"Söylediğim her şeyi, bana Tanrı haber verdi, O , bana imlâ ediyor ve ben bunları kendi elimle yazıyordum, Benim lisânım, Hakk’ın lisanıdır, sözüm O’nun sözüdür.”
(El Futûhât El-Mekkiyye. Muhyiddin-i İbn Arabî)
bir yerde okudum biraz dusundum tevil etmeye calistim ama genel oalrak sakincali ve dine zit bir gorus oldugu itikadindayim fikriniz nedir

İbnul Arabi bu sözlerinde anlatmak istediği sizin düşündüğünüz gibi değildir, bu hazretin demek istediği ben ne konuşursam Allah'ın bana öğrettiği kadar konuşurum kendimden bir söz katmam

Selamun aleyküm, Yukarıdaki kardeşimiz yazmış aslında burada tefekkür etmemiz gereken de odur. Tabiki nefsi ve zihni mutmain etmemiz gerekir lakin buda tefekkür ile olur. Muhyiddin İbnul Arabi Hz'lerinin makamının ne derecelerde olduğunu tartışamayacağımız gibi Allah dostlarının makanımı tartışamayacağımız gibi buradada tefekkür edip işin içinden çıkamıyorsak kalbimizi şeytan ın yanaştığı dolduruğu şekilde mutmain etmememiz gerekir. Bu yüce Zat'ın vardır bir bildiği. Zira Bugün biri sana hayatın yaşayış biçimini Hz Kur-an'dan örneklerle lakin kendi üslubuyla anlatması yine Rabbimizin kelamı lisanı ve bizlere emrettiği şekilde olur.

ibni arabinin sözlerin tevili bizim gibi avamı aşar,
mübarek diyor ki;
Biz öyle bir zümreyiz ki, bizden olmayanların kitaplarımızı okumaları haramdır"
demiştir

İmam Gazâli bazı kitaplarında;
"Sufilerin bazı sözleri, Kur'ân-ı Kerim'de ve hadis-i şerifdeki yed, ayn, istivâ gibi müteşabih olan âyet ve hadîslere benzemektedir"
demiştir.

Onun kitaplarında ilk bakışta anlaşılması zor olan hakikatlerden yüz çevirmek gerekir. Zira o hakikatleri ancak o mertebeye gelen arifler, kitap ve sünnet hakikatlerine muttali olanlar anlayabilir. Bu hakikatleri anlayamayan bir takım cahil insanlar onun boynundan İslâm ipini çıkaranlar ve ondan şer’i teklifleri düşürerek onu en büyük şirklerden bir şirk ile suçlayanlar hem dünyada hem de ahirette açık bir hüsrana düştüler....

Onun eserlerinden olan 'Fususu’l-Hikem' ve 'Futuhatu’l-Mekkiyye' isimli eserlerindeki bazı meseleler emri ilahiye’ye ve şer’i muhammediyye’ye uygun olup, ehl-i keşif ve ehl-i batın dışındaki zahir ehline gizli hususlardır...

şu ayeti cok iyi anlamak gerekir
Hakkında bilgin olmayan şeylerin arkasına düşme. Zira kulak, göz ve kalb bundan mes’uldür.' (İsra 36)

sonuç olarak ibni arabi hz. leri çok büyük bir keşif alimi ve "Şehhül Ekber" makaminın sahibidir,
onun büyüklügünu anlamak isteyenin ilk okuyacagi
Şeceretü'n-Numaniyye fi'd-Devlet-i Osmaniyye
isimli kitabidir,

Mutasavvıflar dînî ilimleri biri zâhir, diğeri bâtın olmak üzere ikiye ayırır ve hadis, fıkıh ve kelâm gibi ilimlere zâhir ilimleri, tasavvufa da bâtın ilmi adını verirler. Zahirî ilimlerle meşgul olanlara zahir uleması, rüsum uleması ve ehl-i zâhir, kendilerine de bâtın uleması ve ehl-i bâtın derler. Mutasavvıflara göre naslardaki gizli manaları, ibadetlerin manevî ve ahlâkî özünü, varlık ve olayların arkasındaki sırları açıklığa kavuşturan bâtın ilmi gizlidir ve onu halka açıklamak câiz değildir. Çünkü halk bu yüksek ilmi ve ondaki ince manaları ya anlayamaz veya yanlış anlar. Bu yüzden bâtın ilmi ancak zeki, yetenekli, istekli ve kalp gözü açık kimselere öğretilir. Başlangıçta bâtın ilminden sadece işaret yolu ile bahsedilir, açık şekilde ifade edilmezdi.
İlham ve marifet konusuna en büyük değeri veren mutasavvıfların başında İbnü’l-Arabî gelir ve eserlerinden bazılarının isimleri de buna işaret eder. Bu bağlamda en önemli eseri Mekke’de bulunduğu sırada kendisine inzal edilen fetihler ve ilhamlar manasına gelen el-Fütûhâtü’l-Mekkiyye’dir. Bir diğer eseri et-Tenezzülâtu’l-Mevsıliyye ise kendisine Musul’da nazil olan ilhamlar anlamındadır. Eserlerini bizzat ilkâ-i Rabbânî ve imlâ-i ilâhi ile yazdığını söyleyen İbnü’l-Arabî, çeşitli vesilelerle de bu durumu teyit etmektedir. Nitekim sufiler de metot olarak zâhir ilminin eğitim ve öğretim*le, bâtın ilminin ise mistik sezgi yani keşf ile elde edildiği hususunda hem fikirdirler. Dolayısıyla onlar, bilgilerini doğrudan ilham ve keşf yoluyla Allah’tan aldıklarını ve bu tür bilgilerin bâ*tın ilmi olduğunu söylerler. İbnü’l-Arabî’nin “Ve*lîler bilgilerini peygambere vahyi getiren meleğin aldığı kaynaktan alırlar”( İbnü’l-Arabî, Fusûs, s. 63, 163.) derken kastettiği şey de budur.

Benim sözüm hakkın sözüdür diyor sözlerine bak Kur'anla çelişen bişey yoksa doğru diyor demek. Bu adamlar bizi aşar.