Ölümsüz varlıklar ise ölümden korkmazlar ve ölümü tatmazlar. "Her can ölümü tadacaktır" Haşa! Olur mu öyle şey! Can ölümü tatmaz nefs tadar ki nefsimiz vehimdir, hayalidir zaten. Hak gelince batıl yok olur Allah'ın vechi bizdeki ruhuna ışıdığında nefis dağı paramparça olur, helâk olur yok olur.

Kullu nefsin zaikatül mevt. ANKEBUT:57
Her nefis ölümün tadıcısıdır.

Hayırlı huzurlu sabahlar olsun!

Aşk benliği sardığında aşığa ân'da duruşu tattırır ve fakat ân gönlün damağında zaman değil, Allah tadı bırakır.

Resulullah Efendimiz "Dehr'e sövmeyiniz çünkü dehr Allah'tır" buyurmuşlardı. Dehr yani zaman Allah'tan gayri değildir ve hiçbir sözlük ya da ansiklopedide zamanın gerçek tanımı yoktur. Zira Allah tanımlanamaz.

Biz "Allah zamandan ve mekândan münezzehtir deriz" ve bu doğrudur ama "Allah zamanın zamanı, mekanın da mekanıdır" demek aklımızın anlaması için daha doğrudur.

Biz zamanın içinden geçiyoruz gibi düşünürüz fakat aslında onu hissetmeden, tatmadan, zamanı hiç yaşamadan gelip gideriz ve biz zamanın içinden geçmeyiz, o bizim üstümüzden geçer. Yok yok aslında geçen bir şey yok. Tüm zamanlar şu andadır ve sadece birbirinden örtülüdür. Merkezden dışarıya yayılıp sonsuza uzanan halkalar gibi yevm yevm bir halkadan diğerine geçeriz ve üstten bakınca tüm zamanları, yandan bakınca tek ânı yani zamansızlığı tadarız.

Ân saf ve yoğun duygudur ve ân; esmalanmamış ham aşktır, idrak ve zannın bitip Allah'ın başladığı geçittir.

Ân aşktır ve ân Hak'tır. Hak ve hakiki olan hakkın kendisidir ve ondan aşk tecelli eder, tüm duygular tecelli eder. Hak Rabbimizdendir ve her şey haktan ve hak ile yaratılmıştır. Hakiki varlığımızdan hak ile, aşk ile baktığımızda eşyanın hakikatini görürüz ki sufilerin Allah her şeyi aşkından yaratmıştır sözünü daha iyi anlarız.

Biz her günü bir ân bile ânda durup diriliği tatmadan ölü bir halde geçiririz ve yaşamımız yaşanmamış günlerin toplamıdır. Hayy olmayı tatmadan üzerimizden geçen hiç bir gün hayat değildir ve hayata ait değildir aslında.

Ve bilinenin aksine aşk Allah'ın vedud isminin tecellisi değil Allah'tan bakınca Rahman isminin, insandan bakınca Hayy ve Hakk isimlerinin tecellisidir.

Hayat dahi Allah'ın Hayy isminin tecellisidir ve ânda durmak ruha doyumsuz bir Rabbini tadış zevki verir, aşk tadı verir, vahdet ve hiçlik tadı verir, zamandan ve mekândan münezzehlik hazzı verir.

"Ölen hayvan imiş aşıklar ölmez" sözünü bir diri söylemiştir ve onu bize ölüler nakletmiştir. Bir ân bile diri olmayı tatmadan ölenler bir daha diri olmayı tatmayacaklardır ve bu hayattan gaye hayat sahibi olmaktır. Çünkü Rabbimizin bizimle bir derdi var, ruhumuzla bir hesabı var.

Allah kendisini sevip ona aşık okacak, ona âbd olacak, ayna olacak varlığın hayy olmasını ister.

Ve huve hayyu la yemut.
Ve o ölümsüz olan hayy'dır.

Biz de tahtadan, taştan, plastikten bir sevgilimiz olmasını istemeyiz elbette ve Allah'ın bize verdiği her duygu ve düşünce onu anlamamız içindir.

Aşk da öyle! Kulu taşa, toprağa, balçığa, ete, kemiğe aşık olup kendisini rezil konuma düşürsün diye vermedi bu duyguyu. Allah her birimizi kendisi için ve kendisine özel bir terkiple yarattı ve her birimizi ayrı ve özel seviyor.

Pirimiz Muhammed Hüseyin hazretleri dedi:

Allah "bak kulum, sen birini sevdin ya, onun için hesaplar yaptın, onun iyiliğini düşündün, bak onun için şöyle şöyle yaptın ve o da bunu görmezden gelip nankörlük yaptığında, onun üstünü örttüğünde bak nasıl da kızdın, gördün mü? Nasıl da ağır geldi sana bu!Küfür demek zaten örtmek demekti. Bir de kendine bak, seni ben yaratmışım. Zatımla, sıfatımla tecelli edip seni yaratmışım, seni varlıkta durduran benim, kendimden hayat veren benim, varlık veren benim, her rızkını, her nimeti veren benim, senin için ebedi hayatı, cenneti hazırlayan benim. Bak benden yüz çeviriyorsun! Benden ne bekliyorsun, bak nankörlük yapıyorsun. Bunun ne kadar ağır bir şey olduğunu tattın mı? Bak ne kadar ağırmış gördün mü" der.

Allah bizi korusun! Kendisiyle diriltsin, güzelliğiyle güzelleştirsin. Amin