Önce güzel güzel oturduk. Sonra kimin adı geçtiyse gıybetini dinlemek zorunda kaldık. Yumuşacık koltuk diken gibi batmaya başladı.

Ahmet nasıl dedim? Başladı Ahmed'in tüm kirli çamaşırlarını dökmeye.

Mehmet işe geliyor mu dedim? Başladı Mehmet'in yedi sülalesine sayıp sövmeye.

Falanı çoktan görmedim, sen gördün mü? Başladı falanın tüm kusurlarını anlatmaya.

Konu değişsin diye çiçekten, böcekten bahsetmeye. Çiçekle soy ismi aynı olan birinin gıybeti başlıyor.

Çay güzelmiş diyorum. Dün falan geldi, kendisine çay ikram ettim. Çayı beğenmedi. Sanki kendisi bir işe yarıyor... Onun da gıybetini dinlemek zorunda kaldım.

Bu yazım bunu okuyan herkesedir. Allah aşkına adı geçen herkesin gıybetini yapmak zorunda değilsiniz. Gıybet, İslam’ın en büyük günahlarından biridir. Lütfen kimseyi günahınıza ortak etmeyin. Koltuk bize batıyor.