Sohbet, sünnet-i müekkededir. Bu sebeple ashâb-ı kirâm (Rıdvânullâhi Aleyhim Ecma‘în) birbirlerini gördükleri zaman“Gel bir saat îmân edelim” derlerdi.

Dîn-i Mübîn-i İslâm ve manevî yol hususunda konuşmak, îmânı kuvvetleştirdiği için îmân etmek oldu. Tarîkat-ı Aliyye-i Nakşibendiyye’nin reisi Muhammed Bahâuddîn (Kuddise Sirruhû) Hazretleri de buyurmuşlardır ki:

“Bu mânevî yolun sâlikleri, birbirlerini çok severek birbirlerinde fani olmak şartıyla sohbete devam ederlerse, az zamanda îmânları sûretten hakikate ulaşır. Sûret olan îmânları hakiki îmâna döner.”

“Ey îman edenler, îman edin” âyet-i celîlesinde istenen, bu îmândır. Yani “Ey (sûretâ) îmân edenler! (Hakikaten) îmân ediniz.” (Nisâ Sûresi:136’dan.) demektir.

Her vakit bir araya gelinemediği zaman bu işi telâfi etmek için mektup yazmak icap eder. Zira “Mektuplaşmak, görüşmenin yarısıdır.” Bu sebeple, yazmaya gayret edelim. Birbirimizi Hakk’a davet edelim.

Allâh-u Teâlâ Hazretleri, Kur’ân-ı Kerîm’inde:

“Söz bakımından o kimseden daha güzel kim olabilir ki; Allah’a davet etmiştir, kendisi de sâlih bir amel işlemiştir ve: ‘Şüphesiz ki ben Müslümanlardanım!’ demiştir.” (Fussilet Sûresi:33) buyurdu.

Yani bu âyet-i celîlede, Hak yolunda yürümek isteyenlere ne güzel yol göstermek vardır.

Evvelâ bu âyet-i celîlede dikkat edilecek üç mesele vardır:

Emr-i bi’l-ma‘rûf ve nehy-i ani’l-münker; amel-i sâlih işlemek ve sadece sözle değil, şekil itibarıyla da “Ben Müslümanlardanım” demek lâzımdır

{Mahmud Efendi Hazretlerinin(Kuddise Sirruhu) ‘Sohbetin Önemi’ Konulu Mektubu}