Cennet-ü Âlâda Cum’a Meclisi ve İkrâmlar

Tergîb-i Hamîdî’de ve İhyâ-u Ulûm’da Enes bin Mâlik Radiyallâhû Anh Rivâyeti ile Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem’den Bildirilir:

Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimiz Buyurdu ki; Cebrâil Aleyhisselâm Bana Geldi. Elinde Beyaz Ayna Gibi Bir Şey ve O Aynada Siyah Bir Nokta Vardı:

▬ “Ey Cebrâil! Bu Elindeki Nedir?”

Dedim.

▬ “Bu Cum’adır, Rabbin Sana Arz Eder.”

Dedi.

▬ “Bu Günde Bizim İçin Ne Nâsip Vardır?”

Dedim.

▬ “Sizin İçin Bunda Hayr ve Bereket Vardır. İlk İyilik Sen Olursun, Yahudiler ve Hıristiyanlar Senden Sonra Olur. {Yani Cum’a Günü Senin ve Ümmetinindir. Cumartesi Yahudilerin ve Pazar Hıristiyanlarındır.} Cum’a Gününde Öyle Bir Zaman Vardır ki, O Saati Bulup Duâ Edip de Cenâb-ı Hakk’tan İsteyene Allahû Teâlâ İstediğini Verir. O Şey Onun Kısmeti Değil ise Hazreti Allah Ondan Daha Hayırlısını Ona Ayırır. O Ânda Hangi Kötülükten Allah’a Sığınırsa, Hazreti Allah, O Kötülük Ona Takdir Edilmemiş ise Kaldırır. Takdir Edilmiş ise Ondan Fazla Büyük Bir Kötülüğü Ondan Döndürür...”

Sonra:

▬ “Bu Siyah Nokta Nedir?”

Dedim.

▬ “Bu, Kıyâmettir. Cum’a Günü Kopar. Biz Melekler Bu Güne Yevm-i Mezîd Deriz.”

▬ “Ne Sebepten?”

Dedim.

▬ “Hazreti Allah Cennette Miskten Güzel Kokulu Beyaz Bir Vadi Yaratmıştır. Cum’a Günü Olduğu Vakit, Kullarını Buraya Dâvet Eder. Hakk Teâlâ Âlâ-i İlliyînden Kürsîye Nüzûl Buyurarak Cennet Ehline Tecelli Eder. {Nüzûl ve Kürsî Gibi Kelimeler Mecâz ve Müteşâbihâttandır, Anlamı Bize Kapalıdır.} Kürsînin Etrâfında Nûrdan Minberler Kurulur. Peygamberler O Minberlere Çıkar ve Otururlar. Peygamberlerin Minberleri Etrâfında Başka Minberler Kurulur. Kırmızı Altından Olup İnci, Zümrüt ve Yakût ile İşlemeli Olurlar. Bunlara Sıddîklar ve Şehitler Çıkıp Otururlar. Sonra Cennet Ehli Bulundukları Yerlerden Çıkıp O Misk Vadisine Doğru Giderler ve Orada Otururlar. Ondan Sonra Hazreti Allah Onlara Tecelli Eder. Sonra, “Ben Vaadimin Doğru Olduğunu Size Gösteren Allahım. Sizi İkrâm Yerim Olan Cennete Koydum. İsteyin Benden Vereyim!” Buyurur. Onlar, “Yâ Rabbi! Senin Rızânı İstiyoruz.” Derler. “Size Kerâmetimi İhsân Eyledim, Benden Ne İsterseniz İsteyin!” Buyurur. Tekrar, “Yâ Rabbi! Senin Rızânı İstiyoruz.” Derler. Hazreti Allah, “Şahit Olun ki, Ben ki Allahım, Sizden Râzı Oldum!” Buyurur. Sonra Onlara Rahmet Kapılarını Açar ve Kendi İkrâmlarından Onlara İkrâm Eder. Bu İkrâmlar Gözlerin Görmediği, Kulakların İşitmediği, Hiçbir İnsan Kalbinden Geçmeyen Nimetlerdir. O Emri, Îmâmınızın Cum’adan Ayrılması Gibi Kaldırır, Minberleri de Kaldırtır. Peygamberler, Sıddîklar ve Şehitler Tekrar Kendi Yerlerine, Köşk Sahipleri Kendi Köşklerine Giderler. O Köşkler Beyaz İnciden yahût Kırmızı Yakûttan yahût Yeşil Zeberceddendir. O Köşklerde Ses, Eziyet ve Meşgâle Olmaz. Kapıları Kapanmaz. O Köşklerde Hizmet Ediciler, Hayz ve Nifâstan, Küçük ve Büyük Abdestten Berî Çiftler Bulunur. Orada Irmaklar Akar. Meyveler Dallarda Asılı ve Olgun Hâlde Bulunur. Cennettekiler, Cum’a Günü Kadar Hiçbir Günü Şevkle Beklemezler. Hazreti Allah’a Daha Çok Bakmak, İkrâmlarına Daha Çok Kavuşmak İsterler. Bunun İçin Bu Güne Mezîd Günü Denir...”

Yâ Rabbi! Cum’a Gününün ve Cum’a Ehlinin Hürmetine Bizi O Meclise Kavuştur. İkrâm ve İhsânın ile Sonsuz Saâdet ve Kerâmeti İhsân Eyle!

[Riyâdü’n-Nâsihîn]