Takva sahibi olan kullara ait vasıflar nelerdir? Herkesin fikrini görmek isterim kalıplar belirli olsa da farklı perspektiften bakan düşüncelere de ihtiyacım var.

Herkesin kendisinde bulunmasını istediği bir özellik olan 'Güzel ahlak'ın temelinde sorumluluk bilinci vardır. Kuran-ı Kerim'de geçen bir ayet-i kerimede ''...Allah'a karşı takva sahibi olun!...'' (Al-i İmran,102) buyruluyor. Buradaki 'Takva' kelimesinden anlayacağımız üzere biz kulları olarak Allah'tan korkmamız ve yasak olan bazı durumlardan sakınmamız gerektiğini bilmeliyiz. Yani güzel bir ahlaka sahip olmak isteyen kişiler öncelikle 'Takva sahibi' olmaya, takva sahibi olabilmek içinde sorumluluk bilincimizin yerinde olması gerekiyor. Sorumluluktan kasıt her şeyden önce Allah'a karşı olan sorumluluklarımızdır. Daha sonradan Allah (c.c)'un yarattıklarına ve nefsimize olan sorumluluklarımızdır. 'Ahir zaman' olarak nitelendirdiğimiz şu çağda, ne yazık ki günahlarımız alıp başını gitmektedir. Binbir türlü hayasızlık, kötülük ve isyankarlık karşısında takva sahibi olmaya çalışmak her ne kadar güç bir durummuş gibi görünse de بَدِيعُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ ۖ وَإِذَا قَضَىٰٓ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُۥ كُن فَيَكُونُ (Bakara Suresi, 117), kün fe yekun kısmında 'Ol der, o da hemen oluverir' ayeti ile içten ve samimi niyetle mümkün kılınabileceği düşünülerek çaba gösterilebilir. Kalbimizi Allah'tan uzaklaştıran ya da meylettiren her türlü kötülükten, nefsani arzulardan kişinin kendini uzak tutması ile takva elde edilebilir.

Kainatın efendisi olan Sevgili Peygamber Efendimiz (SAV), gelmiş geçmiş bütün insanlar arasında Allah'a karşı en takvalı olan birisiydi. Günlük yaşantısında sergilediği davranışlarda ve düşüncelerinde Allah (c.c)'un rızasını gözetir, yasaklarından kaçınmaya son derece dikkatli ve hassas davranırdı. Dua, tesbih ya da diğer ibadetlerinde devamlı olarak Allah'ı zikreden Efendimiz tefekkür etmenin bilincindeydi.

Hazret-i Ayşe şöyle buyurur:

“Resûlullah, her ânında Allah’ı zikir hâlindeydi.” (Müslim, Hayz, 117; Ebû Dâvûd, Tahâret, 9/18) Allâh’ı zikretmedikçe ne oturur, ne de kalkardı. (İbn-i Sa‘d, I, 424) O’nun dâimâ kullarını görüp işittiğinin ve gizli açık her hâllerinden haberdar olduğunun şuur ve idrâki içinde bulunurdu. Ashâbına ve ümmetine de böyle olmalarını tavsiye buyururdu. (Kaynak: Osman Nuri Topbaş)

TAKVA SAHİBİ İNSANLARIN ÖZELLİKLERİ NELER?

Hz. Osman (r.a)'un rivayetlerine göre takva sahibi kimselerde bulunan 5 özellik şu şekildedir:

1- Salih ve sadıklarla (Allah dostlarıyla) beraber olurlar
2- Nefsini dizginleyip diline hakim olurlar
3- Nefsine hoş gelen dünyalık işlerde kendisine zarar ve ziyan verecek şeyleri ayırt edip, dinden kendisine az bir şey bile nasip olduğunda zenginlik olarak görürler.
4- Haram karışır korkusundan dolayı helal olarak bilmelerine rağmen tam doymadan kalkarlar.
5- Hiçlik ve tevazu sahibi olmaları nedeniyle herkesin kurtulduğunu ama kendisinin ziyan olup mahvolduğunu düşünürler.

TAKVA SAHİBİ NASIL OLUNUR? TAKVA SAHİBİ OLMAK İÇİN NELER YAPILABİLİR?

Peygamber Efendimiz (SAV), takva sahibi olma durumuyla ilgili bir hadis-i şerifinde şöyle buyurmaktadır: “Bak! Sen ne kırmızıdan ne de siyahtan üstün değilsin. Onlara karşı ancak takvâ ile üstün olabilirsin.” (Ahmed, V, 158). Buradan da anlaşılabileceği gibi üstünlük sadece Allah'a karşı olan sorumluluğumuz, görev ve vazifelerimizle mümkündür, insanlar arasında geçerli olmaz.

Bir kimse Hz. İsa (a.s)’a gelerek:

“–Ey hayır ve iyiliklerin muallimi! Bir kul, Allâh Teâlâ’ya karşı nasıl takvâ sahibi olur?” diye sordu. Hz. İsa (a.s)

“–Bu kolay bir iştir: Allâh Teâlâ’yı cân u gönülden hakkıyla seversin, O’nun rızâsı için gücün yettiğince sâlih amellerde bulunursun, bütün Âdemoğullarına da, kendine acır gibi şefkat ve merhamet gösterirsin!” cevabını verip şöyle devam etti:

“–Sana yapılmasını istemediğin bir şeyi sen de başkasına yapma! O zaman Allâh’a karşı hakkıyla takvâ sâhibi olursun!” (Ahmed, ez-Zühd, s. 59)

Takva sahibi olmak isteyenler için altın değerinde bir tavsiyede bulunan Efendimiz (SAV), hadis-i şerifinde şöyle “Kul, mahzurlu şeylere düşme endişesiyle mahzûru olmayan bâzı şeyleri de terk etmedikçe gerçek müttakîlerin derecesine ulaşamaz.” buyurur. (Tirmizî, Kıyâme, 19/2451; İbn-i Mâce, Zühd, 24)