Ruhun ışıltısı fenomeni, insan vücudunun öğrencisi tarafından görülebilir. Kusursuz mekanizmasıyla beden, ruh bedenden ayrıldığında gücü, manyetizmayı, güzelliği ve parlaklığı kaybeder. Bu, gücün, manyetizmanın, güzelliğin ve parlaklığın ruha ait olduğunu gösterir. Fakat beden yoluyla ifade edildiklerinden, insan tüm bunları fiziksel bedenle ilişkilendirir.

Gücü düşündüğümüzde, elin kaldırabileceği ağırlıkla karşılaştırıldığında ağırlık ve güç açısından çok güçlü olmadığını görüyoruz. Bu, ağırlığı kaldıran el olmadığını gösterir. Arkasında bir şey var. Ve fiziksel gücün tek güç olmadığını, gerçek gücün başka bir şey olduğunu fark edebilirsiniz.

Manyetizma ile ilgili olarak, insan kadar manyetizmaya sahip herhangi bir nesne ya da canlı varlık yoktur. Nesnelerin manyetizması insanı kendine çeker, ancak hayatın keskin bir şekilde araştırılması, nesnelerin insana insandan daha çok ilgi duyduğunu gösterecektir. Eğer cazibelerini göstermek için sadece istihbaratları olsaydı bu gerçek herkes için açık olurdu.

Hindistan'da, bazı insanların yangınları diğerlerinden daha iyi ışıklandırabileceği bir batıl inanç vardır, başka bir deyişle, yangının diğerlerine göre daha fazla tepki vermesi. Bitkiler ve çiçekler ile bunun gerçeği daha da fazla görülebilir. Bazı insanların eline dokunmak onları diğerlerinden daha çabuk soluklaştıracak ve bazı insanların dokunuşları ve hatta bakışları onları öldürebilir. Kuşkusuz, hiçbir canlı varlık insanın manyetizmini insan kadar hissedemez ve yine de hayvanlar ve kuşlar bile insanlara bazen kendi öğelerinden daha fazla ilgi duyarlar. İnsanın bu manyetizması mutlaka fiziksel bedeni değildir. Bu onun ruhu.

Parlaklık veya parlaklık dediğimiz ile aynıdır. Bu, fiziksel bedenden oldukça ayrı bir ışıktır. Hiçbir hastalık, zayıflık veya yaş bu parlaklığı ortadan kaldıramaz. Her ne kadar hastalığın her zaman ruhun bir dereceden bedenden çekilmesinden veya bedenin bir dereceye kadar ruhun ışığını tutamamasından kaynaklandığı anlaşılmalıdır.

Bazen kişinin ellerini ve vücudunu uzatarak yenilenmiş bir güç hisseder ve parlaklık kişinin zihnine ve bedenine gelir. Bazen, sebepsiz bir kişi genel olarak depresyon ve acı hisseder ve ayrıca tembellik hisseder, bunun dışında hiç kimse bir neden öneremez, ruhun ışığı kendini kapatır ve açıklar. Açıklandığında, parlaklık, tazelik ve güç gelir. Fakat kapandığında depresyon, karanlık ve zayıflık gelir. Bunu bilerek, ruhun peşinde koşarken yaşamdaki her zevki, serveti, rahatlığı veya gücü feda edenlerin haklı olduğunu fark edebiliriz. Daha büyük bir kazanç peşinde bir kayıp için mutlaka bir kayıp değildir. Meditasyon ile fiziksel bedenden bağımsız olanlar şüphesiz en yüksek mutluluğun durumunu tecrübe ederler ve sonsuz yaşama kavuşurlar.





The phenomena of the radiance of the soul are apparent to the student of the human body. The body with its perfect mechanism loses power, magnetism, beauty, and brightness, when the soul departs from the body. This shows that the power, magnetism, beauty, and brightness belong to the soul. But since they are expressed through the body, man attributes all this to the physical body.

When we consider power, we see that the hand is not so powerful in weight and strength compared with the weight it can lift. This itself shows that it is not the hand that lifts the weight. It is something behind it. And one can notice that physical power is not the only power, but real power is something else.

As to magnetism, there is no object nor any living creature that has as much magnetism as man. The magnetism of objects attracts man, but a keen study of life would show that objects are more attracted to man than man is to the objects. If they had only intelligence to show their attraction this fact would be clear to everybody.

There is a superstition in India that some people can light fires better than others, in other words, that fire responds to some more than to others. With plants and flowers one can see the truth of this even more. The touch of some people's hand will make them fade sooner than that of others, and certain people's touch or even glance, would make them die. Certainly, no living creature can feel man's magnetism as much as man, and yet even animals and birds are attracted to man sometimes more than to their own element. This magnetism of man is not necessarily of his physical body. It is his soul.

It is the same with what we call radiance or brightness. It is a light, something, which is quite apart from the physical body. No illness, weakness, or age can take away this brightness. Although it must be understood that illness is always caused by the withdrawal of the soul to a certain extent from the body, or by the incapacity of the body to a certain extent to hold the light of the soul.

Sometimes by stretching one's hands and body one feels renewed strength, and brightness come to one's mind and body. Sometimes, without reason one feels depression and pain in general, and laziness besides, for which no one can suggest a cause, except that the light of the soul closes and discloses itself. When disclosed, brightness, freshness, and strength come. But when closed, depression, darkness, and weakness come. By knowing this, we can realize that those who have sacrificed every pleasure, wealth, comfort, or power in life in their pursuit after the soul are justified. For a loss in pursuit of a greater gain is not necessarily a loss. Those who become independent of the physical body by meditation no doubt experience the state of the highest bliss and attain the everlasting life.