Benim bazen hiçbir sebep yokken içime büyük bir huzursuzluk çöküyor. Resmen boğazım dugumleniyor, ağlamak geliyor içimden. Bazen de sanki kötü bir şey olacakmış gibi için karariyor. Önemli bir sınava girecekmisim gibi heyecan, kalp atışlarım hızlanıyor. Normal bir insana göre (yetişkin bir insana göre) kalp atışlarım hızlıdır. Böyle olduğunda 120 leri buluyor diyebilirim. Tansiyon fln yok çok şükür.

Ben bu tarz atakları evde musaitsem Kur'an okuyorum yada o an ne iş yapiyorsam bırakıp başka bir şey yapmaya çalışıyorum. Bazen ise yaramiyor ama bu yöntemler, yada uygulayamiyorum uygun ortam olmuyor .. örneğin otobüs beklerken olduğunda hiçbir şey yapamıyorum..
Sorum; size de böyle oluyor mu? Yada neler yapıyorsunuz bu tip durumlarda?

genelde cok kiside olur, gunluk stresler, yaşanan olumsuzluklar,var olan negatif durumlar, bazen kisiyi gaflete ve zor durumlara sokar,
bu biraz ihlasin azligindan, tam teslim olamamaktan ve gelecek kaygisindan olur, yani senin yasadiklarin olagan ustu sadece sana olan durumlar degil, bu duruma hic düşmeyen kisiler genelde, gamsiz kasavetsiz dünyayi sonuna kadar yasayan nefsine cok düşkun kisilerdir

Muhtemelen bende hepsi var. Şuan gelecek kaygısı var bayağı. Bazen diyorum keşke gaybi bilebilsem de daha az stres yapsam

gelecek kaygisini bu kadar dert eden kisiler ya itikadi olarak zayif olan her seyin sahibinin Allah olduguna şüpheli yaklasan kisikerdir
yada
psikolijik olarak tibbi destege ihtiyaci olan maddi hastalik sahibi kişilerdir

Hocam bu devirde psikolojik desteğe ihtiyaç duymayan yoktur herhalde. Hele ki bu sitede bir çoğumuz hastayız. İtikadı yönden nasılım bilmiyorum, sadece geleceği ne yaşayacağımı oldukça merak ediyorum. Gelen yine Allah'tan, en hayırlısını nasip eder inşallah ama sorun en hayırlısını ne olduğunu önceden bilememek. Bazı şeylere sabretmeyip erken öğrenmek istemek.

tam teslim olamamak bu iste, daha acik olarak itikadin ve ihlasin eksikligi

Hayırlısı artık ne diyeyim.. Allah kalbimize ihlas versin.

Ben de bazen geçmişteki "KENDİME" gidip akıl vermek istiyorum ama nafile....

Demir tava geldi kömür bitti
Akıl başa geldi ömür bitti...

İnsan kaderini bilseydi yarın ne olacağını bilseydi imtihanın bi önemi kalır mı

Öyle. Kimin keske si yok ki.. aslında bu da muhtemelen takva ihlas eksikliginden. Belkide başka türlü olsaydı daha kötü olacakti yada biz suanki aklı yetiligimize ulaşamayacaktik. Ama hep daha iyi olurdu belki diyiyoruz. Çünkü geçmişte yapılanların sonuçları şimdi meyve verdiğinde çürük meyveler aldık..

Yani yine imtihan olurdu ama biraz daha hafiflerdi. Örneğin önümde bir kaza mi var? En azından buna kişi kendini hazırlar. O kazayı yaşar ama evinde ilaçları olur. Daha kolay atlatır.