Bir Kadın Vardı, Nûh Aleyhisselâm Vaktinde, Nûh Aleyhisselâm’a Olan Sevgisini Gösterebilmek İçin Her Gün Yanına Gelir, Bir Tek İneğinin Verdiği Sütü, Ona Hediye Getirirdi. Bu Sütü Bâzen Yoğurt Ettiği de Olurdu.

Kadın Duymuştu, Yakında Büyük Bir Tufan Olacak, Aylarca Sürecek, Bu Tufanda Ancak Hazreti Nûh’a İnanıp Gemisine Binenler Kurtulabilecekti. Kadın Her Gelişinde:

▬ “Ey Peygamber!” Derdi, “Biliyorsun, Sana İnanıyorum, Seni Seviyorum. Ne Olur, Tufan Olacağı Zaman Bana da Haber Ver. Beni de Al Gemine, Buralarda Ölmeyeyim...”

Nûh Aleyhisselâm Söz Verdi Alacağına Dâir. Tufan Günü Gelip Çattı, Nûh Aleyhisselâm’ın Gemisi Hareket Etti. Peygamber, Yolun Orta Yerinde Hâtırladı ve Çok Üzüldü; Kadını Çağırmayı Unutmuşlardı.

Ortalığı Sular Bastı Yer Yerinden Oynadı Amma Nûh Aleyhisselâm’ın Çevresindeki İnsanlar Kurtuldular. Tufan Altı Ay Sürmüştü. Gemi Nihâyet Karaya Kavuştu.

O Sabah O Kadın Yine Geldi Süt Çömleği ile! Peygamber Kadını Canlı Görünce Şaşırdı. Kadın, Getirdiğini Nûh Aleyhisselâm’a Sundu ve Sonra:

▬ “Ey Peygamber!” Dedi, “Unutmuyorsun Değil mi? Tufan Çıkınca Bana Haber Vereceksin. Dün Sabah Hâtırlatmıştım Yâ, Bir Kerre Daha Hâtırlatayım, Senin İşlerin Çoktur, Unutursun?”

Nûh Aleyhisselâm Şaşkın-Şaşkın Bakıyordu:

▬ “Dün mü?!” Diyebildi, “Hani Altı Ay Önce...”

Dedi ve Sonra Caydı Sözünden, “Peki...” Diyerek Kapattı İşi. Kadın Gidince:

▬ “Yâ Rabb!” Dedi, “Bu Nedir? Burada Kalanların Hepsi Helâk Oldular da, Bu Kadın Niçin Kurtuldu? Niçin Bilmedi Altı Ayın Geçtiğini?”

Cebrâil Aleyhisselâm Geldi ve Şöyle Bir Açıklama Getirdi:

▬ “Ey Nûh! O Sana İnananlardandı. Biz İnananları Severiz, Sen Onu Unutmuştun Amma Biz Unutmadık. Koruduk Onu!”

Ertesi Sabah Geldiği Zaman Nûh Aleyhisselâm Kadına:

▬ “Bak Kadınım.” Dedi, “Sen Bilmiyorsun, Farkında Değilsin. Tufan Oldu, Bitti. Hem de Altı Ay Sürdü!”

▬ “Nasıl Olur, Yâ Ben?”

▬ “Ben Seni Unutmuştum. Allah Unutmamış, Korumuş. Peki, Sen Bu Altı Ayda Her Şey Sulara Battığı Zamanda, Tufana Ait Hiçbir Belirti Görmedin mi?”

Kadın Hâtırlamaya Çalıştı, Sonra da:

▬ “Hâ... Bak!” Dedi, “Bir Gün İneğimin Şöyle Tırnaklarına Biraz Çamur Bulaşmıştı Amma Hepsi Bu Kadar ve Bir Gün...”

Evet, İnanan Bu Kadın İçin Altı Aylık Tufan Yalnız Bir Gün Gibi Geçmiş ve Onun Kılına Bile Dokunmamıştı.

Bu kadının hikâyesi biraz daha detaylı olarak tefsîrlerde geçer.