Kendi yalnızlığımla konuşup kendime kızıyor ve kendi kararlarımı kimseden etkilenmeden verebiliyorum. Bir anda sokakta koşabiliyor veya caddenin ortasında işeyerek adımı yazabiliyorum. Evet sizin de anladığınız üzere ben delirdim. İnsanların ne denli ahmak ve acımasız olduğunu anladığımda beynimden taşıp delirdim.

Korkuyorum. Korktuğumu söylemekten çekinmiyorum. Her korkumda insan olduğumu anladım korktukça daha fazla delirdim ve delirdikçe daha fazla insan oldum. Houdini’nin midesine yediği yumruklar gibi bende ansızın gönlüme yumruklar yedim. Her yumrukta daha fazla kilit açtım ve her çevirdiğim anahtar bana parçalanmış duygularım olarak geri döndü. Ben onlar parçalandıkça yok oluyorum sandım ama gerçekte olan etrafa dağıldığımdı, büyük patlama gibi her yana saçıldım kocaman bir duygusal evren yarattım etrafında. Şu büyük binaya tırmanan gorilinin adı neydi ? Godzilla mıydı ? Yok o dinazordu heh kral Kong, işte onun gibiyim artık artık hiç bir şey durduramaz beni çünkü ben deliyim. Ben bu evrendeki her zihnin varmak için can attığı son anım. Sanırım ben herşeyin farkındayım. Evet evet. Bu evrende beni yargılayacak tek bir güç dahi yok Yaradandan başka, ben deliyim. Uyumuyor devamlı konuşuyor ve kimsenin görmediklerini görüyor beni hiç dinlemeyen insanlara iplemiyor gönderiyor ve her defasında yanlış anlaşılıyorum.

Ben sonsuza kadar yaşayacağım. Siz bunu bilmeyeceksiniz ama ben acılarımdan arınıp sonsuz olacağım. Delirmenin en kötü yanı gerçekten düşünebilmektir. Sokakta gördüğüm insanların içinde bir melek mi yoksa bir iblis mi hapis olduğunu anlayabiliyorum. Çoğu deli dünyanın sonunun geldiğini düşüyor, bende öyle düşünüyorum. İnsanlık yok oluyor ! diye bağırıyorum. İnsanlık yok oluyor, her yerde sadece duygudan arınmış löp et.

O kadar az uyuyorum ki gözlerim artık birbirinden bağımsız hareket ediyor. Acılarımdan arındığımı hissederken acı çekiyorum ve Deli ölümsüz olduğumu bildiğim halde intihar etmek istemiyorum. Ölümsüz ölür mü ? bence ölür. Sevgiden arındığında herkes ölür ama sevmekten vazgeçemiyorum. O yüzden uyumuyorum, uykumda ölürüm diye çok korkuyorum. Bir rüya görürüm rüyamda gördüğüm kadın beni terkeder ve bir anda sevmekten vazgeçerim, nefesim kesilir diye çok korkuyorum. Uykumda, uykumda, uykumda, uykumda ölmek istemiyorum istemiyorum, rum, rum, rum. Kelimelerim kafamda yankılanıyor. Ama çoğunlukla bu da zevkli çünkü kendimle selamlaşabiliyorum. Merhaba, merhaba, merhaba. Çoğu bana bile anlamsız geliyor ama aslında en anlamlı kelimeler olduğunu söylüyor etrafımdaki melekler. Sevdiklerim de bir melek ama onlar üzülüyor delirmeme. Bu çok kötü değil mi ? Hayatta her şeyden daha fazla sevdiğin insanların nefes alma biçimini beğenmemesi. Siz hava çekiyorsunuz, ben çektiğim havaya bir anlam yüklüyorum. Bunun neresi kötü ki ?

Göz altlarımda düşler biriktiriyorum. O kadar güzeller ki rüyama girer de sabah onları hatırlamam diye de çok korkuyorum. Ya unutursam ! Tamamen kötülükten arındığında delirir insan. Tüm kötülüğünden arındığında gerçek bir Ölümsüz olur insan denilen et.
İyi oldum böyle iyi yakında daha iyi olacağım o yüzden anlatıyorum size bunları, ben delirdim.
Tüm kötü duygulardan arındığında ruhum daha iyi olacak.

Beni güzel hatırlayın istiyorum.
Nasıl olsa kelimelerimi unutup sadece yakışıklı veya çirkin olmamla ilgileneceksiniz.
Kim bilir belki sizde delirirsiniz.
Düşünsenize ne kadar da güzel olur.
Uykusuz, mutlu ve kocaman bir kalbe sahip olursunuz.

İnsan Bebekken doğduğunda ağlamıştı, çünki bu korku o zamandan beri vardı. O korkuyu yenip delirmek ne kadar güzel olsa gerek.. Heleki sevgi uğrunda ölmeyip baskaları için yasamakta elbetki o daha güzel

Delilik( cunun) yönlendiricidir , kişi cinnetinde cennetini görür . Ibn arabi

özgürlük istediğini yapabilmek değil,anda istediğini hissedebilmektir.bunun için hayat sağlam bir felsefeye kurulmalı,seni terketmeyene sarılmalısın.sonrası zaten gelir...