Eğer biri size "Sufizm nedir? Bu din nedir?" Diye sorarsa, cevaplayabilirsiniz:

"Tasavvuf, kalbin dini, en önemli şeyin Tanrı'yı ​​insanlığın kalbinde aramak olduğu dindir."

İnsan kalbinde Tanrı'yı ​​aramanın üç yolu vardır. İlk yol Tanrı'yı ​​her insanda ilahi olanı tanımak ve iletişim kurduğumuz herkese, düşünce, konuşma ve eylemlerimizle bakmaktır. İnsan kişiliği çok hassastır. Kalp ne kadar canlı olursa o kadar hassas olur; duyarlılığa neden olan şey kalpteki aşk elementidir ve aşk Tanrı'dır. Kalbi hassas olmayan kişi hissetmez; kalbi canlı değil ölüdür. Bu durumda ilahi ruh yüreğine gömülür.

Her zaman kendi duygularıyla ilgilenen bir kişi kendi içinde o kadar emilir ki, başka birini düşünmek için zamanı yoktur. Tüm dikkati kendi duyguları ile ele alınır: kendine acıyor, kendi acılarından endişe ediyor ve asla başkalarına sempati duymaya açık değil. Temas ettiği başka bir kişinin hissini fark eden kişi, tasavvufun ilk temel ahlakını uygular.

Bu dini uygulamanın bir sonraki yolu, bizden önce olmayan kişinin hissini düşünmektir. Kişi var olan bir kişiyi hisseder, ancak çoğu zaman gözden uzak olan birini hissetmeyi ihmal eder. Kişi biriyle yüzünü iyi konuşur, ama eğer yokken biriyle iyi konuşursa, bu daha büyüktür. Kişi şu anda birinden önce olan birinin sorununa sempati duyuyor, ama uzaktaki birine sempati duymak daha büyük.

Sufi prensibini gerçekleştirmenin üçüncü yolu, kişinin kendi duygularında Tanrı'nın hissini tanımak ve kişinin kalbinde yükselen her dürtüyü Tanrı'dan bir yön olarak gerçekleştirmektir. Sevginin kişinin kalbindeki ilahi bir kıvılcım olduğunu fark eden, kişinin hayatının yolunu aydınlatmak için bir alev yükselene kadar kıvılcımı üfler.

Kanatlı bir kalp olan Tasavvuf Düzeninin sembolü, idealinin simgesidir. Kalp hem dünyevi hem de cennettir. Kalp, ilahi ruhun yeryüzündeki bir haznedir ve ilahi ruhu tuttuğunda cennete doğru yükselir; kanatlar yükselişini hayal ediyor. Kalpteki hilal yanıt verme yeteneğini sembolize eder; yükselen Tanrı'nın ruhuna cevap veren kalbidir. Hilal, duyarlılığın bir sembolüdür çünkü ilerledikçe güneşe gittikçe daha fazla tepki vererek daha dolgunlaşır. Hilalde gördüğü ışık güneş ışığıdır. Artan tepki ile daha fazla ışık alır, bu nedenle güneş ışığının dolgunluğuna dönüşür. Hilalin kalbindeki yıldız, insan kalbine sevgi olarak yansıyan ilahi kıvılcımı temsil eder, bu da hilal doluluğuna doğru yardımcı olur.

Sufi Mesajı o günün mesajıdır. İnsan zihnini bulmacalayan mevcut olanlara eklemek için teoriler veya doktrinler getirmez. Dünyanın bugün ihtiyacı olan şey, yokluğu yaşamın tek trajedisi olan sevgi, uyum ve güzelliğin mesajıdır. Sufi Mesajı yeni bir yasa vermez. İnsanlıkta kardeşlik ruhunu uyandırır, birbirlerinin dinine karşı hoşgörüyle ve birbirinin suçu için her birinden affederek. Hayatta uyum yaratmak ve sürdürmek için düşünceli ve düşünceli bir şekilde öğretir; dünyada hayatı tek başına verimli hale getirebilen ve her ruhun tatminini sağlayan hizmet ve kullanışlılığı öğretir.






If anybody asks you, "What is Sufism? What religion is it?", you may answer:

"Sufism is the religion of the heart, the religion in which the most important thing is to seek God in the heart of mankind."

There are three ways of seeking God in the human heart. The first way is to recognize God the divine in every person, and to care for every person with whom we come in contact, in our thought, speech, and action. Human personality is very delicate. The more living the heart the more sensitive it is; that which causes sensitivity is the love element in the heart, and love is God. The person whose heart is not sensitive is without feeling; his heart is not living, but dead. In that case the divine spirit is buried in his heart.

A person who is always concerned with his own feelings is so absorbed in himself that he has no time to think of another. His whole attention is taken up with his own feelings: he pities himself, worries about his own pain, and is never open to sympathize with others. He who takes notice of the feeling of another person with whom he comes in contact practices the first essential moral of Sufism.

The next way of practicing this religion is to think of the feeling of the person who is not at the moment before us. One feels for a person who is present, but one often neglects to feel for someone who is out of sight. One speaks well of someone to his face, but if one speaks well of someone when he is absent, that is greater. One sympathizes with the trouble of someone who is before one at the moment, but it is greater to sympathize with one who is far away.

The third way of realizing the Sufi principle is to recognize in one's own feeling the feeling of God, and to realize every impulse that rises in one's heart as a direction from God. Realizing that love is a divine spark in one's heart, one blows that spark until a flame may rise to illuminate the path of one's life.

The symbol of the Sufi Order, which is a heart with wings, is symbolic of its ideal. The heart is both earthly and heavenly. The heart is a receptacle on earth of the divine spirit, and when it holds the divine spirit it soars heavenward; the wings picture its rising. The crescent in the heart symbolizes responsiveness; it is the heart that responds to the spirit of God that rises. The crescent is a symbol of responsiveness because it grows fuller by responding more and more to the sun as it progresses. The light one sees in the crescent is the light of the sun. It gets more light with increasing response, so it becomes fuller of the light of the sun. The star in the heart of the crescent represents the divine spark reflected in the human heart as love, which helps the crescent toward its fullness.

The Sufi Message is the message of the day. It does not bring theories or doctrines to add to those already existing, which puzzle the human mind. What the world needs today is the message of love, harmony, and beauty, the absence of which is the only tragedy of life. The Sufi Message does not give a new law. It wakens in humanity the spirit of brotherhood, with tolerance on the part of each for the religion of the other, and with forgiveness from each for the fault of the other. It teaches thoughtfulness and consideration, so as to create and maintain harmony in life; it teaches service and usefulness, which alone can make life in the world fruitful and in which lies the satisfaction of every soul.