Marid cin'i hakkında bilgi alabilirmiyim?

Cinlerin insanlarla birlikte olanlarına "Mir", (çoğulu ummar,avamir)denir. Çocuklara musallat olanlarına "Ervah", habis karakterli olanlarına "Şeytan", üstündekilere "Marid", daha güçlü olanına "ifrit" (çoğulu afarit) denir. "Hubs" cinlerin erkekleri, "habais" ise dişileridir.

Falcılara yardım eden cin olarak biliyorum ben maridi.Meleklere kulak misafiri olan tür tam olarak bumu? bilgin varmı admin kardeşim.

Evet öyle özellikleri varmış fakat Efendimz'den s.a.v sonra bu olay yasaklanmış.

marid esasında uçan yani hava-i cinlere denir.

Filmi vardi kötü karakterli cindi diye hatirliyorum

Birçok kültürde şeytan inancı vardır. İblis, ifrit, mişa, marid diye de bilinir.[1] Şeytan karşılığında tâğū t, cân, ifrît gibi kelimeler kullanıldığı gibi “mârid” (alabildiğine inatçı) ve “garûr” (aldatan) kelimeleriyle de nitelendirilir. Câhiliye Araplarına göre yaratılmışların en çirkini olan şeytan ateşi mesken edinen habis bir ruhtur. Onun göklerden haber aşıranına mârid, bu hususta fazlasıyla mâhir olanına ifrit denir. Her şairin kendisine ilhamda bulunan bir şeytanının (cin) bulunduğuna inanılırdı.[2][3]

Yine câhiliye Arapları, gözle görülmeyen varlıkları “hin” ve “cin” olarak iki gruba ayırırlardı; cinlerin insanlarla beraber oturanına “âmir”, çocuklara musallat olanına “ruh”, bunların zalim, bozguncu ve azgınlarına “şeytan”, kötülükte daha aşırı gidenlerine “mârid” [4] ve en güçlü, en kötü olanlarına da “ifrit” adını verirlerdi.[5][6]

“Mârid” sözcüğü, “azgın, karşı çıkan, inat ve isyanda benzerlerinden çok ileri giden” demektir.[9] Mecaz olarak da, çorak, meyvesiz, hayırsız, olumlu bir yönü olmayan anlamlarında odaklanmaktadır.[8][9] Sözcüğün mübalâğa kalıbına sokulmuş olan “merid” şeklindeki bir başka türevi “şeytan-ı merid” olarak Hacc suresinin 3. ve Nisa suresinin 117. ayetlerinde geçmektedir. Sözcüğün geçmiş zaman kipiyle farklı bir kullanımı da “Meredû ale’n-nifakı” (Münafıklık üzerine inatlarını sürdürdüler) şeklinde Tövbe suresinin 101. ayetinde yer almıştır.[7]

“Marid” sözcüğünün mastarı olan “merd” sözcüğünün türevleri, kendi öz anlamı ekseninde olmak üzere, farklı kalıplarda değişik anlamlar kazanmıştır. Bunlardan en önemlisi, “soymak, soyunmuşluk” anlamıdır. Araplar, yapraktan soyunmuş, yaprağı olmayan ağaca “şecerün emred”, bitki bitmeyen kumluklara “remletin merdai”, sakalı bitmeyen köseye de “emred” derler.[10] “Temerrüt” (uzun bir süre inat etme) sözcüğü de aynı kökten türemedir.

“Marid” sözcüğü ile İblis’e yakıştırılan “inat ve isyanda çok ileri gitme” sıfatı, Kurân’da anlatılan olaylardaki İblis’in davranışları ile birebir örtüşmektedir. “İblis’e ‘Âdem’e secde et! (boyun eğ!)” denildiğinde secde etmeyerek isyan etmiş, kendisine yapma denileni yapmış, yap denileni yapmamış, Âdem’i yaklaşılması yasaklanan ağaca yaklaştırmıştır.[7]

Kulak hırsızlığını yapanlar tarihsel arka planda cinler olmakla beraber, korunmasına ilişkin olarak gönderilen ateş toplarının şeytanlar olması dikkat çekicidir. Bilindiği gibi şeytan bir isim olmaktan çok, bir niteliktir.[11] Buradan anlaşılabilecek temel esprilerden birisi de, kulak hırsızlığı meselesinin şeytani bir algı ve anlayış olduğudur. Bu doğrultuda nitelik olarak kendisinden söz edilen şeytan iki ayrı sıfatla tavsif edilmiştir: Racîm, Mârid.[9]

Fahruddin Razi, "marid" ile ilgili şu açıklamayı yapar: “Taatten iyice uzak olan” ve “isyanda (azgınlıkta) ileri giden” demektir. Nitekim böylesi kimselere, “mârid” ya da “merîd” denilir.[12]

Elmalılı’ya göre ise; Mârid, hayırla alakası yok demektir. Türkçe bunun tahrifi olarak "meret" tabir olunur. Bu maddenin aslî terkibi kaypaklık manasıyla alakadardır.[13][14]

