Dönsün dolaşsın, yine Sende karar kılsın istiyorum söz. Her cümleyi Senden bahsetmeye bahane yapıyorum. Senden bahsetmeyince tanımsız sancılar musallat oluyor cümlelerime. Her harf bir karalamaya kurban ediyor anlamını Sensiz kalınca...

Sensiz sûretler kuşatınca dört yanımı, bir taş gelip oturuyor göğsümün üzerine. Sen diye haykırınca kelimelerim, bir taş daha ekleniyor yüküme, bir taş daha...

Sen diyorum, yine de Sen!

Sensiz sofralara oturunca... Sensiz rüyalara tanık olunca... Sensiz şarkılar çoğalınca... uzayıp giden bir gurbette yanık türküler besteliyorum inatla, akordum yine Sensin!

"Eğer hakkım olsaydı yağmuru yağdırmaya,
Bana tûfan derlerdi sana ise Nuh!"
Gel benim tûfanım ol.
Bir gemimiz olmasın.!
...
Eğer bir iz'im, sirâyetim olsaydı ben kelime olurdum,
Sen rûh...
Bir c'ismim olsaydı ben taş olurdum,
Sen âşk...
Sende yanar zümrüt olurdum.

Hâr'ına
İsmine
C'ismdeki yok'luğuna,
Âşk'a,
Ateşine,
Eyv'allah...

Ciğer aynı telde hârelenince kelime nâr'ı, o hâr'ın özgül ağırlığıyla eşitleniyor.
Aynı dem,
Aynı soluk.
Eyv'allah.