Sadece ilahi olsa rap ilahiler bile çıkmış müzikli ilahiler çeşit çeşit eldefliye sade sese sözüm yok

@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] valla ben kardeşime söylim çalgili olan her ilahi gunahtir hatta def i bile icine koydum ben ne şarki dinlerim ne turku nede ilahi varsa yoksa kuran dinler okurum Oyleki ayet ayet ezberlemisim elhamdulillah

Araf suresi 205 ayeti Vezkur rabbeke fî nefsike tedarruan ve hîfeten ve dûnel cehri minel kavli bil guduvvi vel âsâli ve lâ tekun minel gâfilîn(gâfilîne).
Rabbini, içinden yalvararak ve korkarak, yüksek olmayan bir sesle sabah-akşam zikret ve gafillerden olma.

Benim hiç hoşuma gitmiyor özelikle şeyhler için ilahiler çıkartılıyor ovulmesi gereken varsa oda Rabbim CeleCelalu ve Hz Muhammed Sav dir ✋

aynen öyle

Bu Dünyaya ait her ne varsa bu dünyaya aitttir, bu konuda yargılamak haksızlıktır kanımca...... Kainatin evrensel sesine ne demeliyiz peki....Cennette ki şarap ırmakları betimlemelerine vs....ve Kuran'da geçen diğer güzel betimlemelere....... Allah inancı olmayanlar belki Rep ilahilerle veya normal ilahilerle can bulacak belki doğru yolu görecek..... şu insanoğlu ne kadar egolu ve kibirli.... Hatta bir ayetinde, İnsanoğlunun çok Nankör olduğundan bahseden bir ayeti var Rabbimim ama hatırlayamadım şu an.... Allahımmm....

Arkadaş noktayı koymuş ayet ile... Fazla söze gerek yok...

posta kutun dolmuş sil bir kismini

Tasavvuf ehlinin çeşitli reddiyelerle kendilerini müdafaa etmek durumunda oldukları bu tartışmaların ana konuları; semâ, devran, cehrî zikir, tegannî ile ilahi okuma gibi tarikat uygulamaları, Hızır’ın (a.s.) hayatta olup olmaması, sûfîlerin birbirlerine başları ile eğilerek selam vermeleri, Muhyiddîn İbnü’l-Arabî’nin bazı düşünceleri olarak karşımıza çıkar. Kadızâdeliler ilk olarak sûfîlerin ilahi ve musiki aletleri eşliğinde semâ yapmalarını ve devran usûlü ile zikirlerini tekfir etmişlerdir. Semâ ve devranın raksa benzediği iddiasıyla haramlığına fetva veren bu grup, semâ yapılan yerin üzerinde namaz kılmanın caiz olması için bu yerin kazılarak toprağının atılması gereğine kadar işi ileriye götürmüşlerdir. Konuyla ilgili olarak Kadızâdelilerin bu tavırlarına karşı Sivâsîler başlığı altında isimlerini sıralayabileceğimiz dönemin tasavvuf ehli ciddi reddiyeler oluşturmuşlardır. İsmini Halvetî şeyhi Abdülmecid Sivâsî’den (ö. 1049/1639) ilhamla alan bu şeyhler “Sivâsîler” başlığı altında tanınmıştır. Farklı tarikatlara mensup olmakla birlikte Kadızâdeli zihniyeti ile ilmen ve cismen mücadele eden bu sûfîlerin başlıcaları; Halvetî şeyhlerinden Abdülmecid Sivâsî, Abdülahad Nûrî, Niyâzî Mısrî ve Mehmed Nazmi Efendi; Galata ve Antalya Mevlevîhanesi şeyhlerinden İsmâil Rusûhî Ankaravî, Zincirkıran Mehmed Dede, Âdem Dede, Celvetî pîri Aziz Mahmud Hüdâyî, Kadiriyye’nin Rûmiyye kolu pîri İsmâil Rûmî, Bayramî-Melâmî pîrlerinden Hüseyin Lâmekânî, Sunullah Gaybî ve Sarı Abdullah Efendi’dir. Tasavvuf ehli Kadızâdelilerin görüşlerine karşı oluşturdukları reddiyelerinde Kadızâdelilere muhalif olarak şu konular üzerinde fikir birliği etmişlerdir; Semâ ve devran raks değildir, zikirdir ve caizdir. Eşyanın zikri yalnızca hâl ile değil, kâl (söz) iledir. Şeyhü’l-ekber olarak bilinen İbnü’l-Arabî tekfir edilemez. Hz. Peygamber’in annesi ve babası Hanîf olup iman ile vefat etmiştir. Hz. Peygamber’in isminin ardından tesliye (sallallahu aleyhi ve sellem) getirmek gerekir. Büyüklere ve limlere saygı babından baş eğerek selam vermekte, kandil gecelerinde ve bayram günlerinde aşırılığa kaçmadan musâfaha şeklinde selamlaşmakta bir sakınca yoktur. Kabir ziyaretleri caizdir.Tasavvuf ehli gerek kalemleri ile gerekse sohbet halkalarında düşüncelerini savunmakla birlikte dönemin muhalif tutumundan zarar görmüşlerdir. Antalya Mevlevîhanesi şeyhi Zincirkıran Mehmed Dede’nin kerametlerine dil uzatan Kadızâde Mehmed Efendi ile Şeyhülislâm Yahyâ Efendi’nin (ö. 1053/1644) huzurunda gerçekleşen mahkemeleri, semâ ve devranın 1666 yılından başlayarak on sekiz yıl boyunca yasaklanması, semâ edenlerin görüldükleri yerde iman tazelemeye zorlanmaları, Niyâzî Mısrî gibi sûfîlerin sürgüne gönderilmesi bu yüzyılın tasavvuf dünyası aleyhine gelişen sahnelerinden birkaçıdır. “Yerler döner gökler döner derviş döner kâfir m’olur Arşlar döner kürsler döner derviş döner kâfir m’olur………Hakk’ı görür inkâr eder İblîs ile bâzâr eder Mekke’de hacılar döner derviş döner kâfir m’olur? ……..Âşıkların zikri budur bir Tanrı’ya şükrü budur Yedi deniz durmaz döner derviş döner kâfir m’olur?” (Vâhib Ümmî Halvetî, Dîvân-ı İlâhiyât, 447).

