiret ise bütün güzelliği ile ortaya çıkar. Buda Mürşid elinde terbiye görmenin neticesidir.

Dünya ve dünyalıktan kasıt haramlardır, günahlardır, kibir, gurur, haset, riya, dedikodu, tamahkarlık, hırs, öfke, kin, hasretlik gibi manevi hastalıklardır diyen yazı okudum.

Yani ne demek istediniz?

dünya sevgisi=haramları, günahları, manevi hastalıkları sevmek demekmiş. Bunlar yüzünden maneviyatta yol alamıyoruz. Kalbimiz zikir etmiyor 40 sene önce bir sofi abim virde oturuyorum, kalbim para para para, karı karı karı diyor derdi... Dua edin. Hadim değil size cevap yazmak. Sordunuz.