Okyanusun sürekli değişen dalgalarının ve çalkantılı yüzeyinin altında, derinliklere nüfuz eden ve türbülanslı yüzeyin ağırlığını destekleyen, sakin ve huzurlu bir sakin vardır. Benzer şekilde, her insan çalkantılı bir ego güdümlü yüzeye ve İlahi Huzur'un sakin iç huzuruna sahiptir. Hem yüzeye hem de derinliklere ihtiyacımız var, ancak yaşamın türbülansının yükünün Gerçek Doğamızın sakin derinlikleri tarafından desteklenmesine ve beslenmesine izin vermeliyiz.

Kişi öncelikle dünyevi yüzeyde (ego alanı) yaşadığında, egodan kaynaklanan türbülans ve kargaşa nedeniyle yaşam büyük bir acı kaynağı gibi görünmektedir. Fakat kişi, dünyevi yüzeyin türbülansını kalbin barışçıl derinliklerine (İlahi Huzurun alanı) sakince harcanan zamanla dengelediğinde, tüm yaşam Gerçek Doğamızın derin huzuru ve mutlak huzuruyla doldurulur.

Hayat "sen" ya da "ben" ile ilgili değildir. Yani, yaşam çoğu insanın yanlışlıkla "ben" olarak tanımladığı küçük benlik, ego ile ilgili değildir. Gerçekte yaşam, gerçek Benliğin gelişmesi, çiçek açması ve özgür ifadesi ile ilgilidir, Gerçek Doğamızın kendisini günlük yaşamın ortasında Sevgi dolu Şefkatin sonsuz bir patlaması olarak ifade etmesine izin verir.

Hayat sevgidir ve sevginin faaliyetidir.

Joshu Sasaki Roshi

İlahi Huzur, kişinin hayatına en büyük, en soylu ve en yüce deneyimleri getirir. Mükemmel rehberlik ve mükemmel barış sağlayan bir iç kaynaktır. İlahi Huzur, All-Mighty One'ın rehberliği ve mükemmelliği ile nihai bağlantımızdır.

Egonun çalkantılı yüzeyi ile Gerçek Doğanın kendi yaşamındaki sakin derinlikleri arasındaki farkı tanımayı ve takdir etmeyi öğrenmeye genellikle uyanış denir ve kişinin ruhsal evriminde gerçekten önemli bir noktadır. Egonun aktivitesini tanımayı öğrenmeliyiz, ancak o zaman benliğin ben merkezli faaliyetlerinin üzerine çıkmaya ve ruhun kupasını doğrudan sevgi, uyum ve güzellik deneyimleriyle doldurmasına izin vermeliyiz.

İnsanlar hepimizin aradığı şeyin yaşam için bir anlam olduğunu söylüyor. Aradığımız şeyin hayatta kalma deneyimi olduğunu düşünüyorum, böylece tamamen fiziksel düzlemdeki yaşam deneyimlerimiz kendi içsel varlığımız ve gerçekliğimizde rezonanslara sahip olacak, böylece gerçekten hayatta olma yırtıcılığını hissedeceğiz.

Joseph Campbell, Efsanenin Gücü

Küçük benlik, ego, dünyevi alem ile ruhsal alem arasında, yani beden ile ruh arasında müthiş bir perde olabilir. Egonun benmerkezci kaygılarıyla aşırı derecede meşgul olan veya bunlara bağlı olanlarda, ego, Gerçek Doğamızın gizlenmesine neden olan bir engel veya peçe haline gelir. Engel kaldırılır kaldırılmaz, İlahi Huzur, kişinin dünyevi yaşamının tüm yönlerine daha özgürce akmaya başlar, her duruma sevgi, uyum ve güzellik getirir ve ruha çok derinden özlediği beslenme ve deneyimi sağlar.

Gerçek Doğanızla uyum yaşamına doğru ilerlemek için gerekli iki temel adım vardır. Bu adımların her biri, meditasyon ve doğanın harikalarının tadını çıkarma gibi manevi uygulamalarla büyük ölçüde kolaylaştırılmıştır:

1) Egonun Üzerinde Yükseliş: Aşırı meşguliyet, bağlılık veya öz-benlik düşüncesi veya ego ile ilgili herhangi bir özdeşleşmenin üzerinde yükselin.

2) Sakin Farkındalığa Uyma: İçinde hala küçük ses olan İlahi Huzurun, şu anda açıkça algılanıp takip edilebildiği, böylece her duruma sevgi, uyum ve güzelliği getirebildiği sürekli bir sakin farkındalık durumunda yaşamaya çalışın.