(1) Ebu Amir ya da Ebu Malik el-Eş’ari (Radiyallahu Anhuma) şöyle dedi:

Allah’a yemin olsun ki, Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:

“Ümmetimden bir takım kavimler gelecek; zinayı, ipeği, içkiyi ve çalgı aletlerini helal sayacaklar! Yine bir takım topluluklar bir dağın yanına konaklayacaklar. Onlara ait koyun sürüsü ile bir çoban her sabah onlara gelecek. Bunlara bir de fakir ihtiyacı için gelecek de ona;

−‘Sen bize yarın gel,’ diyecekler. Bunun üzerine Allah, dağı geceleyin onların üzerine indirip bir kısmını helak edecek, diğerlerini de kıyamet gününe kadar maymunlar ve domuzlar şekline çevirecektir!”

Buhari 12/5649

(2) Ebu Umame (Radiyallahu Anh) şöyle dedi:

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:

“Şarkıcı cariyeleri satmayın; onları satın almayın; onlara şarkıcılığı öğretmeyin! O kadınlar üzerinde yapılan alış verişte hayır yoktur ve onların kazancı haramdır!”

Ebu Umame (Radiyallahu Anh) şöyle dedi:

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle devam etti:

وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ اللهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّخِذَهَا هُزُوًا أُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ

“İnsanlardan öylesi var ki; bilgisizce (insanları) Allah’ın Yolundan saptırmak ve sonra onunla alay etmek için, boş sözü satın alırlar! Onlar için alçaltıcı bir azap vardır!”

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:

“Lokman Suresi 6. ayet bu husus için (yani müzik için) indirildi!”

Tirmizi 1298, Taberani Mucemu’l-Kebir 8/7749, 7805, 7825, 7855, 7861, 7862, Beyhaki 11055, Albânî Silsiletu’l-Ehâdîsi’s-Sahîha 6/1016

(3) Enes bin Malik (Radiyallahu Anh) şöyle dedi:

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:

“Dünyada da, ahirette de lanetlenmiş iki ses vardır!

1) Nimet sırasında zurna sesi ve

2) Musibet sırasında bir inleme.”

Bezzar Müsned 1/377, 795, Ebu Bekr eş-Şafii er-Rubaiyyat 2/22, ed-Dıya el-Makdisi, el-Ehadiysu’l-Muhtare 6/188, 2200, 2201

(4) Cabir bin Abdullah (Radiyallahu Anhuma) şöyle dedi:

Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:

“Ben ağlamayı yasaklamadım! Fakat ben, ahmak ve günahkâr iki sesi yasakladım! Birisi oynama ve oyalanma namesi sırasındaki ses ve şeytan zurnaları! Diğeri ise, musibet halindeki ses ve yüzlere vurmak! Yakaları yırtmak ve şeytan inlemesidir!”

Hâkim 4/40, Beyhaki 4/69, Şuabu’l-İman 7/241, 1063, 1064, İbni Ebi’d-Dünya Zemmu’l-Melahi 159/1, Acurri Tahrimu’n-Nert 201, 63, Beğavi Şerhu’s-Sünne 5/430, 431, Tayalisi Müsned 1683, İbni Sad Tabakat 1/138, İbni Ebi Şeybe el-Musannef 3/393

Yinede açık bir şekilde HARAM demek insanı günaha sokar. Endoğrusunu Allah bilir.