Ruhun akıl ve bedenle kaderi, ruhun sonsuz yaşamıyla karşılaştırıldığında anlık bir deneyimdir. Zihin ve bedenle ruh, birlikte seyahat eden üç kişi gibidir. Aralarındaki fark, birinin hayatına diğer ikisine bağlı olmasıdır - bu beden; ve kişi yaşamı için birine bağımlıdır - zihin budur; ve kişi de yaşamına bağlı değildir - bu ruhtur. Bu yüzden tek başına beden ve zihin olarak değil, beden ve zihinden bağımsız bir ruh olarak var olan manevi kişi sonsuz yaşama kavuşur. Ancak dış yaşamın deneyimi için ruh zihne bağlıdır ve zihin bedene bağlıdır.

Ruhu olmayan bir nesne ya da varlık yoktur, fakat 'ruh' kelimesi sıradan bir dilde sadece bireysel varlığının bilincinde olan varlık için kullanılır. Ruh ışıktır, zihin mobilyadır ve beden odadır. Mobilya her yerde olabilir ve oda bunun için uygun bir yerdir. Fakat ışık olmadan, ne oda ne de mobilya hiçbir işe yaramaz ve ruh olmadan yaşam olmaz.

Zihin ruh tarafından yaratılır, ancak ruh zihinden bağımsızdır. Tıpkı bedenin zihin tarafından yaratıldığı gibi, ama zihin yaşamı için bedenden bağımsızdır. Yeryüzünde yaşam dediğimiz bedenin hayatı, ahirette dediğimiz aklın hayatıdır. Hayata sonsuz yaşam dediğimiz ruhun hayatıdır. Bedenle yaşayan, bedenle birlikte ölür. Akılla yaşayan, akılla uzun yaşayacak ve aklın ölümü ile ölecektir; ama ruhla yaşayanlar sonsuza dek yaşayacak ve yaşayacaklar. Bireysel benliği ile yaşayan, bireysel benliği burada ve ahirette yaşadığı sürece yaşayacaktır ve Tanrı ile yaşayan, Tanrı'nın sonsuz yaşamını yaşayacaktır. Nanak'ın, merkezde bulunarak bir tahılın değirmende öğütülmekten kurtarıldığı için, Tanrı ile yaşayan ibadetin ölümden kurtulduğunu söyler.


GÜL1



The destiny of the soul with the mind and the body is a momentary experience when compared with the everlasting life of the soul. The soul with the mind and body are like three persons traveling together. The difference between them is that one depends for his life upon the other two – that is the body; and one depends upon one for its life – that is the mind; and one does not depend upon either for its life – that is the soul. That is why the spiritual person, who realizes being not as body and mind alone, but as soul independent of body and mind, attains to everlasting life. But for the experience of the external life the soul depends upon the mind, and the mind depends upon the body.

There is no object or being that has no soul, but the word, 'soul' is used in ordinary language only for that entity which is conscious of its individual being. The soul is the light, the mind is the furniture, and the body is the room. The furniture could be anywhere, and the room is a fitting place for it. But without light, neither room nor furniture is of any use, nor would life exist without soul.

The mind is created by the soul, yet the soul is independent of the mind. Just as the body is created by the mind, but the mind is independent of the body for its life. It is the life of the body, which we call life on earth, and it is the life of the mind, which we call the hereafter. It is the life of the soul that we call the life everlasting. Who lives with the body, dies with the body. Who lives with the mind will live long with the mind, and will die with the death of the mind; but who lives with the soul will live and live forever. Who lives with his individual self will live so long as his individual self lives, here and hereafter, and who lives with God will live the everlasting life of God. There is a saying of Nanak that, as a grain is saved from being ground in the mill by being in the center, so the worshipper who lives with God is saved from mortality.