Seytan ve melekler vardı Allah insanı yarattığında ve ona ruhundan uflediginde hemen secdeye kapanın dedi iblis hariç digerleri secdeye kapandi iblis neden kapanmadı çünkü Allah’ın huzurunda bir başkasına secde ediyor olacaktı bunu yapmadı çünkü böyle birsey yapsa yok olacağını Allah’ın onu yok edeceğini düşündü sonra hz Adem ve hz Havva anamıza elmayı yedirdi cennette ciplak kaldılar ayıp yerleri birbirine göründü hal böyleyken Allah hz Adem ve hz Havva’yı yok etmedi iblis de anladı Allah’ın kimseyi yok etmeyeceğini ama hala şüphede secde edersem ya yok olursam….bana böyle söylendi doğru mudur ?

Kur'an-ı Kerim'de Allah'ın meleklere, yer yüzünde halife olarak yaratacağı
Adem'e secde etmelerini emrettiğine dair ayetlerden ve bu ayetlerin bir arada
değerlendirilmesinden ortaya çıkan hususları şu şekilde özetleyebiliriz.
1- Bu secde emri, meleklere Hz. Adem yaratılmadan önce haber olarak
verilmiş, Adem'in· yaratılması tamamlanıp ruh üflenmesinden ve meleklerdem üstün
olduğunu gösteren isimlerin öğretilmesinden sonra tüm melekler tarafından topluca
ve aynı anda gerçekleştirilmiştir.
2- Adem'e secde emrini veren ayetlerde geçen lam harf-i ceri, meleklerin
bizzat Adem'in şahsına secde ile emrolunduklarını gösterir. Bu emri veren Allah
olduğu için yapılan secde, aynı zamanda Allah'a itaattir. Bu emri yerine getirmeyen
lblis, meleklerden ayrılarak Allah'a karşı gelenlerden olmuştur.
4- Bu secde ibadet secdesi anlamında değildir. Allah'tan başkasına
yapılması emredilen secde yüceitme ve selamlama anlamındadır.
3- Söz konusu secde, terim anlamında gerçekleşmiş olabileceği gibi, lügavi .
anlamda veya daha farklı bir şekilde de gerçekleşmiş olabilir. Bizim böyle bir şeyi
tespit imkanımız yoktur. Hakikatini tam olarak bilemediğimiz varlıklar olan melekler
aynı zamanda fiziksel bir anlam da taşıyan secdeyi kendi varlıklarıyla mütenasip bir
tarzda yerine getirmişlerdir. Ancak burada meleklerin seedesinin şekilselliği değil deonun içerdiği anlam öne çıkarılmalıdır.O da Allah'ın emri ge(eği meleklerin, Adem'in
şahsında, insana saygı sunma, onu yüceitme ve selamlamalarıdır. Allah, meleklerin
Adem'e secdesini, saygı gösterme, yüceitme ve ilaalın en yüksek şekli sayılan
secde kavramıyla bize anlatmaktadır .

Alıntı
Kuran'da Meleklerin Hz Adem Aleyhisselama Secdesinin Yorumu

وَاِذْ قُلْنَا لِلْمَلٰٓئِكَةِ اسْجُدُوا لِاٰدَمَ فَسَجَدُٓوا اِلَّٓا اِبْل۪يسَۜ اَبٰى وَاسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِر۪ينَ

34. Ey Resûlüm! Zikret o vakti ki meleklere, ″Âdem’e secde edin″ demiştik. Onlar da hemen secde ettiler. Yalnız İblis secde etmekten kaçındı, kibirlendi ve kâfirlerden oldu.

İzah: Hz. Âdem‘deki Safiyye ilminden dolayı, melekler ona çok hürmet edince, İblis’in içindeki gizli kini biraz daha arttı. Kibrinden kendi karşısında kimseyi rakip olarak tanımıyordu, kendi kendine: ″Eğer Allah’u Teâlâ, -Âdem’e secde et- diye bana emretse, secde etmem″ dedi. Onun kalbinden geçeni Allah’u Teâlâ bilmekteydi. Bütün meleklere Âdem Aleyhisselâm’a secde etmelerini emretti. Bir tek İblis kibirlenerek secde etmedi. Halbuki istese secde etmesine mâni olan bir durum yoktu. Böylece lânet toku[1] İblis’in boğazına geçti ve Cennetten kovuldu.

