Birçok zaman vicdanımız birçok şeyi yapmamıza engel olur ve onu dinlemeyip ona rağmen bir şey yaparsak feci şekilde bize alınır, kızar, huysuzlanır ve bizi yerden yere vurur.

Bu kadar bize muhalif ve bize aykırı bir ses nasıl bize ait olabilir ki?

Ona benim vicdanım demek ne kadar doğrudur o zaman? O nerden sana ait oluyor? Seni dinlemiyor, seninle aynı fikirde değil, sana itiraz ediyor, tavrını koyuyor.

Ve birçok zaman nefsimiz istemediğimiz birçok şeyi bize yaptırır ve yaptıramadığında çok mızmızlanıp söylenir, hayıflanır, ileri geri konuşur, gevezelik yapar.

Bu kadar bize muhalif ve bize aykırı bir ses nasıl bize ait olabilir ki?

Ona benim nefsim demek ne kadar doğrudur o zaman? O nerden sana ait oluyor? Seni dinlemiyor, seninle aynı fikirde değil, sana itiraz ediyor, tavrını koyuyor.

Allah'ın var olduğuna inanıyor, ahiretin geleceğini biliyor insan... Ölümün kaçılılmaz olduğunu ve bir son olmadığını bildiği halde sorumlu bir hayattan uzak düşebiliyor.
Vicdan insanın kendisinde var olan mahkemesidir. Ya da
"Maliki yevmiddin" ayetini burda yaşamak, ne yapıp yapmadığına dair halini Allah huzurunda yargılamaktır. Günü değerlendirdiğinde yüreğin hafif hissediyorsa, vicdanını dinlemişsin demektir.
Kurduğun mahkemenin sahibi, senin de Sahibin olduğuna göre orada iki seslilik de olmuyordur.
Aynaya baktığında bunu ben nasıl yaptım, bir başkası yapsaydı en keskin dilimle onu yargılar,en olmaz davranışlarımla cezalandırmayı isterdim dememiz işten değildir..
Kendimize torpil geçebiliyorsak nefis bizim değil biz nefsimizin olmuşuz zaten. Yok yüzümüz kızarıyorsa, gözümüzü gözümüzden kaçıracak yer arıyorsak, hala ümit var demektir.
Gözümüzün kendi aynasına, Kulağımızın vicdamızın sesine kör ve sağır olmadığı, huzuru ellerimizde tutabilmenin erdimiyle yaşayan ruh olmanın duasıyla...

Eskilerin kulandiği bir tabir vardi birinin namazina ibadetine bakip imani ölçülmez ama vicdanina bakinca imani ölçülur derlerdi imanin tartisi vicdandir derlerdi. Vicdan dedigimiz şey imanin dişa yansimasi olsa gerek

Nefis ile vicdanı birbirine karıştırmayalım .Vicdan nefsin emrine uymaz o na mühalif davranır .Nefsine uyarsan vicdanınıda kaybedersin .

“Âdemoğluna şeytanın da bir dokunuşu, meleğin de bir dokunuşu vardır.” (Tirmizi, Tefsir 2/35) Bize aykırı ses nefse yerleşen şeytanın sesi, vicdanımız diye bildiğimiz güzel işleri yapmamızı isteyen ses ise Meleğin dokunuşunun sesi olabilir mi? Bizde şeytan ve melek olma arasında tercih yapıyoruzdur belki. Meleklerin dokunuşu sesi ruhumuzu temiz tutmamız için hak olana çağırıyor, şeytanın dokunuşu sesi de ruhumuzu kirletmemiz için uğraşıyor olmalı. Zira yine meleklerle ilgili bir hadisi şerifte, ölen insanların ruhlarını Melekler karşılarken, Mümin ruhları "yer yüzünden temiz bir ruh geldi" günahkar kafir ruhları da "yer yüzünden pis bir ruh geldi" dediklerini okumuştum. Rabbim bizleride Meleklere "yer yüzünden temiz bir ruh geldi" hitabıyla karşılatsın. Allah razı olsun, yazılarınız çok güzel.

İçi fesat olan kardeş akraba çocukları birbirinin zenginliğini istemiyor hırsız içerde olunca kapı kilit tutmuyor ata sözünü unutmayalim ilk önce kalp temiz olmalı hasedi değil toplumda sevilmeyi öğreneceğiz?

Nefs-i emmâreden kurtulmamız lazım.Her halü kârda ALLAH a sığınmamız, yardımı O'ndan beklememiz laźim ki kurtuluşa erebilelim.