Cahil insan kutsal saydığı gücü, kuvveti ve kudreti başının üstünde tutarken, kamil insan onu ayaklarının altına görmekten haz alır.

Dergahta erkek adamın ne işi var! Yiğit adamın ne işi olur dergahta! Alim, allame, bilge adam ne arar orda!

Ruhunu tatmak istiyorsan erkek olma, er ol er!

Er ol da havlayan nefsinin karşısında korkak karı gibi sus pus olma! Sustur nefsini! Er ol da Allah için biraz yut bazı şeyleri, efelenen, dayılanan nefsinin dizginlerini sıkı tut! Allah için biraz alttan almayı öğren! Biraz ezil, biraz başkası haklı olsun.

Biraz er ol, adam ol da Allah'ın nazarıyla bakmaya çalış! İnsanları insan olarak gör! Ruh taşıyan varlık olarak gör, onun üzerindeki Rabbinin hesabını, muradını gör!

Bu mudur erliğin, köpekler gibi aklını fikrini karşı cinsin üreme ve boşaltım organından alamıyor, iğrenç düşüncelerden kendini kurtaramıyorsun. Erkeklik ve dişilik organ işi değil, iman işidir, aşk işidir. Bu kadar güçsüz ve iradesiz olmak Allah'ın halifesi ve eşref-i mahluk olan insana yakışır mı! Meleklerin secde ettiği insan hiç şeytana bu denli secde eder mi!

Nefsine karşı bu kadar zayıf olma!
Bırak şehveti, ilmi, cesareti, yiğitliği...

Er ol da eteğini giyip dergaha gel! Padişahlara yakışan o eteği giy ki melekler cür'etini, cesaretini takdis edip azmine ve gayretine yeniden secdeler etsin ve Rabbinden aldığın bu güzelliği ta'zim edip etrafında dönerek seni tavaf etsinler.

Bir tohum hem tohum hem ağaç olamaz. Ya toprakta çatlamayı kabul edip ağaç olur ya da ağaç olmayı kabul etmez tohum olarak kalır ve insan Allah'ın ruhunu taşır ama isterse ruh olmayı tadar, istemezse beden olarak kalır.

İşte bedeninde terk etmen gereken, çatlaması gereken öncelikle bilgi, öfke ve şehvettir. Kişinin bildiğinden, sahte kimliğinden, cinsiyetinden, erkeklik ve dişilik kaydından vazgeçip ferağat etmesi gerekir ki insan olmayı tatsın, hazret-i insan olmaya başlasın.

Damarına dokununca, nefsine ağır gelince kuduzlaşıp saldırganlaşan ve şehveti kabarınca çirkinleşip hayvanlaşan kişi bedenini şeytana kullandırırken ne kadar zayıf ve çaresizdir değil mi?

Tasavvuf ehlinin üç vasfı vardır.Toprak gibidir,iyiye de,kötü kimseye de verir....Bulut gibidir,her şeyi gölgeler.Yağmur gibidir,sevilen kimseyi de,sevilmeyen kimseyi de sular.
*Tasavvuf,namaz,oruç ve geceleri ibadet etmek demek değildir.Bunları yapmak her insanın kulluk vazifesidir.
*Tasavvuf,insanları incitmemektir.Bunu yapan,vasıl olmuş,yani maksada kavuşmuştur.
*Tasavvuf,baştan başa edeptir,tamamen edepten ibarettir.
*Tasavvuf,kadere rızadır.
*Tasavvuf,Hak Te'ala'ya inkıyaddır,kayıtsız şartsız teslimiyettir.
*Tasavvuf ehlinin büyükleri diyor ki bela ve musibet,ariflerin kandili,müridlerin uyanıklığı,gafillerin de helakıdır.

Seyyid Muhammed Accan el-Hadid er-Rifai el-Hüseyni