Kelime-i Şehâdeti Söylemenin Dört Şartı Vardır:

1. Dille Söylerken, Kalp Hazır Olmak: Kalp Hazır Olmadan Yani Ne Söylediğinin Farkında Olmadan Rastgele Kelime-i Şehâdet Getirmek Geçerli Olmaz.

2. Manâsını Bilmek: Kalp Hazır Fakât Ne Söylediğini Bilmiyor. Bu da Geçerli Olmaz. Kendisinden Başka İlâh Olmayan Allahû Teâlâ’ya ve O’nun Rasülu Muhammed Mustafa Sallallâhû Teâlâ Aleyhi ve Sellem’e İnandığını Bilmesi Şarttır.

3. Hulus-i Kalple Söylemek: Kalp Hazır, Ne Söylediğini de Biliyor Fakât İhlâslı Değil. Söyle Dedikleri İçin, Şaka veyâ Bir Menfaat İçin Yani İnanmadığı Hâlde Söylüyor. Bu da Geçerli Olmaz. Gerçekten İnandığı İçin Söylemesi Gerekir.

4. Hürmetle Söylemek: Bunların Hepsi Tamam Ama Saygısızca, Hiç Önem Vermeden, Müslüman Olmak da Neymiş Dercesine, Tâzim Göstermeden, Alaylı Bir Şekilde Söylemek de Geçerli Olmaz.

Kelime-i Şehâdetin Dört Şartına Uyulsa da, Hubb-i Fillâh Buğd-i Fillâh Yoksa Îmânı Geçerli Olmaz Yani Sevdiği de Sevmediği de Allah İçin Olmalı. Bu, Îmânın Esâsıdır, Şartıdır, “Allah İçin Seven, Allah İçin Buğz Eden, Gerçek Îmân Sahibidir. [Ebu Davud]” Hadîs-i Şerifi Bunu Açıklamaktadır.

Şehâdet Getirmenin Yüz Otuz Kadar Faydası Vardır Fakât Dört Şeyden Biri Bulunursa Faydası Yoktur. O Dört Şey; Şirk, Şek, Teşbih, Ta’til’dir. Bunları Açıklayalım:

✘ Şirk: Allahû Teâlâ Hazretlerine Bir Şeyi Ortak Koşmak, Bilmek Demektir. Şirke Birkaç Örnek Verelim: Puta Tapmak, İneğe Tapmak, Îsâ Heykeli Denilen Puta Tapmak Şirktir. Kâfirlerin Bayramlarında Onların İbâdet Olarak Yaptıklarını İbâdet Niyetiyle Yapmak Şirktir. Hastalıktan Kurtulmak İçin Papazdan İmdat Beklemek Şirktir. Allah’tan Başka Yaratıcı Olduğuna İnanmak Şirktir.

✘ Şek: Şüphe Demektir. Bir Şeyin Varlığı ile Yokluğu Arasında Tereddüt Etmek Demektir. Meksetmek, Tevakkuf Etmek, Durmak Demektir. Bir Kimse Allahû Teâlâ Hazretlerinin Varlığı ile Yokluğu Arasında Duraklarsa, Cevap Veremezse, Şüpheye Düşerse Şek Etmiş Olur. Şek Edince Kelime-i Şehâdet Fayda Vermez.

✘ Teşbih: Allahû Teâlâ Hazretlerini, Yarattığı Bir Mahlûka Benzetmek Demektir. Bu Teşbihi Yapan Fırkaya Müşebbîhe veyâ Mücessîme Denir. Bu Fırka Mensûpları Kâfirdir. Bu Fırkayı İlk Çıkaran Yahudi İbni Sebe’dir. Allahû Teâlâ’yı Bir Cisim Olarak Kabûl Eden ve O’na İnsanlardaki Gibi Uzuvlar İsnâd Eden, Kur’an-ı Kerîm’deki Müteşabih Âyet-i Kerîmelere Yanlış Manâ Verip, Allahû Teâlâ Hazretlerinin El, Yüz Gibi Organlarının Olduğunu İddia Eden Sapık Fırkadır. Müşebbîhe Denilen Fırkalar, Allahû Teâlâ Hazretlerini Yürüyen, Oturan, Madde, Cisim Gibi Görür. Hâlbuki Âyet-i Kerîmede, “O’nun Benzeri Hiçbir Şey Yoktur, O Hiçbir Şeye Benzemez. [Şûra 11]” Buyurulmuştur.

Teşbih Sahipleri Yani Müşebbîhe Denilen Bozuk Fırka Mensûpları, Kâfir Oldukları İçin, Onların Kelime-i Şehâdet Söylemelerinin Hiç Kıymeti Yoktur.

✘ Ta’til: “Allah Âleme Karışmaz, Her Şey Vakti Gelince Kendi Kendine Olur!” Diyen Bir Felsefî Görüşün İnancıdır. Bu Felsefecilere Göre, Hâşâ Allahû Teâlâ Hazretleri Robot Gibi Olup, Hiçbir Şeye Karışmaz, Emirleri ve Yasakları Yoktur. Bu, “İlâh Yok!” Demenin Başka Şeklidir. Oysaki Allahû Teâlâ Hazretleri, Kâinatı ve İnsanları Başıboş Bırakmamıştır ve Kur’an-ı Kerîm’de, “Sizi Boş Yere Yarattığımızı mı Sandınız? [Müminun 115] Buyurulmuştur.