Kur’ân okuduğun zaman o müşriklerden bir kısmı sana kulak verir. Ama biz, dinlediklerini anlamasınlar diye onların kalplerine örtüler, kulaklarına ise ağırlıklar koyduk. Zira onlar tüm mucizeleri görseler yine de onlara inanmazlar. O kâfirler senin yanına geldiklerinde seninle tartışırlar ve şöyle derler: “Bu Kur’ân, eskilerin uydurduğu masallardan başka bir şey değildir.”

En'am Sûresi 25.

Bu ayette geçen “Ama biz, dinlediklerini anlamasınlar diye onların kalplerine örtüler, kulaklarına da ağırlıklar koyduk” ifadesinden maksat; müşriklerin, günah işlemelerinden, inat ve kibirlerinden dolayı kalplerindeki manevî menfezleri tıkamalarından dolayı Allah’ın onların kalplerini kilitlemesi ve kapatmasıdır.

Her günah, kalbin anlamasını yavaş yavaş tıkar. Günahlar çoğaldıkça, kalbin tüm manevî girişleri kapanmış olur. Sonunda bu kalp hiçbir gerçeği kabullenemez hale gelir.

Zira kör olan gözler değil, kalplerdir. Gözü görmediği halde kalbi gören nice insan vardır. Gözü görse de kalbi kör olan nice insan da vardır.