Beden ve ruhun ilahi birlikteliğini deneyimlemek, kalıcı barış ve mutluluğa yol açmak için, hiç tatmin olmamış, ben merkezli, bölücü ego ile aşırı kaygının üzerine çıkmalı ve sakin, sürekli mevcut, her şey dahil ilahi olanı ciddiye alma arzusu olmalıdır. varlığı.
Sadece "Ben" kelimesi
beni Tanrı'dan ayırıyor.

Yunus Emry

Öğrenci: Efendim, biri I'den vazgeçerse, hiçbir şey kalmazdı.

Ramakrishna: Senden tüm I'den vazgeçmeni istemiyorum. Sadece "olgunlaşmamış I" den vazgeçmelisin. "olgunlaşmamış ben" bir insanı hissettirir: "Ben yapıcıyım. Bunlar benim karım ve çocuklarım. Ben öğretmenim." Bu "olgunlaşmamış I" yi terk edin ve Tanrı'nın hizmetkarı, adananı olduğunu ve Tanrı'nın yapıcı olduğunu ve O'nun enstrümanı olduğunuzu hissetmenizi sağlayacak "olgun I" yi saklayın.


GÜL1


Beneath the ever-changing waves and turbulent surface of the ocean, there is an abiding peaceful calm which permeates the depths and supports the weight of the turbulent surface. Similarly, each human being has a turbulent ego-driven surface, and the calm abiding peace of Divine Presence deep within. We need both the surface and the depths, yet we need to allow the burden of life’s turbulence to be supported and nourished by the calm depths of our True Nature.

When one lives primarily on the worldly surface (the domain of the ego), life seems to be a source of great suffering due to the turbulence and commotion caused by the ego. But when one balances the turbulence of the worldly surface with time spent calmly abiding in the peaceful depths of the heart (the domain of Divine Presence), all of life is filled with the profound peace and utter tranquility of our True Nature.

Life is not about "you" or "me". That is, life is not about the little self, the ego, which most people mistakenly identify as "me". In truth, life is about the unfolding, blooming, and free expression of the true Self, allowing our True Nature to express itself as an endless outpouring of Loving-Kindness in the midst of daily life.

Life is love and the activity of love.

Joshu Sasaki Roshi

Divine Presence brings into one’s life the greatest, noblest and most sublime experiences. It is an inner source which provides perfect guidance and perfect peace. Divine Presence is our ultimate connection to the guidance and perfection of the All-Mighty One.

Learning to recognize and appreciate the difference between the turbulent surface of the ego and the calm depths of True Nature in one's own life is often called awakening, and is truly a pivotal point in one's spiritual evolution. We must learn to recognize the activity of the ego, only then it is possible to begin to rise above the self-centered activities of the ego and allow the soul to fill its cup with direct experiences of love, harmony and beauty.

People say that what we're all seeking is a meaning for life. I think that what we're seeking is an experience of being alive, so that our life experiences on the purely physical plane will have resonances within our own innermost being and reality, so that we actually feel the rapture of being alive.

Joseph Campbell, The Power of Myth

The little self, the ego, can be a formidable veil between the worldly realm and the spiritual realm, which is to say, between the body and the soul. In those who are excessively preoccupied with, or attached to, the self-centered concerns of the ego, the ego becomes an obstruction, or veil, between body and soul, causing our True Nature to be obscured. As soon as the obstruction is removed, the Divine Presence begins to flow more freely into all aspects of one's worldly life, bringing love, harmony and beauty to every situation and providing the soul with that nourishment and experience for which it longs so deeply.

There are two fundamental steps which are necessary in order to move toward a life of harmony with your True Nature. Each of these steps is greatly facilitated by spiritual practices, such as meditation and enjoying the wonders of nature:

1) Rise Above the Ego: Rise above any excessive preoccupation, attachment, or identification with any self-centered thoughts or concerns of the ego.

2) Abide in Calm Awareness: Strive to live in a continuous state of calm awareness wherein the still small voice within, the Divine Presence, can be clearly perceived and followed in the present moment, thereby bringing love, harmony and beauty into every situation.


To experience the divine union of body and soul, leading to lasting peace and happiness, one must rise above excessive preoccupation with the never-satisfied, self-centered, divisive ego and aspire to embody the tranquil, ever-present, all-inclusive Divine Presence.
Only the word "I"
separates me from God.

Yunus Emry

Student: Sir, if one gave up the I, nothing whatsoever would remain.

Ramakrishna: I am not asking you to give up all of the I. you should give up only the "unripe I." the "unripe I" makes one feel: "I am the doer. these are my wife and children. I am a teacher." Renounce this "unripe I" and keep the "ripe I" which will make you feel that you are God's servant, his devotee, and that God is the doer and you are His instrument.