“Göklerdeki ve yerdeki her şey Allah’ı tesbih etmektedir.” HAŞR:1

Rabbimiz bizi bizimle görüyor, etrafımızdaki her şey şuur sahibi ve Rabbini zikrediyor. Ve her şeyde Rabbimizin ilmi var, kudreti var, tecellisi var. Ve Rabbimiz her şeyi her şey ile kuşatmış. Onun olmadığı yer yok. Canlı olmayan hiçbir şey yok!

Dünyanın cansız olduğunu düşünmek doğru değildir. Dönen, esen, yağan, sürüyen, titreyen, püsküren, akan, ışıyan, sallanan, dolanan bir şey nasıl cansız olur!

"Şüphesiz kuvvenin bütünü Allah’a aittir.” BAKARA: 165
"Allah ile olmayan hiçbir kuvve yoktur." KEHF:39

Her şey atomlardan oluşuyorsa ve her atom aşk ile dönüyorsa... Aşk nasıl cansız olur? Aşk nasıl ruhsuz olur? Dünya nasıl cansız olur! Nasıl şuursuz olur! Allah’a âşık olanlar için her ses müziktir, melodidir, notadır. Zira her ses sesini Allah'ın sesinden alır. Ve tüm kâinat, her şey, ilahiler ezgiler söylüyor ve lirler, tefler çalıyor her yerde... Ve her şey şarkılar söyleyip zikirler yapıyor, her şey dönüp dans ediyor ve aşk ile semah ediyor.

Ama insan... O, Rabbine karşı çok nankör! O kendini bilmiyor. O Rabbini bilmiyor. O varlığı tanımıyor. Eğer gönül gözümüz açık olsaydı tüm mevcudatın zikir halinde, tesbih halinde, hamd halinde olduğunu görürdük. Yeryüzü, gökyüzü, toprak, su, hava, ateş, bulutlar, dağlar, taşlar, ağaçlar, bitkiler, kuşlar, her şey... Her şey Rabbiyle hayat buluyor ve Rabbini övüyor, zikrediyor, şükrediyor, teşekkür ediyor ve aşkını ilan ediyor.

Rabbimiz kendisinden kendisine ilan-ı aşk ediyor. Duyabilseydik sarhoş olurduk. O sesleri duyabilseydik aklımız başımızdan giderdi. Duyabilseydik biz de âşık olurduk. Ve tüm varlığa iştirak ederdik.

Biz gerçek âlemde, hakikat âleminde yaşamıyoruz; kendi iç dünyamızda yaşıyoruz. Dışarı çıkamıyoruz ve kendi vehmimizin, hayalimizin, benliğimizin içinde yaşıyoruz. Bir adım gerimiz ve bir adım ilerimiz ise aşk âlemi... Âlem-i Hak. Herkesin ve her şeyin muhatabı Allah! Her varlık Rabbiyle konuşuyor. Oysa biz hep birbirimizle konuşuruz.

Hâlbuki Resulullah Efendimiz dedi: “Birbirinizle az, Rabbinizle çok konuşun!”

Dua edelim, zikir yapalım, dönelim, semah edelim, Rabbimize ezgiler söyleyelim! Aşkımızı ilan edelim! O aşkı sever, aşkını sever. Gözyaşını sever. Her şey döner, âşıklar aşk ile feryad eder. Sohbetimizi, muhabbetimizi Rabbimizle yapalım. Birbirimizle az, Rabbimizle çok konuşalım!

Ene'l hak ile sen'el hak diyen arasında fark yok özünde,
Zira ben diyen de sen diyen de haktır aşıkların dininde,
Haddi midir hu'dan başka, biri ene'l aşkı, ene'l hakkı söylesin!
Haddi midir haddizatta, haktan başka, hu'dan gayri "ben" desin!

Her varlık döner, her varlığın her bir zerresi aşk ile deveran eder. Tüm varlık sema eder, rabbinin hamdi ile Allah'ı tesbih eder. Atom atom, zerre zerre her şey fokur fokur kendi canında, aşk kazanında özüne secde eder, aslına boyun eğer, sübhan diye zikreder. Her şey her an Yuhyi ile hayat bulur, Yumit ile zeval bulur, Kayyum ile doğrulur, merhametle yoğrulup Allah ile var olur. Tüm varlık avaz avaz huu diyerek eser ve aşıkların gönüllerinde tek sayha, her huu sesi rüzgar olur, hortum olur, girdap olur, tufan olur, çığlık olur, her şey söner her bir varlık hak olur. "İrcii ila rabbik" yalnız seni seviyorum ve bir tek seni istiyorum diyene Rabbimizin "dön bana, rabbine dön" hitabıdır.