Değerli İlim Sahibi Arkadaşlar ,bir sorum olacak.Biz insanlar aslında her nefes alıp verişimizde Allah'ı (Celle Celaluhu) zikrediyor muyuz ? Hu diye nefes verirken Allah'ı (Celle Celaluhu) zikretmiş olmuyor muyuz ? Bu konu hakkında ilim ve bilgi sahibi olan arkadaşlar cevap verebilirler mi ?

Evet, bazı Müslümanlar her nefeste Allah'ı zikreder. Bu, İslam dininde zikrin önemli bir parçasıdır. Zikir, Allah'ın adını anmak, O'nu hatırlamak ve O'na yönelmek anlamına gelir. Müslümanlar, ibadetlerini gerçekleştirirken, günlük hayatta veya herhangi bir zaman diliminde Allah'ı hatırlamaya teşvik edilirler. Bu, kalbin ve zihnin Allah'a yönelmesini sağlar ve kişinin manevi bağını güçlendirir. Zikir, Müslümanlar arasında farklı şekillerde gerçekleştirilebilir ve bu, bireyin tercihine bağlıdır. Her nefeste Allah'ı zikretmek büyük bir niyettir, ancak bazı kişiler bunu yaparken bazıları daha az sıklıkta yapabilir. Her halükârda, Müslümanların Allah'ı sürekli hatırlama niyetiyle yaşaması ve O'na yönelmesi önemlidir.

Bilmiyenler için yazıyorum insanın bütün bedeni daima zikirdedir. Kâinata her atomundan tut en büyük olan ne varsa Allah'a daima zikirdedir bu hayvan olur bitki olur su olur toprak olur yıldız olur ay olur ne olursa olsun her daim Zikirdedir.

Her nefeste Allah adın di müdâm
Allah âdıyle olur her iş tamam

*/*/*

Süleyman Çelebi hazretleri (Ona selam olsun) bunu boşuna demedi, boşuna yazmadı...
Ledün ilmi sahipleri bilir sanırım her nefeste Allah demeyi...
Allahu Alem

Bi secde ayetinde

Göklerde ve yerde bulunanlar ve bunların gölgeleri sabah akşam, isteseler de istemeseler de Allah’a secde ederler.
Der muhtaçlar secde eder ve kul ve tum kullarr yaradılmışların hepsi muhtaçtır Kulun susaması acizliktir su içmeyi istemesi duadır (istektir) en basit örnek ve herkes istesede istemesede secde ediyor Yaratan. Muhtaç olunandır yaradılan muhtaçlığını ona taparak secde ederek giderir.

Arapçada “bir şeyin dışında kalan her şey” anlamına gelen “mâsivâ” kelimesi tasavvufi terminolojide Allah’ın zatı dışındaki tüm eşya ve insanı Allah’tan uzaklaştıran her şeydir. Tasavvufi düşüncede kişinin akıl, fikir ve kalbini Allah’ın zikir ve muhabbetinden alıkoyan her türlü varlık mefhumu ve alışkanlık mâsivâ olarak kabul edilmiştir. “Terk-i mâsivâ” ve “mâsivâdan geçmek” sâlikin kalp ve düşüncelerinden Allah’ın dışındaki varlık endişesinden kurtulması anlamına gelir. Sâlik manevi yolculuğunda terk-i mâsivâ ederek Hakk’a kavuşur. Hakiki tevhidi gölgeleyen renk, değişim ve fenâ ile sıfatlanmış her şey mâsivâdır. “Dünya” kelimesi tasavvufi şiirde mâsivâ ile eş anlamlıdır. Tasavvufi tefsirlerde “put” ve “tâgût” kelimeleri çoğunlukla “mâsivâ” ile tefsir edilmiştir. Tasavvuf edebiyatında mâsivâ aynayı perdeleyen toza, ayağa batan görünmez dikene, ibadet ambarını boşaltan fareye, karanlık geceye, iki dağ arasındaki zor geçide, kir ve lekeye benzetilmiştir.Mutasavvıflar mâsivâyı sadece mal, mevki, evlat düşkünlüğü gibi tutkular, kıskançlık, kibir, kin gibi kötü huylar ile sınırlandırmamışlardır. Onlara göre seyr-ü sülûk esnasında alışkanlık hâline gelen ve araçtan çok amaca dönüşmüş kimi ibadetler, sâlik için benlik tehlikesine ihtimal veren keşif, keramet ve iyilik hâlleri de mâsivâdır. Mesnevî’de yer alan “Senden gayrı hoş olsun, hoş olmasın; her şey insanı yakar. Ateşin aynıdır” (Mevlânâ, Mesnevî, I, 334) beyti bu gerçeğe dillendirir. Tasavvufi düşüncede kalp Allah’ın arş-ı a’zâmı ve sarayıdır. Hakk’a ait bulunan kalbin mâsivâ ile doldurulması, padişaha ait bir sarayın ondan başkasına tahsis edilmesine benzer. Şemseddîn Sivâsî’nin meşhur nutkunda geçen “Sür çıkar ağyârı dilden ta tecelli ede Hak/ Padişah konmaz saraya hane mâmur olmadan” (Sivâsî, Sivâsî Dîvânı, 226) beyti bu hakikate işaret eder.

Herkese teşekkürler arkadaşlar,forumu çok kullanmayı bilmiyorum ve sürekli de giremiyorum o yüzden daha yeni gördüm cevaplarınızı.aslında hep burda olmak istiyorum ama bı şekilde her zaman giremiyorum cevaplarınız için teşekkür ederim.Allah (Celle celalühu) günahlarımızı affeylesin.