Büyük peygamberler ve bilgeler, kişinin kendi benliğinden daha düşük olmadığını ve aynı zamanda daha fazla yüceltilmediğini öğrettiler. Gerçekten de ruhsal eşitlik bizim doğuştan hakkımızdır, ancak bu büyük çeşitliliğin ortasında, içsel eşitliğimizi gözden kaçırmak ve sadece çeşitliliği görmek çok kolaydır, ki burada bir tanesi düşük ve diğerleri yüceltilmiş olarak etiketlenmeye meyilli olabilir.

Yargısal egonun bu tür tuzaklarının üstesinden gelmeye yardımcı olmak için, seçkin Farsça Tasavvuf öğretmeni Jalaluddin Rumi hakkındaki bu hoş küçük geleneksel masalda gösterildiği gibi alçakgönüllülük uygulamak büyük önem taşıyabilir:

Bir zamanlar, genç bir adam anavatanını terk etmeye ve Konya'daki büyük öğretmen Jalaluddin Rumi'den öğrenmeye karar verdi. Haftalarca süren zorlu yolculuktan sonra nihayet Konya'nın eteklerine ulaştı ve kendisine doğru yürürken zarif bir varlık gördü. Genç adam kalbinde Pir Jalaluddin olduğunu biliyordu. Genç adam, aradığı bu büyük öğretmenin önünde secde dizlerine düştü, ama ortaya çıktığında Pir Jalaluddin'in genç adamın önündeki kirlere secde edildiğini buldu.

Hayret edip utandırdı, genç adam tekrar kendini secde etti ve tekrar ortaya çıktığında Pir Jalaluddin tekrar önünde secde edildi. Bu, bıkkın genç adam nihayet "Neden siz, öğretmenim, kendinizi önümde toz içinde süzüyorsunuz, sadece bir arayıcı?" Diyene kadar tekrar tekrar oldu.

Hangi Pir Jalaluddin basitçe "Sana hiçliğimi göstermezsem, ne için yararlı olurum?"


Oldukça dikkate değer bir fikir değil mi? ... hiçlikimize faydalı olmak için!

Ego'nun "Ben", "ben" ve "benim" ile meşgul olması için ne muhteşem bir panzehir!

Şanslı kimse olmanın sırrını anlayan,
çünkü kimse birileri tarafından hiçbir yere varamaz.



Bu temayı biraz daha araştırmak için, A.R.'nin hoş bir çağdaş şiiri. En düşük olanı arayan Ammons:

Az olanı bulacağımı söyledim
ve kimliğimin köklerini koydum
aşağıda:
her gün uyanacağım
ve yakınlardaki yeri bul
kullanışlı bir odaklanma ve hatırlatma,
önemimin hazır bir ölçüsü,
işiteceğim ses,
dilekler, bencillik çeşitleri
yapabilirdim
serbestçe benim olarak benimsemek:

ama her yere baksam da,
Hiçbir şey bulamıyorum
kendime vermek için:
herşey

varlığı ile muhteşem, içinde
ihtişam:
hiçbir şey azalmaz,
benim için hiçbir şey azalmadı:

Çimenlerden daha düşük olanı dedim:
ah, altında,
kuru yanmış yosun öğütülmüş bir kabuk:
Ona yakından baktım
ve bu benim yaşam alanım olabilir dedi: ama
bende yavru
bulundu
kahverengi dış altında
aklın ötesinde yeşil mekanizmalar
yağmurda diriliş bekliyor: bu yüzden kalktım

ve kainatta düşük bir şey olmadığını söyleyerek koştu:
Bir dilenci buldum:
bacakları için kütükleri vardı: kimse ödemiyordu
dikkatini çekti: herkes devam etti:
Yuvaya yerleştim ve hayatını buldum:
orada, aşk vücudunu bir yıkım gibi sarstı:
dedim
yine de her yere baktım
Düşük bir şey bulamıyorum
evrende:

Başkalaşımlar yukarı ve aşağı olsa da döndüm,
boyut, şekil ve yer biçimlendirmeleri:

bir anda hareketsiz geldi,
merakla durdu:
yosun, dilenci, ot, kene, çam, kendini, muhteşem
varlık ile!

Seçilmiş Şiirler, A. R. Ammons


Gerçekten de, bu satırlarda daha fazla açıklandığı gibi, alçakgönüllülükte büyük sevinç ve büyük değer vardır:

Yaşamda öyle konumdayız ki, işgal edebileceğimiz pozisyon ne olursa olsun asla bağımsız değiliz, asla kendi kendine yeterli değiliz. Bu nedenle, her birey yardım için başkalarına bağımlıdır ve diğerleri yardım için ona bağımlıdır; sadece yardım alan pek çok kişiden biri olan kişinin pozisyonu, yardım edebilecek az sayıdaki kişi arasında sayılanların gözünde alçalır.

