Hikmet Ehline Sormuşlar:

▬ “Bir İnsanın ZEKÂSINI Nereden Anlarsınız?”

▬ “Konuşmasından.”

▬ “Yâ Hiç Konuşmazsa?”

▬ “O Kadar AKILLI İnsan Yoktur ki?”

Kendilerine Yine Sordular:

▬ “Nasıl Bu Kadar Doğru Kararlar Alabiliyorsunuz?”

▬ “Tecrübe ile...”

▬ “Bu Tecrübeyi Nereden Kazandınız?”

▬ “Hatâlarımla...”

▬ “Nasıl İnsan Oluruz?”

▬ “Üç Adımda... Önce Sana Kötülük Yapanlara Kötülük Düşünmemen Gelir. İnsanlığa Attığın İlk Adım Budur. Sana Kötülük Yapanlara İyilik Yapabildiğin Ân ise İkinci Büyük Adımı Atar ve Hakîki İnsan Olmaya Başlarsın. Nihâyet Sana İyilik Yapanla Kötülük Yapan Arasında Bir Fark Hissetmeyecek Hâle Geldiğin Zaman ise İnsan Olursun.”

▬ “Dünyâda En Güzel Şey Ne?”

▬ “Sevmek...”

▬ “Peki, Sonra?”

▬ “Sevilmek.”

▬ “Peki, Neden Sevmek Sevilmekten Önce Geliyor?”

▬ “İnsan Sevdiğine, Sevildiğinden Daha Çok Emin Olur...”

Sen duyduklarına inanıyorsun.
Söylenmeyenlere inan, çünkü insanın sessizliği sözcüklerinden daha yakındır gerçeğe...

"Gönlüm ne dertlidir, ne de bahtiyar;
Ne kendisine yâr, ne kimseye yâr,
Bir rüya uğrunda ben diyâr diyâr,
Gölgemin peşinden yürür giderim..."

~ Necip Fazıl Kısakürek ~

"Mev" Farsçada ‘yok’
“la" Arapçada ‘yok’
“na" eski Türkçede ve Kürtçede ‘yok- hiç’ demektir.
Mev-la-na..
Aslında Hz. Mevlana bize ismiyle her şeyi anlatmış:
“Sen âlemde benim ünümü duymadın mı hiç?
Ben hiç kimse değilim, bir hiçim, hiç...”

İmam Şafii (r.a) şöyle der ki;

Eğer insanlar zorluk anında senden kopuyorlarsa,
Bil ki; senin işini Allah azze ve celle üstlenmek istiyor.
Ve vekil olarak Allah yeter...”

O halde gidenler için üzülmeyin
Allahu Ekber! deyin.

Ne zaman kaçacak olsam kalabalıklardan
Bir Hira güzelliği ile, seccadem bekler
Kıbleye uzanmış halde...

Birinin gönlünü bir kere kırdın mı, sonradan yüz türlü iyilik etsen de, o bir tek kırgınlığın öcünden sakın. Temren yaradan çıkar, acısı gönülde kalır.
Sa’d-i Şirazi

Necip Fazıl:
“Efendim! Ben kurtulacak mıyım?” diye sordu.

Seyyid Abdulhakim Arvasî Hz. (k.s.a) şöyle cevap verdi:
“Bir gemi giderken, paspas da içinde gider.
Yeter ki o geminin içinde ol Necip!”

“Kimseye yük, gönlünde bir yaraya sebep olmadan sakin ve sade bir yaşam istedikçe bu durumun fevkalade zorlaşmasına inciniyorum. Nereye gideyim, nasıl yapayım bilmiyorum. Bazen bende şair gibi otogarlara gidip kendimi uğurlamak istiyorum. Adımı sorana o taşındı buradan denmesini.”

Burası Hz. Resulullah'ın (sav) karnına taş bağlatan,
Hz. Ebubekir'in evinde çömlek dahi bırakmayan,
Hz. Mus'ab Bin Umeyr'i kefensiz gömdüren dünyadır...

Aldanmayın...