Yol bir yere düştüğü zaman akışta kadere iman mı kabullenmek mi yoksa aşk acısı mı çekmek ?

aşk kula mi? yoksa Allah CC aşk mi?
zaten cüzzi iradenin katkisiyla külli irade tecelli edecek,
mesele burada iman mi ? imansızlık mi?
mesele burada tecelliyi kabul etmek mi? yoksa asi olup cehennem cuku mu?
bunu belirleyen cüzzi irade

Allahı bilmeyen ne bilsin Aşkı
Aşkı bilmeyen ne bilsin Allahı.

İşte bütün mesele burada. Marifet gönül hazinesidir ve bu hazine aşk ile ele geçer. Aşk, insanı zamandan ve mekandan münezzeh olan, Hak katına ulaştırmakta ve böylece aşık zaman ve mekan kayıtlarından kurtulmuş olmaktadır. İranlı şair demiş ki; “Aşka uçan kanat yanar.” Mevlana hazretleri cevap vermiş:“Aşka uçmayan kanat neye yarar?

Ara ki bulasın bulanlar arayanlardı

En derin anlamıyla “tasavvuf”, kendi hakikatini arayan insanın aradığını buluncaya kadar sürecek yolculuğunun evrensel adıdır. Tüm peygamberlerin, erenlerin ve aydınlanmış insanların yürüdüğü “Aşk ve Hakikat Yolu ”dur. Burada bahsi geçen “aşk”, nesnesi olmayan bir aşktır. Bu aşk, insanın tüm varoluşa ve onun kaynağına yönelik duyduğu çekimi anlatır. Bu çekime aynı zamanda “dert” de denir. Çünkü bu çekim alanına giren zerre, aradığını bulana ve Onunla buluşana dek kendini “gurbette” hisseder. Diğer zerreler de gurbettedir ama o zerre artık gurbette olduğunun farkındadır. Bu derde sahip olmadan, gece-gündüz bunu düşünmeye başlamadan ve gerçek anlamda “derman” yani kavuşma için arayışa düşmeden bu yolun yolcusu olmak mümkün olmaz. Tüm peygamberler, erenler ve aydınlanmış zatlar bu yolu yürümüşlerdir. Bu yol, tüm dinlerin, öğretilerin ve kutsal metinlerin açığa çıktığı yolun kendisidir. Her birinin en derin hakikatlerinin içinde saklandığı sandıktır. Onların ruhu ve kabuklarının içindeki sırdır.