Bu, her insanı bir usta ve bir hizmetçi yapar. Yine de, ustalığının sarhoşluğundaki herkes, bir hizmetçi olarak yerini unutur ve ona hizmetkar olarak yardımcı olana bakar. Duyguları uyanmış olan bilge, bu soruyu derinlemesine düşünür ve hizmetçisinin bir hizmetçisine bile bir fikir verme olasılığını önlemek için elinden gelenin en iyisini yapar, ona herhangi bir şekilde hakaret eder veya duygularını incitir.

Hepimiz eşitiz ve eğer hayatta bize hizmet edecek yardımcılarımız varsa, hizmetkârın alçakgönüllü olmasını yerine, ayrıcalık için mütevazı ve minnettar hissetmeliyiz.

Kişilik Sanatı


Alçakgönüllülük insanın gururu için acı verici olsa da, tevazu sevinci gururla asla bilinmez. Bir erkeğin kendi hissi üzerine üretilen etki, tevazu duygusuyla, insanın kalbindeki Tanrı'nın türbesinin kapılarını açmış gibi.

Dini İdealler Birliği


Ancak bu dengesiz olması gerektiği anlamına gelmez. Gurur ve tevazu uygun koşullarda faydalıdır:

Ancak bu dengesiz olması gerektiği anlamına gelmez. Gurur ve tevazu uygun koşullarda faydalıdır:

Özveri veya sevgide kendimizi çok alçakgönüllemeziz. Hafız ve Jami gibi Pers şairleri ve diğerleri bize mistiklerin alçakgönüllü tarafını gösteriyor. Ne kadar alçakgönüllü olabileceğini gösteriyorlar. Kendisine Sevgili'nin dibinde toz demek, söyleyebileceği en az şeydir, sevdiği ideale ibadet etmek onun için en yüksek ibadettir. Asla bir aşağılama değildir.

Bu, mistik çalışmanın yaşam alanını genişletmek, zift aralığını olabildiğince geniş hale getirmek olduğunu gösterir. Bir ucunda en büyük gurur. Diğer tarafta en büyük alçakgönüllülük var. Gurur ve alçakgönüllülük mistik için duyguların olumlu ve olumsuz formlarıdır. Gururla tevazudan kaçınanlar, nimetinden habersizdir, çünkü alçakgönüllülükte büyük bir mutluluk var. Ve alçakgönüllülüğüne sabitlenen ve hayatı zenginleştirecek olan gururu unutanlar, hayatlarında ne kaybettiklerini bilmiyorlar.

Yine de alçakgönüllü olanlar gerçekten gururludur ve gururlu olanlar gerçekten alçakgönüllüdür.

Felsefe, Psikoloji ve Mistisizm


Manevi yolculuk, dünyevi rütbeye veya boyuta bakılmaksızın, herkese karşı hoşgörü, cömertlik, uyum ve sevgi dolu şefkatin derinliklerine bir maceradır.

Ve sonunda, düşük olanı aradıktan ve yüce olandan sonra aradıktan sonra, kişi yaratılmıştan başka bir şey olmadığını bulur. Sevginin gerçekte ne anlama geldiğini hatırlamak için büyük bir yolculuktayız ve hepimizin birbirimize ne kadar yakından bağlı olduğumuzu yeniden keşfediyoruz:

Aşk her şeydir,
Biz sadece parçayız,
Aşk sonu olmayan bir denizdir,
Biz bir damlaız.

Celaleddin Rumi, tr - Nevit O. Ergin


Yolculuğun tadını çıkarın!





The great prophets and sages have taught that there are none lower than one's own self, and simultaneously, that there are none more exalted. Indeed spiritual equality is our birthright, yet in the midst of this great diversity it's all too easy to overlook our inherent equality and see only the diversity, wherein one may be inclined to label some as lowly and others as exalted.

To help overcome such pitfalls of the judgmental ego, it may be of great value to practice humility, as illustrated by this delightful little traditional tale about the eminent Persian Sufi teacher Jalaluddin Rumi:

Once upon a time, a young man decided to leave his homeland and go to learn from the great teacher Jalaluddin Rumi in Konya. After weeks of arduous travel, he finally reached the outskirts of Konya and saw a gracious presence walking toward him. The young man knew in his heart that this was Pir Jalaluddin. The young man dropped to his knees in prostration before this great teacher whom he had been seeking, but as he arose, he found Pir Jalaluddin was prostrated in the dirt in front of the young man.