Şeytanın kovulması hakkında Allah’u Teâlâ Sûre-i A’râf, Âyet 13’te şöyle buyurmaktadır:

Allah’u Teâlâ da İblis’e: ″Artık oradan (Cennetten) in. Orada kibirlenmek senin hakkın değildir. Artık çık, şüphesiz ki sen alçaklardansın″ buyurdu.

Resûlullah Sallallâhu aleyhi ve sellem de şöyle buyurmuştur:

إِيَّاكُمْ وَالْكِبْرَ فَإِنَّ إِبْلِيسَ حَمَلَهُ الْكِبْرُ عَلَى أَنْ لا يَسْجُدَ لآدَمَ وَإِيَّاكُمْ وَالْحِرْصَ فَإِنَّ آدَمَ حَمَلَهُ الْحِرْصُ عَلَى أَنْ أَكَلَ مِنَ الشَّجَرَةِ وَإِيَّاكُمْ وَالْحَسَدَ فَإِنَّ ابْنَيْ آدَمَ إِنَّمَا قَتَلَ أَحَدُهُمَا صَاحِبَهُ حَسَدًا (ابن عساكر عن ابن مسعود)

″Kibirden sakının. Şüphesiz ki kibir, şeytanı Âdem’e secde etmemeye sevk etmiştir. Hırstan da sakının. Zîrâ hırs, Âdem’i mâlum ağaçtan yemeğe sevk etmiştir. Hasetten de sakının. Zîrâ Âdem’in iki oğlundan biri kardeşini ancak haset sebebiyle öldürmüştür. İşte bunlar her hatânın aslıdır.″[2]

İblis’in, Allah’u Teâlâ’nın emrinden çıkması hakkında Resûlullah Sallallâhu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur:

خَلَقَ اللّٰهُ عَزَّ وَجَلَّ آدَمَ عَلَيْهِ السَّلَامُ يَوْمَ الْجُمُعَةِ بِيَدِهِ وَنَفَخَ فِيهِ مِنْ رُوحِهِ وَأَمَرَ الْمَلائِكَةَ أَنْ يَسْجُدُوا لَهُ فَسَجَدُوا لَهُ اِلَّا إِبْلِيسَ كَانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ اَىْ خَرَجَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ (م عن ابى هريرة)

″Allah’u Teâlâ Âdem Aleyhisselâm’ı kendi eliyle[3] Cuma günü yarattı ve ruhundan üfledi ve meleklere ona secde etmelerini emretti. Hepsi ettiler. Yalnız İblis secde etmedi ki, o cinden idi. Böylece secde etmediği için İblis, Rabbinin emrinden çıktı.″[4]

Meleklerin Âdem’e secde etmeleri, ona ibâdet için değil saygı göstermeleri ve Allah’ın emrine itaat etmeleri içindir. Burada geçen ″İblis″ kelimesi ″İblas″ kelimesinden türetilmiş bir kelimedir. ″Hayırdan, pişmanlıktan kesilmiş, hayırı olmayan″ anlamına ge*lir.

İblis’in meleklerden olup olmadığı hususunda ihtilaf edilmiştir.

İbn-i Abbas, Abdullah b. Mes’ud Hazretleri ve diğer bâzı Sahâbîler, İblis’in, meleklerden birisi oldu*ğunu söylemişlerdir. Bu hususta İbn-i Abbas Radiyallâhu anhumâ şöyle buyurmuştur:

″İblis, kendilerine cin denilen meleklerin kabile*lerinden bir kabileye mensuptu. Bunlar, melekler arasında şiddetli harlanmış ateşten yaratılmışlardı. Bu kabileden olan İblis’in adı Hâris[5] idi. O, Cennetin bekçilerinden birisi idi. Bu kabilenin hâricindeki melekler ise nûrdan yaratılmış*lardır. Sûre-i Rahmân, Âyet 15’te zikredilen cinler ise, dumansız ateş alevinden yaratılmışlardır. İblis, meleklerin en bilgini olup, Âdem Aleyhisselâm’a onu secde etmemeye kibri sevk etmiştir.″[6]

Bunların delillerinden biri de, müşrikler hakkında Allah’u Teâlâ Sûre-i Sâffât, Âyet 158’de:

″Onlar, Allah ile melekler arasında nesep koyarlar…″ diye buyrulmuştur.[7] ″Melekler″ diye tercüme edilen kelime, âyetin metninde ″el-Cinne″ diye geçmektedir. Bu ifade gözle görülmeyen varlıklar anlamına gelir. Bu nedenle, bu tâbirin geçtiği yere göre âyetlerde; bâzen melek, bâzen cin ve bâzen de şeytan için kullanıldığı görülmektedir.

