Pencerelerimi maviye kapattığım günlerdeyim. İnsanlar siyah değil kırmızılar. Ne çok kırmızıya bulanmış ortalık ve çamurlaşmış yüreklerle birleşmiş yeryüzü. Yorgunum... Çok yorgunum. Anlayamıyorum; ne bu insanları ne de içinde bulundukları durumu öne sürerek yaptıklarını. Kitaplar da yetmiyor bazen; çünkü kötülük orada da anlatılıyor. Kötülüğün olmadığı yerde iyilik mi olurmuş? Olmaz, değil mi? Bu zıtlıklar çok yoruyor beni. Yüreğimde bir od, elimde bitmeye yakın bir kalem.. Neyim var? Çok şeyim. Neyim yok; hiçbir şeyim. Karşıtlıkların oluşturduğu çukurdan yuvarlanıyor da o çukura düşecekken havada asılı kalmış gibiyim. İyi miyim; sanırım öyle. Ya kötü müyüm; ondan da var elbette. Neyim ben; iyi mi, kötü mü? İnsan mıyım, dünyaya alışmaya çalışan herhangi bir varlık mı? Neyim ben?

Bu dünyada herkes bir şey olmaya çalışırken,sen hiç ol... Menzilin yokluk olsun. İnsanın çömlekten farkı olmamalı,nasıl ki çömleği ayakta tutan dışındaki biçim değil,içindeki boşluk ise,insanı ayakta tutanda benlik zannı değil hiç'lik bilincidir.
Mevlanayı çok severim

Ahşaptan hayaller

Aydınlıklar ile karanlıklar buluşmasına aşk ıcabet eder.
Önce karanlığa yönelir derki ; Sizler olmasanız aydinlidigin kıymeti olmayacaktı,teşekkür ederim

Sonra aydınlığa döner ; Siz olmasanız yolumuz karanlık kalacaktı sizlerede çok teşekkür ederim.

Ikilikler hep olacak hep oldu,senden öncede vardı sonrada olacak.Melekler vardı şeytan geldi,Hastalık oldu şifa geldi.Gunah oldu tövbe geldi.Sencede programın bi parçası değil mi bunlarda ? Herşey iyi olsaydı kuru ile yaş nasıl ayrılacaktı? Seni sen yapan güzelliğinin ne değeri kalacaktı? Sende herkes gibi olacaktın..

Ama şükürler olsun her zerrenin bi diğerinden farkı var..

Bu ikilikleri teklesek diyorum ?

Durumu kabullen bu bardak su iç değil,bütünün cezası veya farkındalığı veya değişimi için bu da lazımdı..

Istediğimiz berrak temiz saf yaşam ahirette inşallah.Aslinda görmesini bilene burda da..Cennette - Cehennem de tecelli eden esmalar burda tecelli etmiyor mu? Ediyor..Imtihan sırrı var olacak bunlar,kötüye şükret demiyorum ikisinin kaynağı bir derinlerde,perde arkasında..

He buraya yazılacak şeyler değil,yarim saat sonra taşlanabilirim konuyu kısa keselim..Bak bu da toplum baskısı mesela ben bundanda sıkıldım..Dusunce özgürlüğü var ama bilinçlerin kaldirdigi kadar..

Sen evi beyaza panjurleri pembeye boya yinede,en azından hayalimiz güzel olsun..

Alkatraz Kuşçusu diye bir film vardır biliyorsunuz. Filmde, kuşlardan birisi bırakılır ama kuş gitmez, kafese geri gelir. İnsanlar daha korkuncunu yaparlar; insanların çoğu, önemli bir kısmı hapsedildikleri yerin duvarlarına âşık olurlar. Onlar için hapishane gibi gelmez. Ama hapishanedir orası. Onlara burası hapishanedir dersen, “İyi ama ben bu duvarları çok seviyorum” derler. Onun için bazı şeyleri izah etmek ve birilerine ulaşmak çok zordur. Eğer adam hapsedildiği hücrenin duvarlarına âşıksa ne yapılacak?

Kendiniz de dâhil herkesi, beş altı yaşlarında bir çocuk veya
bebek gibi düşünün. Yolda yürüyorsunuz ve kadın erkek fark etmeden herkesin bebeklik, çocukluk hâllerini seyrediyorsunuz.
Hayâlinizde çocukluk hâllerinize gidin, bunu görebilirsiniz. Ve
bu noktada kimseye kızamaz, kimseyi kıramazsınız. Onlar bebek,
tipki sizin gibi! Oyuncakları biraz farklı, ama yine de bebek.
Tam tersi de olabilir. Hayálinizle 40 sene sonraki durumunuzu, yaşlılık hâllerinizi görebilirsiniz. Hattå kabirdeki hâllerinizi bile! O zaman enerjiniz onlara dağılmaz. Siz, sizde kalabilirsiniz.