Amazed and embarrassed, the young man again prostrated himself, and again when he arose, Pir Jalaluddin was again prostrated before him. This happened over and over and over and over again until the exasperated young man finally said "Why are you, my teacher, prostrating yourself in the dust before me, a mere seeker?"

To which Pir Jalaluddin simply replied "If I did not show you my nothingness, what would I be useful for?"


Quite a remarkable insight isn't it ... to be useful for our nothingness!

What a magnificent antidote to the ego's preoccupation with "I", "me" and "mine"!

Lucky is the one who realizes the secret of being nobody,
for no one gets anywhere by being somebody.



For some further exploration of this theme, here's a delightful contemporary poem by A.R. Ammons, who searched for the most lowly one:

I said I will find what is lowly
and put the roots of my identity
down there:
each day I'll wake up
and find the lowly nearby,
a handy focus and reminder,
a ready measure of my significance,
the voice by which I would be heard,
the wills, the kinds of selfishness
I could
freely adopt as my own:

but though I have looked everywhere,
I can find nothing
to give myself to:
everything is

magnificent with existence, is in
surfeit of glory:
nothing is diminished,
nothing has been diminished for me:

I said what is more lowly than the grass:
ah, underneath,
a ground-crust of dry-burnt moss:
I looked at it closely
and said this can be my habitat: but
nestling in I
found
below the brown exterior
green mechanisms beyond the intellect
awaiting resurrection in rain: so I got up

and ran saying there is nothing lowly in the universe:
I found a beggar:
he had stumps for legs: nobody was paying
him any attention: everybody went on by:
I nestled in and found his life:
there, love shook his body like a devastation:
I said
though I have looked everywhere
I can find nothing lowly
in the universe:

I whirled though transfigurations up and down,
transfigurations of size and shape and place:

at one sudden point came still,
stood in wonder:
moss, beggar, weed, tick, pine, self, magnificent
with being!

Selected Poems, by A. R. Ammons


Indeed there is great joy and great value in humility, as further explained in these lines:

We are so situated in life that whatever position we may occupy we are never independent, we are never self-sufficient. Therefore, every individual depends upon others for help, and others depend upon him for help; only the position of the person who is one among many who receive help becomes lower in the eyes of those who count themselves among the few who can help.

This makes every person a master as well as a servant. Yet everyone, in the intoxication of his mastership, forgets his place as a servant, and looks upon the one who helps him as his servant. The wise, whose feelings are awakened, think on this question deeply, and do their best to avoid every possibility of giving even an idea to a servant of his servantship, far less insulting him in any way or hurting his feelings.

We are all equal, and if we have helpers to serve us in life we ought to feel humble and most thankful for the privilege, instead of making the position of the servant humble.

The Art of Personality


Although humility is painful to the pride of man, the joy of humility is never known by the proud. The effect produced upon a man's own feeling is as if, by his very humility, he had opened the doors of the shrine of God which is in the heart of man.

The Unity of Religious Ideals


But, that is not so say that one should be unbalanced. Pride and humility are each useful in the appropriate circumstances:

But, that is not so say that one should be unbalanced. Pride and humility are each useful in the appropriate circumstances:

In devotion or love we cannot humble ourselves too much. The Persian poets such as Hafiz and Jami and many others show us the humble side of the mystic. They show how much he can humble himself. To call himself dust at the feet of the Beloved is the least he can say, to worship the ideal that he loves is the highest worship for him. It is never a humiliation.

This shows that the work of the mystic is to expand the scope of life, to make its range of pitch as vast as possible. At one end of it is the greatest pride. At the other end is the greatest humility. Pride and humility are to the mystic the positive and negative forms of sentiment, of feeling. Those who proudly refrain from humility are ignorant of its blessing, for in humbleness there is a great bliss. And those who are fixed in their humility and forget that pride which will enrich life do not know what they are losing in their lives.

Yet it is the really proud who are humble, and it is the really humble who are proud.

Inayat Khan, Philosophy, Psychology and Mysticism


The spiritual journey is truly an adventure into the depths of tolerance, generosity, harmony and loving-kindness toward all, without regard for worldly rank or stature.

And in the end, after having searched for the lowly and sought after the exalted, one finds there is naught but love. We're on a grand journey to remember what love truly means, and rediscover how intimately we're all inter-connected:

Love is the whole thing,
We are only pieces,
Love is the sea of no end,
We are a drop of it.

Jalaluddin Rumi, tr by Nevit O. Ergin


Enjoy the journey!