Muzaffer Ozak Efendi (k.s.) hazretleri anlatıyor:
Süleymâniye câmi-i şerîfinde, uzun yıllar fahriyyen imâmlık yapmak şeref ve bahtiyarlığına mazhar olmuştum. O günlerden birisinde, bir sabah namazından sonra, câmi-i şerîfin karşısındaki Ali Efendi’nin kahvehanesinde, dîni konular üzerinde sohbet ediyorduk. Meclisimizde, Hâfız Alâeddin Efendi, Hacı Nazif Çelebi, Süleymâniye câmi-i şerîfi birinci imâmı merhum Hacı Hâfız Sâdık Efendi ve cemaatten bazı zevât hazır bulunuyorlardı.

Sohbet esnasında benim sigara içmemi hoş görmeyen Hâfız Alâeddin Efendi ile Hacı Nazif Çelebi, sigaranın kötülüğünden, zararlarından bahsediyorlar ve beni iğrendirmeğe çalışıyorlardı. Ben de, latîfe kasdiyle kendilerine sigarayı medhediyordum. Hazır bulunanlardan, seksen yaşlarında, Fâtihli Süleyman Efendi sofularından birisi de dikkatle bizi dinliyordu.

Bilindiği gibi, Fâtih sofularının hocalarının hocası sayılan Oflu meşhur Hacı Emin Efendi’nin (rahimehullah), on beş risaleden müteşekkil NECÂTÜ’L MÜ’MİNÎN adındaki kitabının bir risalesi de tütün hakkındaki RİSÂLE-İ DUHÂN’dır. Hazret, bu risâlesinde tütünün islam dîninde haram olduğunu iddia etmektedir. Bu sebeple, bütün Fâtih sofuları da, şeyhlerine uyarak tütünün haram olduğunu söylerler, kendileri sigara içmedikleri gibi tütün içenleri de sevmezler. Onların inançlarına göre tütün içmek şarap içmek gibidir. Fakat, o sabah meclisimizde hazır bulunan seksenlik Fâtih sofusunun, tütünün aleyhinde bulunmaması ve âdetâ benim tarafımı tutması dikkatimi çekti.

Nihâyet, meclis dağıldı ve o zât cebinden bir paket “Gelincik” sigarası çıkararak bana ikram etti ve kendisi de bir sigara yaktı. Hayretler içinde kalmıştım. Kendisine :

– “Tütün, sizin büyük mürşidinize göre haram değil midir? Risâle-i Duhân’ı okumadınız mı? Sizin ihvânınız, sigara içmedikleri gibi içenleri de sevmezler. Bu nasıl iş?” diye sordum.

– “Bana bir şey sorma!” demekle yetindi. Fakat ben üsteledim :

– “Bana öyle geliyor ki, sen bir mü’mini sigara içtiği için ayıplamışsın” dedim. Şaşkınlıkla yüzüme bakarak sordu :

– “Nasıl anladın?”

– “Resûl-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz, hadîs-i şerîflerinde böyle buyurmuşlardır da, ondan istidlâl ettim” dedim.

Bunun üzerine, o seksenlik sofu, mes’eleyi bana anlattı :

– “Seksen küsur yaşındayım. Bu yaşa gelinceye kadar ağzıma sigara koymadım. Hattâ, sigara içenlere de müdhiş kızardım. Yaşım ilerledi, ecel gelip çatmadan bir sılaya gidip geleyim dedim ve doğum yerim olan Akseki’ye gittim. Hısım ve akrabayı, ahbab ve yarandan hayatta kalanları ziyaret ettim. Bana, orada velîlerden bir zâtın el’ân hayatta bulunduğunu ve kendisini ziyaret etmemi hatırlattılar. O zât-ı muhteremi ziyarete gittik. Her hâliyle cidden ve hakîkaten mükemmel bir zât-ı şerîf idi. Fakat sigara içiyor ve bunu da gizlemiyordu. Yanından ayrıldığımız zaman, beni kendisine götürenlere çıkıştım ve çattım” :

– “Böyle mekruhlarla, haramlarla uğraşanlardan evliyâ olmaz” dedim ve o zat hakkında ağzıma geleni söyledim. Açıkçası, o zatı ayıpladım ve arkasından uzun uzun çekiştirdim.

“Günler tamam oldu, İstanbul’a dönmek üzere trene bindim. Tam karşıma kerli-ferli bir beyefendi oturdu ve tren hareket etti. Yol arkadaşım olan zât, cebinden bir paket Gelincik sigarası çıkararak bana da uzattı. Nasıl oldu, neden oldu hala anlayamadım, bir el âdetâ benim elimi tuttu ve uzatılan sigara paketine doğru götürdü. Kırk yıllık sigara tiryakisi gibi büyük bir istekle uzatılan paketten bir sigara aldım.

Gayr-ı ihtiyârî ağzıma götürdüm, o beyefendi kibritini uzattı ve sigaramı yaktı. Karşılıklı sigaraları tüttürdük. İkinci bir sigara daha ikram eder mi diye sabırsızlıkla bekledim ama, vermedi. O sırada trenimiz bir istasyonda durmuştu. Perona indim ve büfeden birkaç paket Gelincik sigarası aldım ve fütursuzca içmeğe başladım. Sekiz aydan beri de büyük bir istekle gece ve gündüz demeden sigara içiyorum.

Ancak namaza girdiğimde, Kur’ân-ı Kerîm veya Delâil-i Hayrât okurken aklıma gelmiyor, çıkar çıkmaz ilk işim bir sigara yakmak oluyor” dedi.

(Kaynak:Muzaffer Ozak, Envârü’l Kulûb, Cilt 1, sayfa 421-422)