İmam Taberî de tefsirinde, İblis’in meleklerden olduğunu kabul etmenin daha uygun olduğunu söylemiştir.

Bir kısım âlimler de İblisin, meleklerden ol*madığını söylemişlerdir. Bu hususta Hasan-ı Basrî Hazretleri şöyle buyurmuştur:

″İblis, hiçbir an meleklerden olmamıştır. Âdem Aleyhisselâm insanların atası olduğu gibi, o da cinlerin atasıdır. Onlar da Âdemoğulları gibi doğum yoluyla ço*ğalırlar.″ İblisin meleklerden olmayıp Cinlerden olduğunu söyleyenler delil ola*rak şunları zikretmişlerdir:

- İblis, meleklerden olsaydı, Allah’a isyan etmezdi. Çünkü Allah’u Teâlâ melekler hakkında Sûre-i Tahrîm, Âyet 6’da:

″… Verilen emirleri yerine getiren melekler vardır″ diye buyurmuştur.

- Meleklerle cinlerin yaratılış özellikleri farklıdır. Melekler nurdan yara*tılmışlardır. Cinler ise ateşten yaratılmışlardır.

Çok tanıdık geldi ama bu vesvese, Nas süresi oku geç. Allahın laneti o fesat iblisin ve ona tabi olanların üzerine olsun. İblisin sadrında yatan fesatlığı Allah zaten biliyordu bu olayla İblis içindeki hasedi açığa çıkarmış oldu ve haddi aştı. Allahın düşmanı olarak lanetlendi, kovuldu.
K. pazarlamaktan içeri girip de çıkınca bedel ödedik diye ağır abi olmaya çalışan iblisler gibi ayak yapıyor işte, adam yerine koymayın p.

