Dedikodu nedir evdekilere anlatamıyorum birinin arkasından konuşmak dedikodu değil midir iyi ya da kötü o istemeden konuşuyorsun evdekilere sadece kötü konuşmak değildir diyorum anlatamıyorum

Bir kişinin arkasından güzel şeyler söylemek gıybete dahil değildir.Arkasından konuştuğumuz kişi söylediğimiz sözleri duysa rahatsızlık duyacağı şeyleri söylüyorsak o zaman gıybet olur.

Yaşanmış yani gerçekleşmiş bir olayı, o olayın arkasından konuşmandır. Mesela bazen dedikodu yapan insanlara "yapma kul hakkıdır"dediğinde bu gıybet değil ki ben olanı anlatıyorum der ha işte bu kelimeyi söylerse KAFİR olur çünkü gıybet zaten olan bir şeyi anlatmaktır. Adamda haram olan bir şeye hayır haram değildir dediği için kâfir olur.

Konuşurken şu şeylerden kaçınmalıdır: Tartışmaktan, çekişmekten sakınmalıdır. Zira bunlar, sapıklığın ve düşmanlığın anahtarıdır. Hicvetmekten de sakınmalıdır. Hiciv, kişinin kalbini, Müslüman kardeşinden nefret ettiren ifade demektir. Aralarında bulunan, Allah Teâlâ’nın verdiği kardeşlik perdesini yırtar. Sakınılması gerekilen şeylerden biri de gıybettir. Gıybet, Müslüman kardeşini, hoşlanmadığı bir şeyle anmaktır. Bunu ister açıkça ister kinayeli ve isterse de işaretle yapmış olsun yine gıybet olur. Ya da başka birini onun ayıplarını sayıp dökmeye teşvik etse veya din kardeşinin ırzına karşı daha cesur olsun diye gıybet edene hayranlık beslese yine gıybet etmiş olur.
Gıybet, zinadan daha kötüdür. Ayrıca gıybet, iyilikleri yer bitirir. Gıybet edeni dinlememelidir. Çünkü gıybeti dinleyen, gıybeti yapanla günahta ortak olur.
Ancak, insanları sakındırmak için günahkâr bir kimsenin yaptığı günahı söylemek, gördüğü bir zulüm karşısında yardım istemek için uğradığı zulmü söylemek, açık bir şekilde günah işleyenin günahını söylemek ve yaptıklarının anlatılmasından kaçınmayan kimsenin günahlarını söylemek gıybet olmaz. Gıybetin kefareti, gıybetini yaptığı kimse için istiğfar etmektir.

Sakınılması gerekilen şeylerden biri de nemimedir. Nemime, bir kimsenin sırrını, duymasını istemediği bir kimseye aktarmasıdır. Hadis-i şerifte şöyle buyrulmuştur:اَلنَّمَّامُ لَا يَدْخُلُ الْجَنَّةَ“Söz taşıyan (koğuculuk yapan) cennete giremez.”[ Müslim, Kitâbu’l-Îmân, 105; Buharî, Kitâbu’l-Edeb, 6056.] Bu hadis, söz taşıyan kimseye tehdit olarak yeter. Denilmiştir ki: “Sana birinin sözünü taşıyan, senden de başkasına sözü taşır. Dolayısıyla söz taşıyana güvenme.” Hadis-i şerifte şöyle buyrulmuştur: لَا يَسْعَى بَيْنَ النَّاسِ إِلَّا وَلَدُ بَغِيٍّ أَوْ مَنْ فِيهِ شَيْءٌ

“İnsanlar arasında söz taşıyan ya veled-i zinadır (zina çocuğudur) ya da kendisinde zinadan bir şey bulunan kimsedir.”[ Beyhakî, Şu’abu’l-Îmân, 5/286, (6675); Buhârî, Târîhu’l-Kebîr, 4/102]
Sakınılması gerekilen şeylerden biri de çirkin söz söylemek ve sövmektir.

(Şir'atü'l İslam: İlmihal Ahlak ve Adab Kitabı Yazar: Muhammed Bin Ebu Bekir El - Buha Yayınevi: Ravza Yayınları)