Kaynaklar
[1] M. Fatih Solak, "Kelam I" (ders kitabı), MEB, s.114.
[2] Râcî el-Esmer, s. 85.
[3] İlyas Çelebi, "Şeytan" maddesi, Diyanet İslam Ansiklopedisi, cilt: 39, s.99.
[4] es-Sâffât 37/7.
[5] Câhiz, I, 291; Cevâd Ali, VI, 709.
[6] Ali Erbaş, "İfrit" maddesi, Diyanet İslam Ansiklopedisi, cilt: 21, s.517.
[7] Hakkı Yılmaz, "Tebyinul Kurân", s.90-91.
[8] Zemahşerî, Esâsu’l-Belâğa, s. 588; el-Isfahanî, el-Müfredât, s. 468.
[9] Prof. Dr. Yaşar Düzenli, "Haberlerde Tedricilik ve Cinlerin Kulak Hırsızlığı Meselesi", İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2010, 22, s.143-144.
[10] Lisanü’l Arab, “mrd” mad.
[11] Prof. Dr. Yaşar Düzenli, "Kurân Işığında Evrensel Dengeler ve İnsan", İstanbul, 2000, s. 258-260.
[12] Razî, Mefâtîhu’l-Gayb, VIII, 320.
[13] Elmalılı, Hak Dîni Kurân Dili, III, 100.
[14] Veysel Olkan Yeşil, "İslam İnancında Cinler" (yüksek lisans tezi), Dicle Üniversitesi, Temel İslam Bilimleri Anabilim Dalı, Diyarbakır 2011, s.53.

@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Emeğine sağlık, meret kelimesi buradan çıkma demek bir yaşıma daha girdim Hakkınızı helal edin.

Ebu Sait Abdullah b. Ahmet Bağdadi’den rivayetle, dedi ki:

– İsmi Fatıma olan kızım evimizin damına çıktı ve kaçırıldı. O, bakire ve o gün yaşı on altı idi. Bunun üzerine Şeyh Abdulkadir Geylani hazretlerine geldim ve ona bu (olanları) anlattım. (Bana):

– Bu gece “Kerh’in” harabelerine git ve beşinci tepede otur. “Bismillah, Şeyh Abdulkadir niyetine” diyerek (kendi etrafında) yere bir daire çiz. Gecenin karanlığı basınca, sana çeşitli suretlerde cin taifeleri uğrar (geçip giderler). Onların (güçlü) kuvvetli (oluşları ve tavırları) seni sakın korkutmasın. Seher vakti olduğunda onların kralları, atlı ve çok büyük bir (cin) ordusuyla birlikte sana uğrar ve;

– İsteğin nedir? (diye) sorar. O’na:

– Beni sana Abdulkadir gönderdi, diye söyle ve kızının durumunu ona anlat, dedi.

Bunun üzerine gittim ve (Şeyh’in) bana emrettiği (gibi) yaptım. (Böylece Şeyh’in dediği gibi) onlardan görünüşü rahatsız edici suretlerde (cin taifeleri) uğradı (geçip gitti, fakat) onlardan hiç birinin (yere çizip de) içinde olduğum daireye yaklaşmaya gücü yetmiyordu. Bölük bölük geçip (gitmeye) devam ettiler. Ta ki kralları atına binmiş ve önünde de onlardan topluluklar olduğu hâlde geldi ve dairenin hizasında durdu. Bana:

– İsteğin nedir? dedi. Ben:

– Beni sana Şeyh Abdulkadir gönderdi, dedim. Bunun üzerine (kral hemen) atından indi, yeri öptü, o ve beraberindekiler dairenin dışında oturdu. (Kral):

– Senin halin (müşkilin) nedir? dedi.

Ben de kızımın kıssasını (başına gelenleri) anlattım. (Olanları duyunca) beraberindekilere:

– Bunu kim yaptı, dedi. (Etrafındakiler) kimin yaptığını bilemediler. Bunun üzerine “Mârid” kız ile beraber (kralın huzuruna) getirildi ve ona, bu “Çin”’deki cinlerden denildi. O’na:

– Kutbun (eli altındaki) yolcuları (arasından birisini) gizlice kaçırmana seni iten sebep nedir? dedi. (Mârid):

– O kız gönlüme düştü (yani âşık oldum onun için kaçırdım), dedi.

Bunun üzerine (kral) onun (öldürülmesini) emretti de hemen boynu vuruldu ve kızımı da bana verdi. Ben (krala):

– Bu geceye kadar senin gibi Şeyh Abdulkadir’in emrine imtisal eden (itaat ve sadakat gösteren kimse) görmedim, dedim. (Kral):

– Evet, o, evinden yeryüzünün en uzak yerindeki cinlere bakar (seyreder), (cinler) de onun heybetinden meskenlerine kaçışırlar. Allahü Teâlâ bir Kutbu kaim kıldığı zaman onu insanlara ve cinlere gücü yeter (hâkim) kılar, dedi…

(Hulâsatu’l-Mefâhir fî Menâkıbı’ş-Şeyh Abdulkâdir)

İfritlerden bile tehlikeliler bence uzuk durulmasi lazim
ifrit ve maridler başbelası dir

Maridler beyin canbazları
İfritler ise kalbi kabz ediyorlar musallatar halinde