Kurtubi Ehl-i Sünnetin görüşünü şu şekilde dile getirmiştir: Allah onu (İblis’i) saptırmış ve onda küfrü yaratmıştır. Bu yüzden iğva (azdırma saptırma) fiili Allah’a nispet edilmiştir ki doğrusu da budur. Çünkü varlık aleminde Allah’ın mahluku olmayan ve onun iradesinden sudur etmeyen hiçbir şey yoktur. İmamiyye Kaderiye (Mutezile) ve diğer bazı mezhepler bu görüşe karşı çıktılar. Ne var ki onlar akıl hocaları İblis ’in kendilerine tezyin ettiği her konuda ona itaat ettikleri halde bu meselede itaatten çark ederek şöyle dediler. İblis yanlış yapmıştır. Her ne kadar ‘azdırma’ fiilini rabbine nispet etmiş olsa da ki Allah bundan münezzehtir. O bilerek isteyerek yanlışa sapmıştır. Mezkûr mezheplerin bu iddiasına şöyle cevap verilir: Tut ki İblis bilerek ve isteyerek hata yaptı. Peki mükerrem ve masum bir peygamber olan Nuh’un (a.s.) halkına söylemiş olduğu şu söz hakkında ne demeli: ‘’ "Eğer Allah sizi azdırmayı dilemişse, ben size öğüt vermek istesem de öğüdümün size yararı olmaz. O sizin Rabbinizdir ve O'na döndürüleceksiniz." (Hud süresi 34.ayet.) (El Cami li Ahkamil Kuran 24 Cilt Ebi Abdullah El Kurtubi Cilt 7 sayfa 113.)
Araf suresi 16. Ayet ‘’: Bunun üzerine İblîs şunları söyledi: “Beni azdırmana karşılık, yemin olsun ki ben de kullarını saptırmak için senin doğru yolun üzerinde pusu kurup oturacağım.” Hicr suresi 39. Ayet ‘’ (İblis) dedi ki: Rabbim! Beni azdırmana karşılık ben de yeryüzünde onlara (günahları) süsleyeceğim ve onların hepsini mutlaka azdıracağım!’’ Karşımıza çıkan temel problemlerden biri ayetlerde geçen ‘’iğva’’ (azdırma, saptırma) fiilinin gerçekte kime ait olduğu meselesidir. İblis’in sözüne bakılırsa azdırma/saptırma fiilinin faili Allah’tır. Buna göre İblis’in azmama gibi bir şansı hiç olmamış denebilir. Sünni ve Bilhassa Eşari müfessirler ilgili ayetleri zahiri manasına hamlettiklerinden İblis’in Allah tarafından azdırıldığı fikrini teyit eden yorumlar üretmekte hiçbir sakınca görmemişlerdir. Mesela Fahreddin er- Razi İblisin ‘’(rabbim) beni azdırmana karşılık’’ sözünü tefsir ederken şunları söylemiştir: ‘’Bilmelisin ki biz bu ayette geçen iğva kelimesiyle ‘’saptırmak’’ anlamının kastedildiğini söylemekle mübalağa etmiş olmuyoruz. Çünkü bizim sözümüzün özü İblis’in hüccet mesabesindeki sözüne racidir. Biz İblis’i saptıranın Allah Teala olduğu hususunda birtakım akli delillerde sunabiliriz. Şöyle ki hareket eden varlığın bir muharriki sakin olan varlığın bir durdurucusu ve hidayete ermiş olanın bir hidayet edicisi bulunduğuna göre doğru yoldan varlığın da mutlaka bir saptırıcısının bulunması gerekir. İblis azıp saptığına göre onu saptıran birinin bulunması gerekir. Onu saptıran ya bizzat kendisi ya başka bir mahluk ya da Allah’tır. Birinci şık yanlıştır. Çünkü aklı başında bir varlık bile bile azgınlık ve sapkınlığı tercih etmez. İkinci seçenek de yanlıştır. Aksi halde teselsül ve/veya fasit döngü kaçınılmaz olur. Doğru seçenek üçüncüsüdür. (Yani İblis’i azdırıp saptıran Allah’tır.) Vallahu a’lem’’ (Fahreddin er-razi, Mefatihu’l-Gayb 14. Cilt sayfa 40)

Kibir dir şeytanı Allaha isyana yönelten. Yüzyıllar süren ibadetler, hiç bırakılmayan zikirler engin bir ilim, Şeytanı meleklerden bile üstün kıldı devamlı surette mertebesi yükseldi. Günlerce katındaki meleklere vaazlar verdi, Allahı övdü anlattı. Melekler vaazları çoksevdi devamlı dinlemek istedi ve şeytan yükseldikçe yükseldi. Hz Adem olayında kibire kapıldı. Hep aklındaki "benim bedenim Dumansız, zehirli bir ateş ben ondan daha güçlü ve bilgeyim o ise balçık parçasıdır" kendi kendini fitne ve fesada boğdu. Oysaki Allah Ezeli ve ebedi ilmi ile zaten biliyordu şeytanın isyan edeceğini secde emri ile malumu ilan etti ve şeytan tamda kendine yakışanı yaparak isyan etti o ilim, bilgi, birikim meleklerin aşkla dinlediği o hatip yerini bencil, kibirli, megaloman kişiliğe yani aslına döndürdü. Şeytan itaatsizliğinin kılıfını Adem oğullarını isyana teşvik etme ile ispatlayacağını düşündü ama bilmediği şey Allah zaten herşeye vakıftı ama kişilerin kendilerine isbata ihtiyacı vardı Allahın hiçbir şeye ihtiyacı yoktur "O" Olde ve oluverir. Gerisi şeytanın yalan dolanıdır.

Allaha Emanet Ol.

Yogun bir vesvese var. Allah imandan ayirmasin. O sesten uzak dur

Oradaki mesele Allah'ın huzurunda insana secde etmemesi değil oradaki mesele Allah'ın emrine karşı gelmesi.

Saçmalık. Olaylar ile alakası yok. Şeytan kıskançlığından secde etmedi. Bunu kim dedi sana saçmalamış

Böyle dusunen tasavvufçular var.