Merhaba arkadaşlar aklıma takılan soruları sizlerle paylaşıyorum
Bugün de mutluluk ve yaşama hevesi konusuna takıldım insanların bir kısmı rüyada gibiler ve dünya hayatına dalıp gitmişler ama oldukça da mutlu görünüyorlar.Bazıları ise sürekli depresyon halindeler hatta çok çaresizler ki görüyoruz sevdiği kız ayrıldı diye büyü yaptıranlar vefk yaptıranlar bile var.
İnsan beyni sürekli mutlu olmak zorunda mı biraz da mutsuzluk huzursuzluk kişisel gelişmemiz için iyi değil midir aslında ?

Konuyu genis yelpazeye yaymadan; her halimiz ile Allah'a azze ve celle yonelmeliyiz. Sevgi, aci ile yogruluruz ve kamil bir insan olma yolunda ilerleriz. Olacagi budur. Hayat bir sinav.

Aslında acı, mutsuzlukla da başa çıkmak gerek. İnsan ancak böyle olgunlasir. Eti bile acı ile yoğurup pisirirler eskiler. İnsanda da bu boyledir. Ama tüm bunları uygulayabilmek her baba yiğidin harcı değil. Hepimiz Allah'a inanıp tevekkül ediyoruz. İyi de ondan kötüde ondan. Ama mutsuz oldugunlmuzda hep iyi olalım diye dua ediyoruz. Mutsuzluğu da şükretmek gerekir ama bunu yapabilen kaç kişi var? Bu olgunlukta olan, zaten dünyadan vazgeçmiştir. Bir çok kapı da kendisine acilir. Hiçliğe varmak gibi. Yazması çok kolay ama uygulaması çok zor.

Kim mutsuz olmak ister yani genel olarak herkes mutlulgu ister