Hızır As Vav önünde namaz kıldığı söylenir
Vav harfi Allah'ın birliğini simgeler

Bu harf; İnsanın secdedeki hali
Anne karnındaki çocuğun şekli

Kur'an da Vav ile başlayan ayetlerde yemin edilir
İnsan sevdiğinin üzerine ant içerken

Ya Allah'ın, üzerine ant ettiği şeyler..

“İnsan “vav” şeklinde doğar, doğrulunca kendini “elif” sanar. Ömrü süresince hep iki büklüm yaşar, oysa en doğru olduğu gün, ölür.”

“Allah’a kulluğun manası “Vav”dadır. “Elif” uluhiyetin (ilahilik sıfatının, Tanrılık vasfının) ve ehadiyetin (“bir”liğinin) simgesidir. O yüzden Lafz-ı ilahi, “Elif”le başlar. “Elif”; kainatın anahtarı ise, “Vav” kainatın kendisidir.”

VAV

İnsan, aleme VAV gibi gelir
çevresini usul usul tanır
bin melekle doğrulur
kör nefsini ELİF sanır.

Ömrünce süklüm büklümdür
doğru hali gömüldüğü gündür.

Kulluğu VAV’ın şeklinde gizli
ELİF tam uluhiyetin simgesi.

Bilesin ki azizim
var ‘ el ‘ de
yok ‘ la ‘da gizlenir
Allah ism-i celali / ELİF’le başlar
Hu ile biter tecellisi ilim ile izlenir

O,Yüceler yücesi Rabb;
tevazuyla VAV gibi
rüku ile kulundan
Kendini bilmesini ister
semavi dört kitap özetle
Musa / dal oldu da kurtuldu
Firavunlar / ELİF’ liğe yenik düştüler.

İyi bak gör iki gözüm
VAV dı İbrahim ateşten kurtuldu
Yanan ol ateşte Nemrut odundu.

Yunus
VAV oldu karanlığında balığın
‘’La ilahe illa
ente subhaneke
inni küntü minezzalimin’’
Nefsine zulmedenlerden oldum
Ya ilahi,dediği secdelerle,Affolundu

İnsan ancak iki büklüm rahat edebilir
anne karnında uzansa
Boylu boyunca
Elif olsa
Hele söyle
Rahat edebilir miydi
rahimî ilk mezarında

İnsan;
Evvelde ELİF’tir,
İlahi bir nefesle vav olur
sınırsız şu evrende neresi son ini
Dürülü bir kainat her insan hem
Kendi görür nuru tevhitte kendini

Nefsini bilmeyen diyemez ki
Enel hakk’un VAV
Boşa gitti tüm çabam / hani
YAAAV der, dövünür gider
Kendi söyler kendi dinler
VAV olmayı beceremeyen
Ahirinde vaveyla eder.

ELİF bir ağaç / insan dalı.
Azrail budadıkça
Bir bir fani nefisleri
Gür çıkar son nefesleri.

Her var dal olur bir ELİF’te üslenir.
VAV olanlar Hakk nuruyla süslenir.

Ve ALLAH insana
Peygamber diliyle,
Seslenir ;
"Mümin erkekler ve
mümin kadınlar birbirlerinin velileridir.
İyiliği emreder; kötülüğe engel olurlar.
Namazı kılarlar, zekatı verirler.
ALLAH’a, Resulüne itaat ederler.
İşte bunlara ALLAH rahmet edecektir.
ALLAH şüphesiz güçlüdür, hakimdir."

Kul önünde eğilmek zor ki zor.
Hacir altına girmek ateşten kor.

"Sabır ve namazla
ALLAH’tan yardım isteyin.
Rablerine kavuşacak,
O’na döneceklerini umanlar
Ve
ALLAH’a saygı gösterenden başkasına
Namaz elbette ağır gelir"

Sonra,
çağırır insanı,
Bir Münadi
"Secde et, yaklaş!"

Eğil / eğil ki
başını göklere erdireyim,
yıldızları ayağına sereyim,
seyrini bitiremeyeceğin cennetler
sayamayacağın nimetler vereyim

Secde et,
VAV ol ki
Vaaay deme
mukadder din gününde
Adını la şey koyduğum Adem
Her şeyde var