Gül bülbülün feryadını kendisine ilan-ı aşk sanıyordu.
Oysa o da hepimiz gibi Rabbinden ayrılığı şarkılandırıyordu.

Tebliği diliyle yapana hocaefendi denir ve bu adamlar okurken, dinlerken, ezberlerken, öğrenirken ve aktarırken zahmet çekerler ve anlattıkları da pek bir işe yaramaz. Zira gönle tesir etmez.

Ve fakat Allah aşıkları, gönüllerinden taşan birazcık aşk ile, yüzlerine ve tavırlarına yansıyan Allah'a ait bir dert ile irşad ederler ve bazen kendilerinin bile haberi olmaz.

Resulullah Efendimiz anlatıyor:

“Sizden biri Allah’a döndüğünde Allah çok sevinir. Ve biriniz Allah’a döndüğünde Allah’ın sevinci, devesini kaybetmiş adamın devesini bulduğunda duyduğu sevince benzer.

O kişi çöldeydi. Issız bir çölde giderken devesinin üzerindeki değerli eşyaları, yiyecekleri ve içeceğiyle birlikte devesini elinden kaçırdı. Hayatı tehlikeye girdi. Uzun süre aç ve susuz yaşayamazdı. Çok aradı ama onu bulamadı. Araması sonuç vermedi ve çok üzüldü ve umudunu kesti. Sonra hüzünlü ve kederli bir şeklide bir ağacın gölgesine yatıp uykuya daldı.

Derken aniden uyandı ve yanına devesinin geldiğini görerek yularına yapıştı. O kadar mutlu oldu ki, aşırı derecede sevincinden dolayı ne söylediğini bilemeyerek dedi: ‘Allah’ım! Hamd olsun sana! Sen benim kulumsun; ben de senin kerem sahibi Rabbinim.’

İşte bir kul Rabbine döndüğünde Rabbimiz sevincinden ne dediğini şaşıran bu kuldan çok daha fazla sevinç duyar.”

Rabbimizi sevindirmek, onun sevgisini kazanmak ve bunu her zerremizde hissetmek çok güzel bir duygu olmalı. Yoksa elçiler bunca ezaya, cefaya nasıl katlanır.

Allah'ın elçileri ve elçinin öğrencileri mesailerini insanların Allah'a dönüp onu ciddiye alması ve sevmesi için harcarlar ve tebliğlerini dilleriyle yapmazlar, dertleriyle söyleyip halleriyle şarkılandırırlar. Ve ölümsüzün medhi için ölmüşlerin sözlerini kullanırlar.

Allah bizi bize göstersin inşallah!
Gönlümüzün sesini duyacak kulaklar versin!

Çünkü gönlümüzde neler olup bittiğini anlamaya başladığımızda dünyada neler olup bittiği umrumuzda olmayacak.

Bir Kudsi sözde Yüceler yücesi Allah buyurur ki :
Ben bilinmek ve sevilmek istedim diyor. Sevmenin nişanı Allahı zikretmektir. Rabbim öyle bir Allah ki sevdiği kulunu denemek için imtihana tabi tutar. Öyleki kulun sabrına bakar gayretine bakar. Ve o sevdiği kulu günah işlediği zaman Rabbimiz o kulu için üzülür. Evet Allah ağlamaktan münezzehtir. Ama kulları için çok merhametli sevgi bir Allah var. Rabbimi üzmekten Rabbime sığınırım.
Allah senin ilmini arttirsin. Saol kardeşim. ☆☆☆