Bazen emri yerine getiremezsin ama Allah seni yine de mümin olarak isimlendirir.

{ كَمَآ أَخۡرَجَكَ رَبُّكَ مِنۢ بَيۡتِكَ بِٱلۡحَقِّ وَإِنَّ فَرِيقٗا مِّنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ لَكَٰرِهُونَ }

Nasıl ki, Rabbin seni hak uğruna (savaşmak üzere) evinden çıkarmıştı. Mü'minlerden bir grup ise bu konuda kesinlikle isteksizdi.

Enfal Sûresi 5.

Bedir savaşından önce müşriklerle açıktan savaşma fikrine bazı sahabeler itiraz etmişti. Hazırlıksız olduklarını düşünüyorlardı. Resulullah Efendimiz savaşmaktan yanaydı. Bazı sahabeler tam bir teslimiyet gösterdiler. Ne pahasına olursa olsun savaşacaklarını söylediler. Halbuki Medine’den çıkış niyeti Mekke'nin hazırlıklı ordusu değil, ticaret kervanı idi. Bazı müminler ise yeterli hazırlık olmadığı için savaşmak istemedi. İstişareler sonucunda onların isteksizliğine rağmen Bedir savaşı gerçekleşti ve müminler büyük bir zafer elde etti.

Bazen bir şeyi yapmakta isteksiz olursun. Gerekçelerin, endişelerin, farklı bir bakış açın vardır. Belki diğerlerinin gerekçeleri farklıdır. Peygamber bir tarafta sen bir taraftasındır. Ta ki o son sözünü söyleyinceye kadar. Ama Allah senden bahsederken müminler diye hitap ediyor. Müminlerden bir grup diyor. Yine de Allah'ın yanında müminsin...

Ne güzel değil mi? Gerekçelerin varken farklı düşünmene rağmen dışlanmamak... Damga yememek, azar işitmemek...

Şimdi bizden biri gerekçeleriyle bir konuda farklı düşünse ona her türlü sıfatı yapıştırırız. Hain deriz, korkak deriz, münafık deriz, ödlek deriz, kalbi fesat deriz... Ama onlar da müminlerden bir grup...