Son Devrin Büyük Âlim ve Mutasâvvıflarından Ahıskalı Ali Haydar Efendi (Kaddesallâhû Sirrûh) Başından Geçen Bir Olayı, Şöyle Anlatmış:

Bir Seher Vakti Uyanıkken, Âşikâre Olarak Şeytân Geldi ve Bana:

▬ “Sen Hangi Mezheptensin?” Diye Sordu. Ben de:

▬ “Ehl-i Sünnet ve’l-Cemaât Mezhebindenim.” Dedim.

▬ “Peki, Mezhebinin Hak Olduğuna Delilin Nedir?” Diye Sordu. Ben de:

▬ “Kur’an-ı Kerîm’dir...” Dedim. O da:

▬ “Her Mezhep Sahibi, Haklı Olduğuna Dâir Kur’an’ı Delil Getiriyor. O Hâlde Onların Haksız, Senin Haklı Olduğun Ne Malûm?” Dedi.

Bunun Üzerine Ben, Ona Nice Âyet ve Hadîsler ile Cevap Verdiysem de, Bir Türlü Defolmuyor ve Bana Karşılık Veriyordu. Böylece Uzun Müddet Mücâdele Devam Etti, Çok Yoruldum, Âciz Kaldım ve Yanımda Duran Yatağa Düştüm, Uzandım.

O Ânda Mevlâ Teâlâ Hazretleri, “Artık Onlar Sizin Allah’a Îmân Ettiğiniz Gibi Îmân Ederlerse, Muhakkak Hidâyete Ermiş Olurlar ve Eğer Yüz Çevirirlerse, Şüphe Yok ki Onlar (Allah’a Karşı) Büyük Bir Muhâlefet İçerisindedirler. O Hâlde Allahû Teâlâ, Onlara Karşı Sana Yetecektir ve O Ziyâde İşitici, Ziyâde Bilicidir. [Bakara Sûresi 137. Âyet-i Kerîme]” Meâlindeki Âyet-i Celîleyi Hâtırıma Getirdi.

Ben de Hemen Yatağımdan Doğrulup Ona Cevap Olarak Bunu Okudum ve Dedim ki:

▬ “Bu Âyet-i Celîlede Mevlâ Teâlâ Hazretleri Habîbine (Sallallâhû Teâlâ Aleyhi ve Sellem) ve Onun Eshâbına (Radiyallâhû Anhüm Ecmâin) Hitâben Buyuruyor ki: Eğer Onlar (Kendi Dinlerini Hak Bilip, İnsanları Ona Dâvet Eden Yahudi, Hıristiyan ve Diğer Din Mensûplarını) Senin ve Eshâbının İnandığı Gibi İnanırlarsa, Muhakkak O Zaman Hidâyete Ermiş Olurlar. Eğer Yüz Çevirirlerse, Ancak Onlar Hakk’tan Büyük Bir Ayrılık İçerisindedirler.”

Sonra Şeytâna Dedim ki:

▬ “İşte Bu Âyet-i Celîle Nâzil Olduğu Zaman; Ne Mu’tezîle, Ne Şiâ, Ne Cebriyye, Ne de Kaderîyye Gibi Bâtıl Mezhepler Mevcuttu, Ancak Efendimiz (Sallallâhû Teâlâ Aleyhi ve Sellem) ve Eshâbı (Radiyallâhû Anhüm Ecmâin) Mevcuttular ve Dolayısıyla Hak Üzere Olanlar da Ancak Bunlardırlar...”

Öyleyse Dünyâ Yıkılıncaya Kadar Onların İnancı Gibi İnanıp, Amelleri Gibi Amel Edenler, Hakk’a Tâbi Olduklarından Hidâyet Üzere Olmuş Olurlar ki, Ehl-i Sünnet ve’l-Cemaât Bunlardır. Efendimiz (Sallallâhû Teâlâ Aleyhi ve Sellem) ve Eshâbından (Radiyallâhû Anhüm Ecmâin) Sonra Onların İtikadına Aykırı Olarak Zuhur Eden Bütün Fırkalar ise Bâtıldır. Mevlâ Teâlâ, Efendimiz (Sallallâhû Teâlâ Aleyhi ve Sellem) ve Eshâbına (Radiyallâhû Anhüm Ecmâin) Hitâben, “Eğer Onlar Sizin İnandığınız Gibi İnanırlarsa, Muhakkak Hidâyete Ermiş Olurlar. Eğer Yüz Çevirirlerse, Ancak Onlar Hakk’tan Büyük Bir Ayrılık İçerisindedirler!” Buyuruyor. İşte Şeytâna Bunları Deyince, Defolup Gitti...

Şu dinlerini parça parça edenler ve kendileri de grup grup ayrılmış olanlar var ya, (senin) onlarla hiçbir ilişiğin yoktur. Onların işi ancak Allah’a kalmıştır. Sonra (O), yapmakta olduklarını kendilerine haber verecektir.
Enam 159
Ben sana ısrarla Kuran diyeceğim ilk önce onu oku

Biz de Şöyle Diyoruz; “Türkçe Kur’an” Diye Bir Şey Yok, Zirâ Kur’an Arapçadır. Artı, Kelâm-ı İlâhîdeki Hakîkâtleri Anlamak İçin İlim Sahibi Olmak Gerek, Zirâ İlim Sahibi Olmadıkları İçin Arapça Konuşan Pek Çok Toplum Kur’an-ı Kerîm’i Tıpkı Meâlci Kafasıyla Kendi Kısa Akılları Dâhilinde Yorumladıkları İçin Sapıttı, Haktan Ayrıldı. Dolayısıyla Kelâm-ı İlâhîden Murâd-ı İlâhîyi Çıkarmak İçin Derin Âlim Olmak Gerek ki, Biz de Âlimin Â’sı Dahi Değiliz. Ancak Yine de Kur’an-ı Kerîm’deki Manâları Merak Ettiğimiz İçin “DİKKAT (!) MERAK ETTİĞİMİZ İÇİN, YOKSA OLMAYAN İLMİMİZ VE KISA AKLIMIZA GÖRE ONDAN HÜKÜM VE AHKÂM ÇIKARMAK İÇİN DEĞİL” O Derin ve Mübârek Âlimlerin, Bizim Gibi Garibanlar İstifâde Etsin Diye Senelerce Süren Çalışmaları Neticesinde Yazıp Ulaştırdıkları Tefsîrleri Okuyoruz, Yani Evet, Kur’an-ı Kerîm’i Olabildiğince Anlamaya Çalışıyoruz Ama Meâl Okuyarak ve Olmayan İlmimiz ve Kısa Aklımıza Dayanarak Değil, Zirâ Aklımıza Tapmıyoruz Vesselâm.