Ben bir ara Şemseddin Bektaşoğlu'nun bir sohbetinde dinlemistim.
"Bir mürşidin mürşidligi öldüğü zaman sona erer. Ama bazi cemaatler bunun tersini düşünüyorlar, yanlış yapıyorlar.''

Demişti ve kaynak olarakta Abdul Kadiri Geylani hazretlerinin bir kitabındaki yazıyı göstermişti.

Bilgi mahiyetinde 'YORUMSUZ' olarak paylaşmak istedim.
Aksini düşünenler varsa fikirlerini elbette belirtebilir.

O Mürşidin izini takip ettğiniz zaman bir anlamdada ondan manevi terbiye almış oluyorsunuz kime tabisenin siz osunuzdur
hani derlerya.söyle arkadaşını sana kim olduğunu söyleyeyim

Kardeşim hayatta olan bir mürşide intisap etmek daha güzeldir. Canlı kedi ölü aslandan iyidir demişlerdir. Gerçi evliya ölmez ama mürşid in bir özelliği de seninle aynı toplumda ortamda yaşayayıp seni o şartlara göre İrşad etmesidir. En doğrusunu Allah bilir.

İnsanin malayani seyleri terk etmesi imaninin guzelligindendir. Ortaya gereksiz bir konu attiginizda gelebilecek itirazlarda doğan gunahlardan da siz sorumlu olursunuz.

Mürşidi Kamil ölmez, sadece alem değiştirir.

Bu vazife artık bir mürşitte toplanmıştır. Ondan önce geleceklerin hepsi geldi. Gafil olmayın düşünün. Önce güneş tutukucak. Sonra sayesinde görebildiğimiz yıldızlar sönecek. (Bakınız: Tekvir suresi).

Kime göre, neye göre 'gereksiz'?

Sayın Şemseddin Bektaşoğlu'na gereksiz bir şey söyledi demiş oldunuz.
Aferin ne de büyük laf ettiniz.
Ne de gerekli bir kelam ettiniz.

Ölen murşidin irşadı biter, bazı istisnai durumlarda ders almaya devam edilebiliyor. Bir kiişinin türbedar olarak görev aldığı bir yerde türbedeki zattan ders aldığını görmüştük, büyüklerimizde bu durumu onaylamışlardır

Güncelleme ---

Şah-ı Nakşibend Hz. Tarikat âdâb ve erkânını öğrendiği bu dönemde kendisinin doğumundan yaklaşık bir asır önce vefat etmiş olan Abdülhâlik-ı
Gücdüvânî (k.s)'nin (v. 617/1220) ruhaniyetine intisap etti. (TDV İslâm
Ansiklopedisi, c.4, s.458.)

Bahâeddin Nakşibend (k.s) her ne kadar Emir Külal (k.s)'e intisab etmiş ise de en fazla Abdülhâlik-ı Gücdüvânî (k.s)'nin manevi tesiri altında kaldığını kendisi söylemektedir. Tasavvufta bu usûle üveysîlik ismi verilir. (Büyük İslâm ve Tasavvuf Önderleri, Vefâ Yayıncılık, s.86,
İstanbul 1993.)

@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] istisnai durumlar elbette vardır. (bahsi geçen insanlar büyük evliya)

İnsanlara bir tavsiyede bulunacaksak kendilerine hayatta olmayan bir evliya aramaları yerine yaşayan bir evliyaya yönelmelerini tavsiye etmek daha faydalı olur.